3ថ្ងៃក្រោយ(នៅក្លិបមួយកន្លែង)
" យ៉ាងមិចហើយមួយរយៈនេះឮថា កាងហ៊ុននិងឪរបស់វាខាំមិនលែងហេស៎" វ៉ាង អីុបូជាអ្នកជំនួញល្បីមួយរូបនៅចិន ហើយក៏ជាម៉ាហ្វៀម្នាក់ដែរ។ គេជាមិត្តនិងជុងហ្គុកតាំងពីតូចដែលមាន ម៉ាក់សញ្ជាតិ USAនិងប៉ាជាជនជាតិចិន ខុសពីជុងហ្គុកដែលមានម៉ាក់សញ្ជាតិ USAដូចគ្នាតែប៉ាជាជនជាតិកូរ៉េ។
ជុងហ្គុកលើកពែងស្រាផឹកបន្តិចក៏តបទៅវិញ
" ហឹុម!! តែយើងក៏ចង់លេងជាមួយឪកូនវាដែរ បែបសប្បាយ.." ជុងហ្គុកសើចចុងមាត់បន្តិចលេងតែខាំម្ដងពីរចាំមើលគេនិងលេងបែបណាតបទៅវិញមនុស្សដូចចនជុងហ្គុកមិនដែលចាញ់អ្នកណាស្រាប់ហើយ
" ជាគេ " អង្គុយសុខៗក៏ស្រាប់តែក្រឡេកឃើញមនុស្សដែលនាយគុំតាំងពីបីថ្ងៃមុនមិនទាន់បាត់គេនិយាយហើយថាបើជួបលើកនេះប្រហែលមិនអាចលែងវិញងាយៗទេ។
" អ្នកណា?"អីុបូ
" ក្មេងម្នាក់នោះ"ជុងហ្គុក
" ក៏មិនដែលឃើញចំណូលថ្មីទេដឹង?យ៉ាងមិចចាប់អារម្មណ៍ហេស៎?"អីុបូឆ្លើយវិញគេមិនដែលឃើញក្មេងម្នាក់នេះដែរនោះ ភ្ញៀវក៏ច្រើនហើយមិនសូវបានមកប្រចាំទៀត តែអ្វីដែលចម្លែកមិនឃើញលើសនិងគឺមនុស្សដូចចនហ្គុកចាប់អារម្មណ៍សួរពីមនុស្សណាពីមុនទាំងដែលពួកទាំងនោះចង់បានគេធ្វើដៃគូជីវិតជាច្រើន។ស្គឬមិត្តគេពេញចិត្តក្មេងប្រុស ?
" ជួបគេម្ដងកាលផ្ទុះគ្រាប់នៅឃ្លាំង "ជុងហ្គុក
មែនហើយថ្ងៃនោះឃ្លាំងឡានរបស់ជុងហ្គុកត្រូវគេលួចបំផ្ទុះមិនខូចខាតអ្វីច្រើនទេគ្រាន់តែយឺតយ៉ាវពេលតិចតួច។
Skip_
ក្រោយពីនិយាយគ្នាចប់ជុងហ្គុកក៏ធ្វើដំណើមកវិមានវិញនៅតាមផ្លូវធ្វើដំណើរគេក៏ជួបពួកលបខាំទៀត
" ហឹុស!! ខាំមិនលែងពិតមែន"ជុងហ្គុក
-ផាំង...ផាំង..ផាំង..
" ប្រយ័ត្នចៅហ្វាយ...ផាំង. ..អ្ហា៎.."ហ្វិក (ជាជំនិតដៃស្ដាំជុងហ្គុក) ហ្វិកបាញ់តបតទៅវិញយ៉ាងសកម្មជាមួយជុងហ្គុកតែភ្លាត់បន្តិចរាងក្រាស់ក៏ត្រូវបញ្ឆិតមួយគ្រាប់ចំស្មាខាងឆ្វេង។
មួយសន្ទុះក្រោយកូនចៅជុងហ្គុកមកច្រើនទើបពួកនោះរត់អស់។
