*니가 기억할 때까지 나는 너를 기다릴테니까
မင်းသတိရတဲ့ချိန်အထိစောင့်ပေးနိုင်ပါတယ်
그대여 나를 바라봐줘요..여전히 그대도 나를 사랑하나요?
မင်းလဲ့ကိုယ့်ကို ပြန်လှည့်ကြည့်ပေးပါ...အရင်လိုပဲ ကိုယ့်ကိုချစ်နေအုံးမလား*
"ချစ်နေပါတယ်"
Haruto ရဲ့သီချင်းဆိုသံတိုးတိုးကို Jeongwooကဖြတ်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်
ဒီနေ့က သူတို့ ၃နှစ်ပြည့် နှစ်ပတ်လည်နေ့မို့ စတင်တွေ့ဆုံခဲ့ရာ ဂျူလျောင်းမိဘမဲ့ ဂေဟာလေးသို့ အလှူလုပ်ရန်သွားနေခြင်းဖြစ်သည်
ကားမောင်နေတဲ့ lutoကိုငဲ့ကြည့်ရင်း
"၂၁နှစ်တောင်ကြာခဲ့ပီပဲ"
"အွန်း နောက်နှစ် မင်းစစ်မှုထမ်းရတော့မယ်"
"ဘာ ဒီဂျပန်ကောင်တော့!! ငါက ၃၀နားနီးလဲ ချောနေတုန်းပဲ "
"ဘယ်သူက မချောဘူးပြောလို့လဲဗျ ကျွန်တော်မျိုး အသည်းအသက်က ဘယ်အချိန်မဆိုချောပီးသား"
Lutoလက်မောင်းကို ဖွဖွထိုးတော့ ခပ်ဟဟရယ်သည် ...ထိုလူသားကိုငးကြည့်ရင်း
"ဆာရာငယ် အရူးကောင်"
"Bokumo daisuki da yo my woo"
(ကိုယ်လဲချစ်ပါတယ် my woo)
အပြုံးကိုယ်စီနှင့် စနောက်ရင်း မကြာခင်ပဲ ဂျူလျောင်းမိဘမဲ့ဂေဟာသို့ရောက်ရှိလာသည်
ကားအနောက်ထဲက မုန့်တွေနဲ့ အရုပ်လေးတွေကိုချလိုက်တော့ ကလေးတွေတိုးကပ်လာ၏
ငယ်ငယ်က ရင်နှီးဖူးတဲ့ အခန်းခန်းအဆောင်ဆောင်...lutoနဲ့ပထမဆံုးတူတူရှိခဲ့ဖူးတဲ့ ချယ်ရီပင်ကြီး...တူတူဓာတ်ပုံရိုက်ဖူးတဲ့ willowပင်ကြီး
အရာရာသာမပြောင်းမလဲ....
Willowပင်ကြီးကိုအကြည့်ေရာက်မိေတာ့ အပင်အောက်ကနေ ကလေးငယ်တစ်ယောက်က စူးစိုက်ကာကြည့်နေသည်...တစ်ေယာက်တည်း မတ်မတ်ကြီးရပ်နေတာမို့ Jeongwooတောင် ခပ်လန့်လန့်
ထိုစဉ်အနောက်ကလူ၏အသံကြောင့် လှည့်ကြည့်မိသည်
"ဆရာ!"
"အော် Jeongwooထင်တယ် ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ"
ထိုဆရာကား Jeongwooအချစ်ဆုံးဆရာ
Jeongwooကိုအလိုအလိုက်ဆုံး ဂရုအစိုက်ဆုံးဆရာပင်
"ဆရာက ဂေဟာမှူးပေါ့"
"အေးကွယ့် မင်းအဘိုးလာခေါ်သွားပီး ၁၀နှစ်လောက်ကြာတော့ အရင် ဂေဟာမှူးက နှုတ်ထွက်သွားတယ်လေ အဲ့တာကြောင့် ဆရာက တာဝန်ယူလိုက်ရတာ...ကြည့်စမ်း ငါ့တိုချောကလက်ေလးတောင် ဒီအရွယ်ရောက်နေပီပါ့လား"
