Güzel Seven Adamlar Serisi ll.
Sen yuvasını arayan minik bir kuş , bense yaralı bir kartal..
********************************
"Sen istediğin sürece kaybolduğun tüm karanlıklardan bulur çıkartırım seni. Bana izin vermen yeter Efsun..."
Derince yutku...
İkinci sezonun tanıtımı ile sizi başbaşa bırakıyorum. Yeni yılda yepyeni bölümlerle görüşmek dileği ile....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---------------------------
Çiçek Mahallesi... Acının, hüznün en uç noktalarda yaşandığı yer burası. Sinesinde yarım kalmış aşkları saklayan,gizli sevdaların yüreklerde kök saldığı,ağlamanın bile ayıp sayıldığı, sözde birbirlerine aile olmuş insan topluluğunun buluştuğu yerdi. Oysa en iyi ben bilirdim gülen gözler ardındaki nefreti, dudaklardan çıkan sevgi sözcüklerinde bile bir imanın olduğunu. Kapalı kapılar ardında yaşanan bir çok ihanete defalarca kez şahit olmuş, insanların riyakarlıkları ile yüzyüze gelmiştim istemeden de olsa... Peki onca yaşanan şeyden sonra benim ne işim vardı bu lanetli mahallede? Kalbimdeki kırıklar artık boyumu aşmıştı. Güvendiğim dağlar üzerime çığ misali düşmüş ben altında nefessiz kalmıştım. Yüreğimin tümünü kaplayan sevdasıyla en çok canımı yakan adamdan kaçıp, yine bu mahalleye sığınmıştım işte. Nurcan'ın odasında ,onun yatağında boylu boyunca yatıyordum. Arkadaşımın kendine has çiçek kokusu bile evini terk etmiştide, bir ben gidememiştim ondan. Hala ufak bir çocuk gibi saçlarımı okşasın ,dertlerime derman olsun istiyordum. Göktuğ ile Gözde'yi o halde görmenin üzerinden tam bir hafta geçmişti. Ben apar topar buraya gelirken, o gece bana babam olduğunu iddia eden adam ise ardımdan beni takip etmişti. Buraya yakın bir otelde kalırken bu bir haftalık süreçte her gün beni görmeye gelmişti.Onu her kapımda görüşümde bir şey hissedeyim istiyordum, lakin sanki ruhum artık bu bedende değil,boş bir kabuk olarak hayatıma devam ediyor gibiydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Göktuğ .... Canımı en ummadığım anda yakıp kül eden, hala aldığım nefes kadar muhtaç olduğum adam, bu bir haftalık ayrılığımızda sadece bir kere aradı beni. Yüreğimdeki kırıklar öyle büyüktü ki açamadım telefonunu. Oda bir daha aramadı. Sonra ertesi sabah bir mesaj aldım ondan. Okuduklarımla aklım karışmış, dakikalarca boş bakışlarla salonda oturmuştum. Neden demek , isyan etmek istiyordum ama karşımda muhatabım bile yoktu artık. Beni hayatının dışına öyle bir atmıştı ki ,yaşadığımız her şey acaba benim uydurmam mı diye düşünmeye başlamıştım. Ama dokunuşları, bana sevgiyle bakan kara elmasları gerçekti. Dudaklarının tadını, teninin kokusunu hala anımsıyordum. Kısa sureli de olsa yaşadığım aşk gerçekti. İliklerime kadar ilk defa koşulsuz sevgiye doymuştum. Belki de bu yüzden beklemediğim anda elimi bırakıp beni boşluğa ittiği içindi bocalamam...
