Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Aşk şimşek gibidir; heyecan verici, hızlı. O kadar hızlı ve güçlü ki, göz açıp kapayıncaya kadar sizi vurabilir. Ve bundan sonra bir daha asla eskisi gibi olmayacaksınız."
Todoroki bir nedenden dolayı - bilmediği bir nedenden dolayı - bu alıntıyı zihnine kazımıştı. Durup düşünmesi ironikti; bu sözlerin yer aldığı kitabın adını hatırlayamıyordu ama bu sözler ruhuna saplanmıştı.
Yıllar geçti ve elinden geçen onca kitap ve makale arasında hiçbir şey bu alıntı kadar güçlü değildi. Ve bazen Shoto nedenini merak etti.
Hayatını duygularıyla yöneten insan grubuna ait değildi; Küçük yaştan itibaren, kendisini kazanma yolundan saptırabilecek herhangi bir sevgiden mahrum kalmıştı. Endeavor için 1 numaralı kahramanın dikkati dağılamazdı. Sevgi ya da eğlence gibi şeyler sadece dikkat dağıtıcıydı. Yani Shoto bunları bilmeden büyümüştü.
Kendi duygularını neredeyse hiç tanımadan ve bastırarak büyüdüğü için bugün bile Shoto'nun nasıl hissettiğini söyleyemeyeceği bazı durumlar vardır.
Peki, belirli duyguları gerçekten yoksa, kafasında nasıl duygusal bir cümle bu kadar derine yerleşmiş olabilirdi? Yıllardır kafasında yankılanan bir soruydu bu. Asla onu ana düşüncelerinden uzaklaştıracak kadar yüksek sesle değil, hissedilmeyecek kadar da sessiz değil.
Güneş gibiydi: her zaman oradaydı. Bunu günün her saniyesi hissediyordu ama doğrudan bakamıyordu.
Ve bu o öğleden sonraya kadar devam etti. Shoto Todoroki seninle tanışana kadar.
Öğleden sonraydı. Güneş ufukta çoktan batıyordu, gökyüzünü pembe ve turuncu tonlarında boyadı. Esinti sonbahar kokularını havada taşıyordu ve bir an için, UA Destek Kursu odasına girmeden önce esinti Shoto'nun saçlarına çarptığında, sadece rüzgarı değil, aynı zamanda hayatının sonsuza dek değişmek üzere olduğu hissini de beraberinde getirdi.
Todoroki, soğuktan tüylerinin diken diken olduğunu hissetti ve atölyenin kapısını açtı. "Merhaba." "Burada kimse var mı?" diye öne doğru bir adım attı.
Bir öğretmen ya da Hatsume'yi bulmayı umuyordu. Ama bulduğu şey son derece farklıydı.
"Hey." Odanın arkasından bir kadın sesi geldi "Size nasıl yardımcı olabilirim?"
Shoto bakışlarını sese çevirdi ve hayatının bir daha asla eskisi gibi olmaması için gereken tek şey buydu. Uzun bir süre nefesini tuttuktan sonra havayı bırakmak, kavurucu çölde yüzyıllarca dolaştıktan sonra Vahayı bulmak gibiydi. O anda, adını bile hatırlayamadığı bir kitaptan alıntıyı neden aklında tuttuğunu anladı.
Senin yüzünden.
Çünkü belki de ruhu seni ilk gördüğünde nasıl hissettiğini kendisine açıklayacak kelimeleri bulamayacağını biliyordu. Nasıl hissettiğini anlamak için ruhu ve aklı bu sözleri tuttu.
