ချစ်ခြင်းတည်စေ

Part-26

                      သုတ၏လက်ညှိုးသည် အဂ္ဂနောက်တွင်ပုန်းနေသော လွန်းထံကျရောက်နေသည်မို့ မဟာသည် မျက်လုံးလေးပြူးလျက် ကြည့်နေမိသည်။လွန်းသည် စနောက်သည်ဆိုသော်လည်း ငိုသည်အထိစနောက်လိုက်မည်ဟုမထင်မိသောကြောင့်ပင်။

ဟင်!

                     မဟာသည် ဟင်ခနဲဖြစ်သွားပြီးမှ အဂ္ဂအား ခုမှမြင်သွားဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သော် မျက်မှောင်ကြီးကုပ်၍ သူ့အားမကျေကြည့်,ကြည့်နေသူအားတွေ့လိုက်ရသည်။လွန်းသည်လည်း ခုမှအဂ္ဂနောက်မှ ခေါင်းလေးပြူထွက်လာကာ မဟာ့အား ဟီးခနဲရယ်ပြလိုက်သည်။

"အမောင် မင်း ငါ့ကလေးလေးကိုဘာလုပ်လိုက်တာလဲ ပြော"

             ယခုအချိန်တွင် မှုန်ကုပ်ကုပ်ကြည့်နေသော အဂ္ဂအားလည်းဂရုမစိုက်နိုင်ပေ။သူ့ကောင်လေးမျက်နှာသာ တစ်ကမ္ဘာဖြစ်သည်မို့ ကောင်လေး၏မျက်ရည်များအား မြင်နိုင်စွမ်းမရှိပေ။အမြဲပျော်ပျော်နေတတ်သောကောင်လေးသည် မျက်ရည်များနှင့်ဘယ်လိုမှမလိုက်ဖက်ပေ။မဟာသည် ငိုနေဆဲဖြစ်သော သုတအားကြည့်လိုက်သည်။

     

                   အသားအရည်မှာ အလယ်အလတ်ဖြစ်ပြီး မျက်ခွံလေးများမှာ ငိုထား၍ဖောင်းအစ်နေသည်။နှာခေါင်းလုံး‌လုံးလေးမှာနီရဲနေပြီး အလယ်မရောက်တရောက်ခွဲထားသော ဆံပင်များပင် ပြန်ကျနေသည်။အခုချိန်ထိကို ရှိုက်နေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။မဟာသည် သုတအား ကြည့်၍သက်ပြင်းခပ်ဖွဖွလေးချလိုက်၏။ကောင်လေးသည် သူ့အားစကားပြောလာခြင်းမရှိသေးပေ။ထိုအချိန်တွင် ပြဿနာအိုး၏အသံထွက်လာသည်။

"ကျွန်တော်က အမှန်အတိုင်းပဲပြောလိုက်တာပါအစ်ကိုရာ..."

"အင်း ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ"

"အစ်ကိုကလက်ထပ်တော့မှာ အကုန်စီစဉ်ပြီးပြီလို့၊အဲ့ဒါအမှန်ပဲလေ အစ်ကိုပဲ အစ်ကိုသုတကို....."

"တော်တော့ တခြားဟာဆက်ပြော..."

မဟာသည် သူ့လျှို့ဝှက်ချက်အား သုတကိုသိစေချင်သေးသည့်ပုံမပေါ်။သူကောင်းသားလေးထံမှ လျှို့ဝှက်ချက်များထွက်ပေါ်မလာခင် အရင်ကြိုပိတ်လိုက်ရသည်။ထိုအခါ ကောင်လေးက သူ့အားတစ်ချက်မျှမော့ကြည့်ကာ အောက်သို့ပြန်ငုံ့သွား၏။