x

chapter 8

kiro’s PoV

kanina pa kami nakikipaglaban sa dambuhalang tigre na ito ngunit hindi manlang namin ito madaplisan dahil kada atake namin ay siya namang pag sangga ng apoy neto na lumalabas sa kaniyang bibig

kaunting mana nalang ang natitira sa aking katawan kapag nag tagal pa ito baka hindi kona kayanin at mawalan ng malay sa gitna ng labanan kaya dapat ng mag madali

abala ako sa pag palabas ng aking mahika sa kalaban ng bigla akong tawagin ni kira sa may hindi kalayuang pwesto

“kiro hindi ako sigurado pero may napansin akong kristal sa may bandang dibdib ng tigreng iyan habang nakikipag laban at sa tingin ko dito rin ito kumukuha ng lakas para sanggain ang mga atake natin o baka diyan mismo nanggagaling ang hindi pangkaraniwang enerhiya kaya nais kong pahintuin mo ang halimaw na iyan kahit dalawang segundo lang at ako na ang bahala sa susunod na hakbang” sigaw nito nais ko sanang tumutol ng bigla ako nitong batuhin ng air spike kaya wala na akong nagawa kung hindi ang sundin ang kaniyang inuutos kahit na ako’y nanghihina

“potestas atra tempus in hac dimensione cessas”

pagkabigkas ko ng spell na iyon ay para akong hihimatayin dahil sa panghihina‚ kaunti nalang ang natitira kong lakas at kapag hindi pa kami magtagumpay dito ay posibleng ito na ang kataposan namin

“KIRAAA BILISAN MONA NANGHIHINA NA AKO!!” sigaw ko na siya namang sinunod neto at nagpakawala ng isang napakalaking espada na gawa sa hangin at itinarak sa may bandang puso nito na ikinabagsak ng malaking tigre

kasabay ng pag bagsak nito ang pagsalampak ko naman sa lupa sanhi ng kapaguran at kawalan ng lakas ng biglang mag liwanag ang pwestong kinatumbahan ng tigre at tumingkad ito nang tumingkad hanggang sa mapapikit na ako ng mata

ilang saglit lang ang itinagal ng liwanag at nawala din ito kaya minulat kona ang aking mata at tinignan ang kinabagsakan ng tigre kanina at wala na ito doon pero may isang kulay itim na libro ang pumalit doon

habang tinitignan ang librong iyon ay parang may nag uudyok sa aking na lapitan ito kaya kahit nanghihina ay dahan-dahan akong tumayo at lumapit sa kinalalagiyan ng libro. Rinig ko ang sigaw ni kira pero hindi kona iyon pinansin at tumuloy sa pag lalakad

ng makalapit ako dito ay pinagmasdan ko itong mabuti at may nakasulat sa unahang bahagi na “the dark verse from the passage of revenants”

ilalapit ko sana ang aking kamay para sana hawakan ito pero kusa itong lumipad papunta sa aking kamay ng mahawakan ko ito may naramdaman akong enerhiya na pumapasok sa loob ko na para bang ibinabalik neto ang nawala kong lakas at ilang saglit lang ay parang wala lang naganap na labanan dahil ni sugat na galing sa tigre kanina ay kusang nawala

“nakakamangha ang librong ito” nag mahinang naisambit ko dahil sa sobrang pagkamangha

pagkatapos kong mamangha ay agad kong nilapitan si kira at pinahawak ang libro ngunit bigla din niya ito binitawan kaya taka ko itong tinignan

“siraulo kang bading ka bakit mo ipinahawak sa akin iyang librong ’yan ang‚ parang mapapaso ang kamay ko sa sobrang init husko ka” reklamo nito na mas lalo kong ipinag taka

“anong mainit eh hindi naman” nakakunot noo kung sagot dito na ikinaseryuso ng mukha neto

“hindi kaya nakatalaga ka para mag may-ari ng librong iyan? sabi kasi ni itay noong nasa mundo pa ako ng mahika may mga bagay raw na nakatalaga sa mga quirians at walang sino man ang pwedeng humawak ng bagay na ito hangga't hindi pa namamatay ang tagapangalaga” mas lalong kumunot ang noo ko dahil sa mga hindi pamilyar na salita na isinambit ni kira

naintindihan niya naman ang pinupukol kong tingin sa kaniya kaya sinabi niya ang kahulogan ng salitang quirians at napag alaman kong iyon daw ang tawag sa mga nilalang na naninirahan sa mundo mg mahika

mag tatanong sana ako kung paano itatago ang librong ito pero bigla nalang itong lumutang at naging isang itim singsing na may kulay lila sa tuktuk

______________________________________________

sa wakas nakapag update din