Διαλύομαι

Κεφάλαιο 5

Και εάν δεν έχετε νιώσει ποτέ να σας πνίγουν,τότε μάλλον πνιγόσασταν μόνοι σας.

Σήμερα ήρθε μια καινούρια στο τμήμα μας.Δε ξέρω γιατί,αλλά με είχε τρομάξει η θέα της από τη πρώτη στιγμή.Ίσως ήταν το βλέμμα της,ή κάτι πάνω της,κάτι που δε μου άρεσε,αλλά ποια ήμουν εγώ να την κρίνω;

Όλοι μας την υποδεχτήκαμε πολύ καλά και προσπαθήσαμε να τη κάνουμε να νιώσει άνετα στο καινούριο κλίμα.

«Πσσσσ,Δανάη,ρε τι είναι αυτή που μας κουβάλησαν εδώ μέσα;, μου ψιθύρισε η Έφη με έναν ενοχλημένο τόνο να γίνεται εξαιρετικά αισθητός.

« Ρε δε ξέρω,μπορεί να είναι καλή κοπέλα,δε ξέρουμε,απλώς μην ασχολείσαι>> της απάντησα στα γρήγορα και συνέχισα να κοιτάω στο βιβλίο της Χημείας κάνοντας πως με ενδιέφερε πάρα πολύ το συγκεκριμένο μάθημα. Στη πραγματικότητα απλώς δεν είχα όρεξη να κάνω κουβέντα.

Ήταν 7.30π.μ. μεταξύ μας ποιος έχει όρεξη τέτοιες ώρες;

Πάντως σίγουρα όχι εγώ.

Μπήκαμε στην αίθουσα για την πρώτη ώρα (Χημεία είχαμε btw) και η καθηγήτρια μας είπε πως γράφαμε τεστ.

ΧΑ-ΧΑ,σκέφτηκα,μακάρι να θυμόμουν τι στο καλό κοίταζα στο βιβλίο το πρωί, θα έγραφα τη βάση έστω.

Και τελικά κάτι έγραψα,αυτή η μέρα ήταν too much για μένα.

Τα 7ωρα ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΟΣΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ;

ΓΙΑΤΙ;

Την περισσότερη ώρα την περνάω πετώντας χαρτάκια στην Έφη.Βλέπεις,με την Έφη μιλούσαμε συνέχεια, την είχα συνηθίσει τόσο που εάν την παίρνανε από διπλανή μου μπορεί και να έπεφτα κάτω και να έμπηγα της τσιρίδες.

Ήταν στο διάλειμμα της 5ης ώρας όταν ο Γιώργος ήρθε προς το μέρος μου.

«Γεια σου Ιωάννα,τι κάνεις;»,μου είπε και μου χαμογέλασε.

ΤΟ ΜΙΣΟΥΣΑ ΟΤΑΝ ΜΕ ΑΙΦΝΙΑΔΙΑΖΕ.

«Καλά,εδώ,εσύ;» του απάντησα γρήγορα,σκεπτόμενη πως όσο πιο γρήγορα φύγει,τόσο πιο εύκολα θα γλυτώσει από την αμηχανία μου.

ΔΕΝ τα παράτησε όμως.

Συνέχισε να μου μιλάει,και να μου μιλάει και να μου μιλάει.

Ευτυχώς ήρθε η Έφη και τον έδιωξε ,γιατί βρισκόταν σε κατάσταση πανικού.

«ΤΖΟ ΧΩΡΙΣΑΜΕ!»,ούρλιαζε μέσα στο αυτί μου.

Την πήρα αγκαλιά και την άφησα να κλάψει.

1 χρόνος δεν ήταν και λίγος.

Την άφησα να κλάψει,γιατί ξέρω τι ανακούφιση της δίνει αυτό.

Της άρεσε να κλαίει.

Μετά άρχισε να βρέχει.

Μαζί της έκλαιγε και ο ουρανός λοιπόν.

/a.n/Συγγνώμη,που αυτά τα κεφάλαια είναι λίγο μικρά,αλλά όπως είπα και στο προηγούμενο κεφάλαιο,δίνω Ιταλικά αύριο και έχω πολύ λίγο χρόνο και πάρα πολύ άγχος.Wish me good luck!!