Nazende sevdiğim

4 bölüm (ilk karşılaşma)

Şehir kulübü yine her zamanki gibi dolup taşıyordu. Sadece insanlarla degil ayni zamanda dedi kodularla da.
Her kes Fekelinin geri döndüğünden konuşuyor, hatta kendi ile beraber getirdiği manevi oglundan da bahs ediyorlardi.

O gün Demir'in Şehir kulübünde bir toplantısı vardı. Toplanti bitib eve döndüğünde çok gergin ve sinirliydi. Çünki babasının katili ile yılmazın bir olduğunu, fekelinin yilmazi manevi oğulu yaptığını öyrənmişdi Şehir kulübünde.

Bunu annesine soylediginde hunkarin rengi bembeyaz kesdi. Şimdi oğlunu bir degil iki düşmandan koruması lazımdı. Birlesip intikam ala bilirlerdi oglundan. Kendi kendine konuşuyordu

H. Hayir Ali Rahmet sen değişemezsin. Sen eski Ali Rahmetsin. Bi anneyi gözü yaşlı bırakmaya gönlü razi gelmeyen adamsin sen.

Aradan günler keçmişdi. Ali Rahmet er ya gec Hunkarin bi yolunu bulup onu arayacağını biliyordu. Neden qazateyi ölüm ilani verdiğini sormak içi, oğlundan intikam alıp almayacağını öğrenmek içi, en önemlisi yılmazı demirden uzak tutmak için bile olsa arayacaktı.

Hunkarsa kararsizdi, kalbi oğluna bir şey olacak korkusu içindeydi. Üstəlik Ali Rahmetle de konuşup konuşmamakda kararsızdı. Kalbi başka bir, akli tamamen başka bir şey söylüyordu. Bir taraftan kalbine yenilmek istemiyor, digər taraftan da oğlunu korumalıdır.

O gun Şehir kulübünde gecen sıkıcı dernek toplantısından çıkıp klubun önünde raciynin arabasını getirmesini bekliyordu.

A. Yaman hanım...

Ses sanki onu çok uzaklara götürdü bi an, gitmek, hatirlamak istemediği uzaklara. Uzun yıllardır bu sözü unutmuşdu. Dönüp baktığında nasıl davranacağını ne söyleyeceğini bilemedi,bogazi kurudu bir an. Ali Rahmet hunkarin ona bakan şaşkın,heyecanlı ayni yillar önceki o  zümrüt gözlerindeki korkuyu görüp konuşmaya başladı.

A. Hayat ne garip değilmi yaman hanim.Bizim yillar sonra burda böyle rastlamamiz, durup konuşmamiz ne garip.

H. Ne istiyorsun?

Ali rahmet yillar sonra hunkari gormenin heyecanınin sesine yansimamasina dikkat ederek konusuyordu.

A. Benim bir şey istedigim yok. Bir merhabayı çok görmezsin diye düşündüm. Korkma, sana zarar vermek benim en son isteyeceğim şey bile değil. Eger senin bana söyleyeceklerin varsa buyur yaman hanım

H. Gazateye ölüm ilani vermek niçin?

A. Bunun için. Seninle konuşa bilmek icin.

Ah be yaman hanim şimdi ellerini tutmak varken. Gozlerine doyasıya bakmak, Sarılıp yılların hasretine inad kokusunu içine çekmek varken araya koyulan bu mesafe de neydi. Ali Rahmetin düşündüklerinden ayiram hunkarin sesi oldu...

H. Yine konuşurduk

A. Konuşamazdık yaman han...

Racinin  arabayla gelmesi lafini kesdi

H. Benim gitmem lazım hoşçakal

Deyip bindi arabasına Hünkar. Ali Rahmetse ardından baka kaldı

A. Hoşçakal demekle hoş kalınıyor mu acaba yaman hanım?

Ardından gelen yılmazın sesiydi.

Y. Hunkar  yamanla mi konusuyordun baba? Ne diyor?

A. Bir şey demiyor. Bir merhaba diyelim dedik, o kadar.

Y. Bak baba sen yufka yureklisin bu kadın senin merhametini kullanir, dikkat et.

A. Tamam evlat sen merak etme beni.

Hunkar butun yolu düşündü. Fark etdirmese de kalbi agzindan cikacak gibi atıyordu. Korku mi, tedirginlik mi? Ya bu heyecan neydi. Eve nasıl geldiğini,  odasina nasil kalktığını bilemedi.