Βλέποντας την ηρεμία στο πρόσωπο του να κρύβεται σταδιακά με τον καιρό, πίσω από μια νέα έκφραση απογοήτευσης, ένιωσα πως ήταν μια πολύ κακή στιγμή για να θίξω πάλι το θέμα μου σε εκείνον. Τον τελευταίο καιρό φαινόταν αρκετά πιεσμένος και απόμακρος.
Ήταν αρκετές οι φορές που μου έλεγε πως έκανε κάθε τι που περνούσε από το χέρι του για να καταφέρει να έρθει σε απευθείας επικοινωνία με τον αδελφό μου, που όσο μεγάλη κι έαν ήταν η δύναμη που έβαζε, όλη αυτή η προσπάθεια κατέληγε σε κενό.
Σε κάθε περίπτωση θα ήταν γελοίο να του ρίξω ευθύνες για κάτι που δεν έχουμε ακριβείς στοιχεία και, η αλήθεια είναι, πως δεν γνωρίζω και πολλά για το ζήτημα αυτό. Νιώθω αδικημένη με το γεγονός πως αποφεύγει να μου δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα μου, αλλά θα περιμένω. Ο επιμένων νικά.
Άφησα ήρεμα τα δυό μου δάχτυλα να χτυπήσουν το σκούρο χρώμα της πόρτας και περίμενα με τον δίσκο στο ένα χέρι για κάποιο σήμα του. Δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος που έπρεπε να του πηγαίνω κάθε μέρα φαγητό το μεσημέρι στο γραφείο του. Ούτε το ότι έπρεπε να περιμένω για να μου επιτρέψει την είσοδο στο χώρο του.
Αλλά για μένα αυτό λειτουργούσε ως συνήθεια πλέον, για να μπορώ ταυτόχρονα να ρωτάω πράγματα και για τον αδελφό μου. Για οποιοδήποτε νέο και εξέλιξη που είχε για εκείνον.
"Πέρασε!", άκουσα τη φωνή του πίσω από την πόρτα, στυφή και άχρωμη.
Ήμουν, για κάποιον περίεργο λόγο, σίγουρη για το τι θα αντικρίσω πίσω από αυτή την πόρτα που λειτουργούσε σαν προστατευτικη κάλυψη για εκείνον. Το ότι δεν μπορούσε να βρει τίποτα για τον Άρη και έβγαινε σε συνεχόμενα αδιέξοδα, τον σκότωνε.
Το σκηνικό με τον Άρη δεν επηρέαζε μονάχα εμένα. Ήταν και ο Άλεξ αυτός που λύγιζε και ας προσπαθούσε να καλύψει κάθε του θλίψη πίσω από ψέματα και από πολύωρες στιγμές κλεισμένος στο γραφείο του.
Αλλά δεν τον αδικώ. Ο Άλεξ με τον Άρη είχαν πάντα μια σχέση καλύτερη και από αυτή που μπορεί να αναπτύξουν δύο αδέλφια με το ίδιο αίμα στις φλέβες τους. Εκτός από συνεργάτες - που πάντα αυτό ερχόταν δεύτερο σε μοίρα -, υπήρχαν πάντοτε και ως αδέλφια.
Πιέζοντας το χερούλι της πόρτας προς τα κάτω, ήταν από τις λίγες φορές που αναζητούσα έναν μικρό, ακόμα και ανεπαίσθητο τρίξιμο για να καταφέρει κάπως να κάνει πιο ομαλή την έναρξή της συζήτησης μας.
