კიდევ ერთი ბანძი დღე. ადექი, გაემზადე, წადი სკოლაში და უსმინე იმ უაზრო გაკვეთილებს. სკოლაში ყველაზე პირველი მე მივედი რაც გამიკვირდა. ჰანას კლასში შევედი მაგრამ მითხრეს არ მოსულა ჯერო ამიტომ ჩემს კლასში შევედი, ჩანთა დავდე და დერეფანში სეირნობა დავიწყე ამ დროს კი ნიკი შემხვდა. დავაიგნორე და გვერდი ავუარე მაგრამ მერე დამიძახა.
ნიკი: მიმი!
მე: რა გინდა?
ნიკი: როდემდე უნდა იყო გაბრაზებული?
მე: სანამ არ გადამივლის იქამდე.
ნიკი: მისმინე ეგ იმიტომ ვქენი რომ მე ჰანა არ მომწონს.
მე: ეგ ვიცი მაგრამ საჭირო არ იყო მისი ნაწვალები წამებში დაგელეწა.
ნიკი: ბოდიში მაპატიე რა გთხოვ.
მე: მაშინ ჰანას ბოდიშს მოუხდი.
ნიკი: მოვუხდი!
მე: ხოდა დაველოდოთ, ჯერ არ მოსულა.
სადღაც ხუთ წუთში ჰანა მოვიდა და ნიკიმ ბოდიში მოუხადა, საბედნიეროდ დამეგობრდნენ. ეხლა რათქმაუნდა კლასში ვზივარ და ნახევრად მძინავს. ვაიმე არ მჯერააა, ზარი დაირეკაა!!! ძლივს ხალხნო! გოგოებს ვეცი პირდაპირ.
მე: აბა იპოვეთ ქრაშები?
ლია: კი.
მე: ვაუუ. ვინნ?
ლუნა: ვინებიც გვითხარი ეგენი.
ბოლო ხმაზე დავიკივლე და პირზე ხელი ავიფარე.
ლია: ჩუუუ!!!
მე: რა გეტაკათ ისე?
ლუნა: რავიცი ანუ ვხვდებოდით რო ნელნელა მართლა გვექრაშებოდა ეგ ორი მარა თან ვერ ვხვდებოდით, იონჯუნის ღიმილზე გული რომ კინაღამ წამივიდა მაშინ მივხვდი რომ მიყვარს.
ლია: მეც ეგრე.
მე: ყოჩაღღ!! ცხოვრებაში პირველად დებილურად არ მოიქეცით. - ტაშს ვუკრავდი.
ლუნა: მოგხვდება.
ამ დროს მოხდა სასწაული და იონჯუნი და ჯონვონი შემოვიდნენ. ლუნას თვალები შუბლზე აუვიდა და ხელებში ჩამაკვდა კინაღამ.
ჯონვონი: ამას რა ჭირს?
ლია: ამ ბოლო დროს უცებ ესე ემართება ხოლმე რავი. - უხერხულად ჩაიცინა.
მე: ხოო ჰეჰ.
იონჯუნი: ხომ კარგად არის? ექიმთან წავიყვანოთ რამე არ მოუვიდეს.
მე: ოე ეგრე ემართებაო ვერ გაიგე? დამიწყნარდი რა.
ლუნა მოვასულიერეთ და სკამზე დავსვით.
ლუნა: აჰ გამარჯობა ბიჭებო.
იონჯუნი: ხომ კარგად ხარ?
ლუნა: კი კი..
ჯონვონი: ძალიან კარგი. ჩვენ გავალთ თორე დაგვაგვიანდება.
ძლივს სკოლა მორჩა ეხლა კიდე ყველა პარკში ვსეირნობთ. ისე თეჰიუნი და ჰანა ერთმანეთს რაღაცნაირად უყურებეენ.. ოპაა.
მე: აუ შოკოლადი მინდა.
უცებ ნიკიმ ჩანთიდან შოკოლადი ამოაძვრინა და მომცა.
მე: ვაიმეე შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა. - ვთქვი და ჭამა დავიწყე.
