Zawgyi
ေမေမဆုန္းဂါဟီတစ္ေယာက္ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ကိုသြားဖို႔ရာ ဒယ္မြန္ေစ်းထဲသုိ႔လာခဲ့လိုက္သည္။
"အစ္မ...အစ္မ..''
သူမလမ္းေလ်ွာက္ၿပီးလွမ္းလာစဥ္ ေစ်းထဲမွအမဲသားေရာင္းသူအမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးမွာ အမဟုလွမ္းေခၚေသာေၾကာင့္ သူမ၏ေျခလွမ္းတို႔သည္ ရပ္တန္႔သြားရၿပီး ထိုအမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္မွာ သူမဆီသုိ႔လွမ္းလာေသာေၾကာင့္ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"အင္း...ဘာလဲ''
"အမရယ္...Jiminေလးရဲ႕ လက္ထပ္ပဲြကဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ။တကယ္ပါပဲ ဒီလိုမ်ဳိးျဖစ္သြားတာေတာင္ မသိလိုက္ဘူး''
"ဟုတ္ပါ့ေအ ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလိမ့္မလဲ''
"ဒါနဲ႔ဘယ္ႏွစ္ရက္ေတာင္႐ွိေနၿပီလဲ။ဘာလို႔ဆိုင္ကိုမလာတာလဲ''
"အမတကယ္ပဲ အဆင္ေျပရဲ႕လား။အမၾကည့္ရတာ အရမ္းႀကီးစိတ္ဖိစီးေနသလိုပဲ''
ထိုအမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးမွာ သူတို႔ပဲဦးေအာင္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူတို႔ကပဲဦးစြာစကားလုံးေတြကို ေရပတ္မဝင္ေအာင္ေျပာရင္း ေမေမဆုန္းဂါဟီရဲ႕ အေျခအေနအားအကဲမခတ္တက္စြာျဖင့္ သူတို႔ေျပာခ်င္သည္မ်ားကိုသာ ေျပာေနေတာ့သည္။
"အမရယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမလဲ''
"မဟုတ္တာ ငါအဆင္ေျပပါတယ္။ လက္ထပ္ပဲြဖ်က္သိမ္းတာပဲေလ ကြာ႐ွင္းတာမွမဟုတ္တာ။ အေထြအထူးကိစၥမွမဟုတ္ဘဲ''
"အမရယ္ ဘာကိုအေထြအထူးမဟုတ္တာလဲ။အဲ့တာဆို အပဲ့ပါတဲ့ပန္းကန္ကိုေရာင္းဖို႔ခက္သြားမွာေပါ့။ဒါက မျဖစ္သင့္ဘူး။တစ္ေနရာရာမွာ နတ္ဆရာေကာင္းေကာင္း႐ွာၿပီး တစ္ခုခုလုပ္သင့္တယ္မဟုတ္လား''
"အဲ့ဒါေျပာတာေပါ့။အမကေတာ့ ေသြးေအးေနလိုက္တာ။ငါ့လိုကေလးမ႐ွိတဲ့ လူထက္ေတာင္တည္ၿငိမ္ေနေသးတယ္''
"အဲ့တာေျပာတာ အမအိမ္က ကေလးေတြအကုန္လုံးက ဘာလို႔အိမ္ေထာင္ကဲြေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ။သားသမီးက ရန္သူပဲ''
"Jimin က ကြာ႐ွင္းတာမဟုတ္ဘူး ။ဖ်က္သိမ္းတာပါဆို''
ေမေမဆုန္းဂါဟီသည္ ထိုအမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္၏ စကားမ်ားကိုနားေထာင္ၿပီး သည္းမခံႏိုင္သည့္အဆုံးမွာေတာ့ ထိုသုိ႔ေျပာကာ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္သုိ႔မသြားေတာ့ဘဲ ေျခဦးတည့္ရာသာ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
YOU ARE READING
Once Again
Fanfictionငါတို႔ေတြေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေသခ်ာေပါက္ ျပန္ဆုံၾကမယ္။ ___________ ငါတို့တွေနောက်တစ်ကြိမ်သေချာပေါက်ပြန်ဆုံကြမယ်။
