ယောတို့ရောက်တော့ ဘယ်အချိန်ကတည်းကရောက်နေကြမှန်းမသိပေမဲ့ အားလုံးလူစုံနေပြီဖြစ်သည်။ နောင်နှင့်အတူယောလည်း ဒေါ်ဒေါ့်ကိုနှုတ်ဆက်ရန်အတွက်အိမ်ထဲသို့ဝင်လာလိုက်လေသည်။
နေစိုးမာမီညွှန်ပြရာနေရာကိုကြည့်လိုက်တော့ ဆံပင်ရှည်တွေကိုဖြန့်ချထားသည့်နသံအားတွေ့လိုက်ရသည်။နသံ သိပ်ကိုလှနေပေ၏။တစ်ခါမှမမြင်တွေ့ဖူးသည့် နသံပုံစံအား ပထမဆုံးမြင်တွေ့ရသူက နောင်ဆိုတာတွေးမိပြန်တော့တင်းကြပ်လာသောနှလုံးသားတစ်စုံသည်နာကျင်ရပြန်သည်။
"သား အဆင်ပြေရဲ့လား"
ရင်ဘတ်အားဖိ၍ခုံပေါ်တွင်ထိုင်ချလိုက်သောသူ့အားမာမီကကြင်နာစွာမေးလာလေသည်။
"အဆင်ပြေပါတယ် မာမီ"
"ပင်ပန်းတယ်မဟုတ်လားသား"
မာမီ့မေးခွန်းအား နေစိုးပြန်မဖြေ မိပေ။
"အရမ်းပင်ပန်းနေရင်လွှတ်ချလိုက်ပါ့လားသားရယ် မာမီ့သားလေးခံစားနေရတာမာမီမကြည့်ရက်ဘူး"
"တောင်းပန်ပါတယ်မာမီရယ်"
နေစိုး ခေါင်းငုံ့ရင်းသာမာမီ့အားတောင်းပန်မိလေသည်။နေစိုး နသံ့အားကြိုက်နေသည်ကိုမာမီသိနေသည်။သိနေရသည့်အကြောင်းအရင်းမှာလဲနေစိုးကိုယ်တိုင်ပြောပြထားခြင်းကြောင့်ပင်။နေစိုး ပြောပြသည့်နေ့က မာမီဟာဝမ်းနည်းကာငိုခဲ့လေသည်။သို့သော် သူ့ဖြစ်တည်မှုအား နားလည်ပေးခဲ့သလို သူချစ်သည့်နသံ့ကိုလည်းချစ်ပေးခဲ့သည်။သူ့သားမပိုင်ဆိုင်နိုင်မှန်းသိနေပေမဲ့လို့ပေါ့။
"ဒေါ်ဒေါ် သားတို့ရောက်ပြီ"
ခုံတွင်ဝင်ထိုင်းရင်းနောင်ကပြောလိုက်လေသည်။
"လာလာနောင်လေးတို့ ကြည့်ပါအုံးယောလေးကလှနေလိုက်တာများအားလုံးအကြည့်တွေကိုဖမ်းယူထားတာပဲ"
ဒေါ်ဒေါ်ပြောလိုက်မှယောပတ်ဝန်းကျင်အားသတိထားမိလေသည်။မိမိထံသို့ သိသိသာသာရောမသိမသာပါကျရောက်နေသည့်မျက်လုံးများကြောင့် ယောနေရခက်လာလေသည်။ဤသည်ကိုရိပ်မိသော နောင်ကယောအားအာရုံလွှဲရန်အတွက် သူ့အပေါ်ဝတ်မိုးပြာရောင်လက်ရှည်လေးအားကြယ်သီးတတ်ရန်ထိုးပေးလာလေသည်။
YOU ARE READING
မမွှေးသော်လည်း နမ်းထိုက်၏
Fantasyသူငယ်ချင်းအဖြစ်ကနေပေါက်ဖွားလာတဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ထာဝရအတွက်ရည်ရွယ်ခဲ့သောအဖြူရောင်ချစ်ခြင်းတစ်ခု၏အဆုံးသတ်♡
