Tüm bölümleri Seungİn olan birbirinden bağımsız Oneshotlar yapmak istedim neyse okuyun
<><><><><><><><><><><><><><><><>
Karantina dolayısıyla aylardır doğru düzgün dışarıya çıkmayan iki svegili baktı birbirlerine; küçüğün canı sıkılmıştı.
J: Seung.
S: Efendim bebeğim?
J: Ben dün sen uyurken biraz etrafı karıştırmış olabilirim.
Yaşadıkları bu ev, uzun yıllardır sürekli kiracı değiştirmekteydi. Bu yılda, tatlı çift kiralamıştı.
S: Ne bulmuş olabilirsin ki? Uzaylı kalıntıları falan mı?
İki genç de birden gülmeye başlayınca, küçüğün boğazını temizlemesiyle susmuşlardı.
J: Bir kutu. İçinde cd ve bir kaç kitap var. Kitaplara göz gezdirdim, gerilim ve korku türündenlerdi. Korktuğumdan okuyamadım ama cd de bir belgesel var ve beraber izleyebiliriz.
S: Neden olmasın ki? Canım sıkılıyordu zaten.
Genç, küçüğünün boynuna küçük bir buse kondurduğunda Jeongin gülümseyerek odadan çıktı.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
J: ıhm işte burada.
Genç kutuyu yere bıraktıktan sonra sevgilisine dönüp televizyonu açmasını söyledi. Üzerinde "Ölüleri küçümsemeyin" yazan cd, Jeongin'i her ne kadar korkutsa da altında ki normal bir belgesel yazısına güvenmişti.
Cd'yi takıp yan yana oturdu gençler. Belgesel başladığında, 3 dakikalık bu kısa belgeselin yarısının silinmiş olabileceğini düşündüler.
Jeongin, sevgilisinin kollarında titriyordu. Korkutucu görüntülerin yanı sıra, arkadaki ürkütücü ses de korkmasını kolaylaştırıyordu.
J: S-Seungmin kapatsak mı?
S: J-jeongin dinle.
Sonlara doğru gelen söz gençlerin buz kesilmesine sebep olmuştu.
"Ölüler her daim yaşıyorlar. Tanıdığınız insanlar ölü ise, bunu fark etmemeniz gayet doğal. Belki bu belgeseli anlatan ben, yaşamıyorumdur ha? Ölüler konuşabilir, onları hafife almayın."
Ürkütücü sesin ürkütücü sözleri...
Ekranın kararmasıyla biten belgeselin ardından ayağa kalkan Seungmin, lavaboya gideceğini söyledi.
Jeongin korkuyordu.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
Dakikalar geçti, Seungmin hâlâ gelmemişti. Jeongin korkarak koridara çıkıp, sevgilisine bakmaya karar vermişti.
Banyonun kapısını tıklattı, ses yoktu. Kapıyı açtığında gördüğü görüntü, kaldırabileceği biçimden değildi.
Kim Seungmin yerdeydi.
Genç hemen sevgilisinin nabzına baktı.
Kalbi atmıyordu.
Korkuyla vücut ısısına baktığında, oldukça soğuk olduğunu fark etti. O an elinden gelen tek şeyi yaparak ambulansı aradı.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
Ceset incelenirken hastanenin uzun koridorlarında umutsuzca bekliyordu genç. Yanına gelen hemşire ile hemen ayaklandı;
H: Cesedi bu gün bulduğunuza emin misiniz?
J: Evet, banyoda öylece duruyordu.
H: Bay Yang, bu ceset yaklaşık 2 aylık.
Gözleri şaşkınlıkla açılan genç yutkunarak hemşireye derin bakışlar gönderdi.
J: N-Ne demek 2 aylık?
İşte o an aklına gelmişti gencin.
"Ölüler konuşabilir.."
OoOoOoOoOoOoOoOoOoOoOoOoOoO
oldu mu bilmiyom okuduysaniz bir oy biraz yorum lutfen dilenci degilim 😍👅✨😱❤️🥺😜😘🥰🤩😇💅👉👈
