Green sweater | Hyunin

0.8

Bu bölüm pek iyi olmayabilir acele yazdım
Küçük not; Her zaman aynı sınıfta değiller bazen dersler öğrenci seçimine göre olduğundan ayrılan dersler olabiliyor
Her neyse yine de oy falan
Unutmayın
***

HwangHyunjin
Jeongin
Ben kafeteryadayım
Nerdesin sen?
Göremiyorum

Kavga etmişsin

HwangHyunjin
Ne

Diyorum ki kavga etmişsin

HwangHyunjin
Sen nerden biliyorsun
Kim söyledi

Hiç kimse söylemedi
Kendi gözlerimle gördüm
Sadece yanına gelecektim çünkü böyle bir durumda ne yapmam gerektiğini nerede nasıl davranacağımı bilmiyorum
Önceden hiç arkadaşım olmadı

HwangHyunjin
Arkadaş|

Seni çağırıp birlikte kafeteryaya gitmek için koştura koştura sizin kata geldim
Ama geldiğimde birinin ağzını yüzünü kırdığını gördüm
Ve kavga ettiğin kişi senin arkadaşın

HwangHyunjin
O sikik orospu evladı benim arkadaşım falan değil

Yine de
Yine de insanlara vurmamalısın
Bu çok..
Ne hissettiğimi açıklayamıyorum bile
Ayrıca bana yalan söyledin
Benim yüzümden onu dövdüğünü biliyorum
Senin de hayatını kötü etkiliyorum işte
Şanssızlık tılsımı gibiyim

HwangHyunjin
Jeongin
Özür dilerim evet sana bu konuyu bırakacağımla ilgili yalan söyledim
Ama sana vuran bir insanı öylece bırakamazdım

Kendimi kötü hissediyorum
Benim yüzümden hayatından birilerini çıkarmak zorunda kalmanı istemiyorum

HwangHyunjin
Seninle alakası yok ki

Hayır var

HwangHyunjin
Tamam belki biraz olabilir
Ama ben zaten o kişiyle arkadaş değildim
Hayatımda saydığım biri bile değil
Ayrıca hayatımı kötü falan etkilemiyorsun
Böyle düşünmeni istemiyorum
Sen bana iyi geliyorsun
Bir daha yapmayacağım gerçekten

Biraz korkutucu duruyordun
Onu döverken
Biraz korkmuş olabilirim
Birazdan fazla|

HwangHyunjin
Hassiktir|
Hayır hayır
Özür dilerim
O anları unut tamam mı
Nasım telafi ederim bilmiyorum
Ama benden korkma
Bir daha yapmayacağım söz veriyorum

Cidden yapmayacaksın değil mi

HwangHyunjin
Yapmayacağım
Güzelliğin üzerine yemin ederim
Sende benden korkmayacaksın değil mi

Korkmayacağım
Bir de bir şey soracağım

HwangHyunjin
Hm?

Neden arkadaşlarınla yemiyorsun
Yani neden benimle yemek istedin

HwangHyunjin
Çünkü senin yanında olmak istiyorum
Ayrıca onlarla her gün birlikteydim zaten
Biraz onları eksem bir şey olmaz
Onlar da pek takmaz yani

Anladımm
Neden benim yanımda olmak istiyorsun

HwangHyunjin
Sadece
Senin yanında olmak istiyorum işte

Nedenini açıklayamaz mısın

HwangHyunjin
Anlatamam ki jeongin
Şimdi bana nerde olduğunu söyler misin

Tamam
Üst bahçede kantinin arkasında bir çardak var
Oradayım

HwangHyunjin
Kantinin arka tarafı mı var

Var
Kimsenin haberi yok ama

HwangHyunjin
Ben orası kara deliğe falan açılıyor sanıyordum
Hocalar arada giriyordu

Hocalar buraya gelmiyor
Ondan okuldan çıkıyorlar
Burda kapı var da

HwangHyunjin
Kaçmak için yer var ve kimsenin haberi yok mu
Woah
Nasıl gözden kaçmış

Kendi keşfim
Genelde kafeteryada sürekli insanlar tarafından rahatsız edildiğimden burada yemek yiyorum
Baya güzel bir yer aslında
Kimsenin bilmemesi iyi mi kötü mü karar veremiyorum

HwangHyunjin
Her neyse
Geliyorum ben

Şey
Tasmm
Gek o xaman srn
(Görüldü)

Jeongin stresle ayağını ritmik şekilde yere vururken ayrıca onu düşünüyordu. Garip bir şekilde yanında olmak onu heyecanlandırıyor ve güvende gibi hissettiriyordu. Kafasını kaldırıp onun önünde kalan kantinin arkasına bakındı.

Gelmesi gereken yeri bilip bilmediğini sorgularken gelen seslerle onun geldiğini anladı. Anında duruşunu dikleştirip o tarafa baktığında cidden onun geldiğini gördü. İstemsizce ayağa kalktığında Hyunjin elinde ki kafeterya yemeğiyle dikilmiş ona bakarak gülümsüyordu.

Jeongin aldığı bütün cesaretle derin bir nefes alıp vermiş kendisini sakinleştirerek konuşmuştu. "Merhaba... Otur istersen." hızlı bir şekilde konuşmasından dili sürçmüş olsada sanki yaşanmamış gibi takmayarak yerine oturdu.

Hyunjin dışardan onu çok kez izlediğinden tahmin ettiği utangaçlığına karşı gülümsedi ve hızla onun karşısına oturdu. Jeongin ona bakmamaya yemin etmiş gibi kafası aşağıda yemeğini hızla yerken Hyunjin de bir süre onun alışması için zaman verdi ve sadece yemeğini yemekle yetindi.

Birkaç gün muhtemelen böyle geçecekti. Hyunjin onun için ne kadar zor olduğunu biliyordu çünkü genelde asosyal bir çocuktu. Artı olarak ona yapılan zorbalıklar onu çokça yıpratmış olmalıydı. Bunun yüzünden kendisine çabuk alışamayacağını, çabuk güvenemeyeceğinin farkındaydı.

Yemekler bittikten sonra Hyunjin saate baktı ve derse 5 dakika kaldığınk gördü. "Jeongin?" diye ona seslendiğinde o sanki bunu asla beklemiyormuş gibi şaşkın bir ifadeyle ona döndü. "5 dakika kaldı istersen biraz gezelim diyecektim. Ya da istemiyorsan derslere dağılabiliriz. Zaten ortak dersimiz."

Jeongin biraz duraklayıp düşündükten sonra cevap verdi. "Bence sınıfa gidelim. Tabi eğer sana da uygunsa. Yani hani mesela gezmek falan istiyorsan gezedebiliriz sonuç-"

Hyunjin gerginlikten hızlıca konuşmaya başlayan Jeoongin'in elini tuttu. "Sınıfa gidelim jeongin. Ayrıca sakin ol. Bu kadar gergin olmana gerek yok. "  Jeoongin'in beyninde alarmlar çalarken Hyunjin sakince tuttuğu eliyle onu kaldırmış ve sınıfa kadar götürmüştü. Jeongin her koridordan geçerken utansa da Hyunjin için dayanmıştı. Hoşuna gitmemiş de değildi.

Yakın bir zamanda onun elini bırakmak istemeyeceğini bilmiyordu tabi...