အကိုထွက်သွားတဲ့ရက်ကစပြီး သူတို့နစ်ယောက်ဆက်ဆံရေးကအေးစက်နေပြီဖြစ်တယ်တွေးခဲ့တဲ့ဟာရုတိုက မှားမှန်းသိခဲ့ပြီ စာမပြန်မချင်းပို့လာတဲ့conversationလေးတွေကိုလွမ်းတယ် တစ်တောင်တောင်နဲ့တက်လာတဲ့noti လေးကိုလွမ်းတယ် ခုလက်ရှိPh screen ကိုကြည့်နေပေမယ့် ထွက်သွားတာသုံးရက်ပြည့်ခဲ့တာတောင် အကိုဆီကစာတစ်စောင်မှဝင်မလာခဲ့ဘူး သူဘက်ဆက်သွယ်ကြည့်ပေမယ့် seen မပြတဲ့conversation ကိုကြည့်နေရတာသူမပျော်ပေ အကို့တုန်းကလဲအလိုဘဲဖြစ်မယ်ထင်တယ်...
အကိုမရှိတဲ့သုံးရက်တာကို သူဖြတ်သန်းနေရတာမလွယ်ဘူး သူ့အကို့ကိုအများကြီးလွမ်းနေမိတယ်....
ပြည်ပမလို့ဆက်သွယ်မရတာလား ဖုန်းခေါလဲမကိုင်နဲ့ အကိုကနေနိုင်ခဲ့တယ် သူကတော့ဒီမှာလွမ်းနာကျနေပြီ...
နစ်ယောက်ကြားမှာအချိန်လိုခဲ့တယ်ထင်ခဲ့တာ တကယ်တမ်း ဘဝမှာအကိုမရှိရင်မနေနိုင်တာသူဖြစ်နေခဲ့တယ်.....
.
.
.
အိပ်ယာပေါလှဲချရင်း သူအတိတ်ကိုပြန်တွေးတော့ သူ့အတုန်းကထက်တောင်အကို့ကိုပိုချစ်မိနေတာနားလည်လိုက်တယ် သူတို့တွဲခဲ့တဲ့ငါးနစ်အတွင်းမှာ တခါဘဲရန်ဖြစ်ဘူးတယ် အကိုကသည်းခံရင်သူများနဲ့မတူဘဲပြတ်သားရင်လဲအဆုံးထိပြတ်သားတတ်မှန်းသူသိတယ်....
Past.....
'လမ်းခွဲမယ်......'
ဖွင့်ဟပြောဆိုလာတဲ့ အကိုနူတ်ခမ်းကစကားလုံးတွေကိုသူမယုံနိုင်.....
'စမနေနဲ့ ကိုကိုရာ......'
ဂျွန်ဂယူးကသက်ပြင်းချရင်း.....
'အကို့ရုပ်ကစနေတယ်လို့ပေါနေလို့ ဟာရုတို.....'
အိတ်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ရင်း.....
'ဘာလို့လဲ.......မှားတာရှိရင်ပြင်ပါ့မယ်....ဟမ်....'
ဂျွန်ဂယူကအကြည့်တွေရှောင်လွှဲရင်.....
'ကျွန်တော့်မျက်နာကိုကြည့်ပြီးပြောစမ်းပါ ကိုကိုရာ....'
ပုခုံးကနေဆွဲလှည့်တော့ မျက်ရည်လေးဝဲနေတဲ့အကိုက အဲ့အချိန်လေးတောင်လှနေတုန်း.....
အကိုဘာမှမပြောဘဲ သူ့ကိုဘဲစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်...
သူ့အကို့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ရင်...
