Η δύναμη μιας γυναίκας

-

Εφτασε η ωρα να σχολασει απ΄την δουλεια και νιωθοντας κανενα συναισθημα ενθουσιασμου για την βολτα της με την μητερα της, που θα ακολουθουσε στη συνεχεια. Αντιθετως, μετανιωσε που συμφωνησε για την βολτα και τωρα νιωθοντας κουρασμενη και χωρις καμια ορεξη ανοιξε την πορτα του σπιτιου της. Αντικρισε αυτον που δεν ηθελε να αντικρισει και της κοπηκαν τα γονατα. Ο Κωστας, ο πατερας της, με τα χερια του σταυρωμενα καθοταν μπροστα της, κοιτοντας την με θυμο και αηδια. Η Λιανα τον προσπερασε χωρις να του μιλησει, και αυτο ηταν λαθος. Ηξερε και η ιδια οτι δεν ηταν σωστο γιατι η πραξη της θα ειχε καποιες επιπτωσεις. Ξαφνικά, την επιασε απο τα μαλλια για να της γυρισει το ποσωπο και να της δωσει ενα οργισμενο βλεμμα. Ηταμ μεθησμενος και η Λιανα το καταλαβε αμεσως και για αυτο δεν μιλησε. "Γεια σου, ΛΙΑ".Το ειπε με ειρωνικό τροπο. Η Λιανα μπορεσε να μυρισει το αλκοολ μονο απο το ανοιγμα του στοματος του για να ξεστομησει εκεινες τις ειρωνικες λεξεις."Δεν τον αγαπας πλεον τον πατερα σου,ΛΙΑ;". Ο τονος της φωνης του δυνάμωνε οταν ελεγε το ονομα της. "Ασε με ησυχη".Βρηκε την δυναμη να βγαλει αυτες τις λεξεις απο το στομα της με το ζορι, ομως δεν βρηκε την δυναμη να τα φωναξει. Ευτυχως για εκεινη, εμφανιστηκε η μητερα της που πηρε την Λιανα απο τα χερια του με προσοχη. Ειναι δυσκολο να ανταπεξέλθεις με εναν αλκοολικο, ομως η Ιφιγένεια είχε βρει τον τροπο να τον αντιμετωπίζει με υπομονή.

Κακοκεφη, η Λιανα ακολουθουσε την μητερα της στο εμπορικο. Η οικονομικη τους κατασταση δεν μπορουσε να τους προσφερει πολλα, αλλα τα ψωνια δεν ηταν ο σκοπος τους. Ηξεραν και οι δυο πως δεν βγηκαν να αγορασουν κατι. Ήταν σαν να είχαν κάνει μια βουβή συμφωνία πως δεν θα ψωνίζουν και απλά θα έβγαιναν να περπατήσουν για να απαλλαχθούν απο τα διάφορα σκηνικά που θα προέκυπταν στο σπιτι με τον πατερα της Λιανας. "Λια, θες να πιουμε ενα καφε, να χαλαρωσουμε λιγο;". Χωρις να πει τίποτα, ενευσε θετικά και μπήκαν σε ενα καφενειο που ηταν κοντα τους. Ειχε πολυ ωραια ατμοσφαιρα εκει μεσα και μια ξαφνικη ζεστασια και και ενα συναισθημα γαληνης κατελαβαν τις καρδιες των δυο γυναικων.

Το απογευμα τους εξελιχτηκε ηρεμα. Οταν επεστρεψαν στο σπιτι, ο Κωστας ειχε αποκοιμηθει στο καναπε. Αθορηβα η Ιφιγενεια και η Λιανα πηγαν η καθεμια στο δωματιο τους σαν να ηταν φυλακισμενες. Καθε βραδυ πριν κοιμηθει, η Ιγιγενεια, προσευχοταν στο θεο να ξημερωσει μια καλυτερη μερα για τη κορη της αλλα και για τη ιδια. Ενω η Λιανα, πριν κοιμηθει ζωγραφιζε για να απαλλαγει απο την πραγματικοτητα και να φτιαξει τον δικο της υπεροχο αλλα οχι αληθινο κοσμο. Παντα ευχοταν να ζει σε εναν απο αυτους τους κοσμους που δημιουργουσε και τα αποτυπωνε πανω στα χαρτια. Ειχε υπεροχο ταλεντο σε αυτο τον τομεα της καλλιτεχνικης ομως δεν ειχε κανενα να για την θαυμαζει, εκτος απο την μητερα της φυσικα. Πολλες φορες εχει την αναγκη να εχει καποιον ο οποιος θα την υποστηριζει και θα την θαυμαζει. Καποιον που θα μπορει να μοιραζεται τις σκεψεις της, τα συναισθηματα της, τις φοβιες της. Ενα φιλο ή μια φιλη. Εναν αδερφο ή μια αδερφη. Ενα "ΠΑΤΕΡΑ";