Kişicik |B×B|√

13

Əkbərlə Kənanın atasının söhbətindən düz bir həftə keçmişdi. Söhbət bitsə də Əkbərin fikri hələ də kişinin dediklərində idi. Bu adam çox diqqətcil biriydi. Əkbər ondakı auradan çox qorxmuşdu. Hətta öz özünə bir də o evə getməyəcəyini deyirdi. Kənanın həm atasından qorxur həm də bacısından çəkinirdi. Kənandan isə ümumiyyətlə zəhləsi gedirdi.

Üçündü dərs hamı çöldə hava almağa çıxmışdı. Böyük tənəfüsdə həmişə hamı çölə qaçardı. Kənan isə sinifdə tək başına oturub isti çayını içirdi. Sinifin havası o qədər ağır idi ki, Kənan boğulduğunu hiss elədi. Çayını pəncərənin ağzına qoyub pəncərəni açmağa çalışdı. Lakin nə qədər çalışsa da zibilə qalmış qulp yerindən tərpənmirdi.

Ağzını açıb söyürdü ki, əlindəki istiliklə dayandı. Əlinin üstündə Əkbərin əli var idi. Əkbər Kənanın düz arxasında dayanmışdı. Çönüb ona baxanda nəfəsinin kəsildiyini hiss elədi. Əlini yavaşca əlinin arasından çəkərək dayandı.

"Bir pəncərəni aça bilmirsən. Sonra da özünə oğlan deyirsən." Əkbər pəncərəni saniyələr içində açaraq dodaqaltı deyindi.

Kənan onun dediyinə heç fikir də vermədi. Çünki buna öyrəşmişdi.

"Niyə dillənmirsən? Səninlə dava eləmək istəyirəm. Sən isə sakitcə dayanmısan. " Əkbər soruşdu.

"Dava sevirəm amma yataqda. "

Kənanın dedi söz ilə Əkbər gözlərini bərəldərək baxdı. Normalda bu sözə ürəyi bulanmalıydı. Lakin indi elə olmamışdı. Onun ağappaq boğazına nəzər saldı. Qar kimi ağ idi. Yanaqları isə çəhrayının ən açıq tonundaydı və bu ona çox yaraşırdı.Bu onu sanki bir anlıq dəli elədi. Yaşadığı hiss qarşısında nə edəcəyini bilmədiyindən əli ayağına dolaşmışdı.

"Sənin çavuş havalardadı. " Əkbər ondan gözünü çəkərək gözünü aşağı endirdi.

"Ay blin.." deyib tez onun yanından ayrılmağa çalışdı lakin yenə əli ayağına dolaşdı və səhvliklə pəncərədəki isti çayı Kənanın üstünə tökdü. Kənanın düz cinsi orqanına tökülməsilə birlikdə sinifi onun qışqırıq səsi bürüdü. Əkbər tez əli ilə onun ağzını tutdu.

"Sakit ol, zibilə salacaqsan bizi. "

Kənanın gözləri doldu. Acı çəkdiyi çox bəlli idi. Əkbər onun susduğunu görüb tez əlini ağzından çəkdi.

"Əkbər, deyəsən indi öləcəm. Bir şey elə. Təcili bir şey elə." Kənan acı içində qıvranaraq stulda oturdu. Əkbər nə edəcəyini bilmirdi amma nəsə eləməli idi.

Tez Kənanın şalvarının zamokunu açaraq boxeri ilə birgə aşağı endirdi. Kənanın qaynar sudan qızarmış orqanı Əkbərin ürəyini dağladı. Düşməni belə olsa belə bir şey yaşamağını istəməzdi. Bu acını indi özü də hiss edirdi.

"Nə baxırsan ala üflə dəəə! Yanıram e burda. " Kənan acı içində qışqırdı.

Əkbər biraz aşağı əyilərək üfləməyə başladı. Üflədikcə Kənan sakitləşirdi. Arabir ağrısı şiddətlənir və ağızdan əzablı bir inilti səsi çıxırdı. Hər ikisi məktəblə olduqlarını unutmuşdular.

"Sənin çavuş indi həqiqətən yararsızdı."
Əkbər dedi.

"Eybi yoxdur, onsuz da mən passivəm."

Əkbərin rəngi yenə dəyişdi. Kənan bunu görüb dodaqaltı gülümsündü. İndi ikisinin də ağlına gəlməyən bir mənzərə ilə qarşı-qarşıyaydılar. Kənan stulda oturmuş və çavuşu çöldə, Əkbər isə dizlərini büküb, aşağı əyilib onun ağrıyan orqanına üfürürdü. Mənzərə isə kənardan heç də olduğu kimi görünmürdü.

Elə bu an qapı açıldı və bir nəfər bu mənzərənin şahidi oldu ...

Not:
Gecə dörddə yazılan bölüm ancaq belə olar