Unconditional Love

night sky

BBM POV

Its been months since ive seen Sara.

We kept in touch with eachother constantly chatting with a simple good mornings, good night, sweet dreams, kumain kanaba, take care, i miss you etc. yet still we have no label.

i still cannot demand to see her anytime i want..
she said that we can only see each other when we can..
and that we might lessen our feelings if we see eachother less often.

if she only knew how much those words hurt me..

she doesnt know that each day my feelings for her is only getting even more and more stronger.

if only she'd allow me to  i'd fly immediately all the way to wherever she is right now.

but at the moment all i can do is to watch the stars from here in my balcony wishing like a little child that we could be together again..

***

Sara POV

Its late na im still in my office.

wala pa ako gana umuwi.
i feel uncomfotable kasi pagkasama ko si mans.

kaya nagfofcus nalang ako sa trabaho para narin maiwasan ko sya.

pag uwi naman ay nagkukuwari akong pagod na.

i was looking out at the window right now to the beautiful evening sky, thinking only of one man.. si Bongbong.

He must be mad at me because i told him that we shouldn't see eachother often..
i have to pretend that i dont miss him.. when in fact yung ilang oras lang na hindi sya nag me-message  sakin ay sobrang miss ko na sya paano pa pag lagi kami magkasama baka mahirapan na ako ng mapalayo sa kanya..

hindi ko rin alam kung pano sasabihin sa kanyang may anak kami.. pano kung ikagalit nya yun? kung maghihiwalay rin lang kami sa uli masmabuting hindi nya na malaman..

halos patulo na ang luha ko ng biglang may malakas na kabog sa pinto

"ay tangina!" sabi ko sa sobrang gulat!

"bukas ang pinto!!"

"ate ito na yung pinabili mong pagkain!"

"tangina mo Baste! hindi kaba marunong kumatok ng marahan! banatan kita dyan eh!"

"sorry naman! eh bat ba kasi dito kapa kakain. umuwi ka nalang! hindi kita masasamahan ngayon may date ako ngayong gabi!" sabi ni baste sabay abot ng paper bag ng pagkain

"de sige umalis kana! kaya ko naman kumain ng mag isa! anjan naman si bakla na personal assistant ko remember"

"pauwiin mo narin yun ate kasi may surprise ako sayo."

tinignan ko sya ng masama. ewan ko ba pero parang masama ang kutob ko kapag ang kapatid ko kasi ang nagsusurprise sa akin eh medyo palpak!

Gaya nalang sa mga damit o bags walang ka taste taste tong lalaking to pagdating sa gamit ng mga babae!

"Baste hindi ko birthday! walang dahilan para sorpresahin moko!"

"ikaw naman ate! wala kang ka asu-asukal sa katawan! kaya ginawan ko na ng paraan!"
nakangising sabi nito

"tinawagan ko si kuya mans para sabayan k kumain! okay diba!"

pagkasabi nya non ay parang bigla akong nwalan ng gana kumain!"

"hay! bwisit ka talaga!" sabay hampas ko sa kanya pero mabilis syang nakailag tumakbo palayo

"hindi kaba natutuwa ate?"

"muka ba ako natutuwa? bad trip ka ala-" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil meron nanamang kumatok sa pinto.

binuksan yun ni baste at bumungad si mans sa pinto.

"oy kuya andito kana! sige kuya bahala kana jan. ba-bye muna ate lab you!" paalam ni baste na hindi ko man pinansin sa sobrang inis.

"hi palangga" sabay halik nya sa pisngi ko. ni hindi ako humihinga sa paglapit nya ng muka nya sa akin.

"anong ginawa mo dito? bakit mo iniwan ang mga bata?"

"andun naman ang mga yaya nila. saka di kaba masaya? matagal na tayong di nakakapag dinner na tayo lang dalawa kasi sobrang busy mo. kaya kahit dito nalang sa office mo pwede na tayo magka momment. sundan na natin si baby mel" sabi nya sabay kindat pa sa akin

"pwede ba tumigil ka!" hindi ko mapigialan ang pagsibangot ko sa sinabi nya

"lets go home nalang. walang kasama ang mga bata."
ibinalik ko ang ang mga pagkaiin sa paper bag at ni shut down ang computer ko sabay kuha sa bag.

pagtayo ko ay pinigilan ako ni mans sabay marahas akong hinalikan.

agad ako nagpumiglas at natapon ang paper bag ng pagkain!

"shit! ano bang kalokohan yang ginagawa mo!" singhal ko