fecisinden bir duygu durumunun orta yerinde balıklara yem diye atılan tadı kötü toz zerreciklerine benzettiğim yemlere tıpatıp benzeyen bu halim, durulmak ve o yemden kurtulmak adına tek bir atım atıp yönünü değiştirmiyor.
işte tam burada başlıyor benim kendini bilmezliğim ve O'na dönüşüm.
kendimden başka dünyanın olmadığını sandığım ve şu yaşıma değin süregelen vaktin dışına çıkıp bir başkasının penceresinden baktığım kendime; ekşitilmiş bir yüz ve tiksinç bir ifade ile aşağıladım. ne berbat bir haldi bu içerisinde var olmaya çabaladığım.
inkar etmelerim ve kabullenmeyişlerim almış başını gidiyor fakat takıldığım tek nokta yine gittikleri yerin benden daha güvenli oluşu. benim duygularımın, inkarlarımın, kabullenişlerimin ve saçmalık içerisine girip çıkan tavırlarımın başını yine O almış, üstelik bunun adına bana tek kuruş ödememişti. zarardaydım. varımı yoğumu, birkaç şeyimin başını vermeden vermiş gibi duruyordum ve bu beni çulsuzun teki yapıyordu.
şimdilerde öyle değilim yalanları atamam, bu beni kendi gözümde daha da düşürür.
yemeden içmeden kesildim mavalları atamam, çünkü sağlığım yerin ve kilo kaybım bir iki dışında düşme yaşamadı.
ben kendi gözümde az buçuk değersizleştim. çünkü herifin tekini kendine dert edip onu görmediği sürelerde 'nerede bu acaba' düşüncelerine girecek biri değilim. bana ne yaptı bilmiyorum. kendime, onun bana yaptığını devam ettirme yetkisi verdiğimi de fark ediyorum üstelik. çünkü bu hâl pek de sağlam sayılacak gibi durmuyor.
tükeniyorum kendimden ve O olup çıkıyorum başıma ve ayna karşısına.
aynadakini o sanıp bunca zamandır bana göstermediği yüzüne ağırından küfürler edip bir güzelde tükürüyorum. topuğuna sıksınlar istiyorum.
nerede olduğunu değil üstelik, ne halde olduğunu merak ettiğim tek insan olduğunu bilmenin ona neler getireceğini ve benden neler götüreceğini gözleri ile görsün istiyorum.
sonra duruluyorum,
aynadaki yüzü yok olup benleşiyor ve ben, kendi görüntüme tükürmüş olmayı yediremediğimden, kazağımın koluyla siliveriyorum.
kendimi ona verdiğimin pek tabii farkındayım fakat kenardaki 'ben' birikmişlerinden harcıyorum, gururumu aradığımda buluyorum böylelikle.
oríel.
onocak, 23.
20.18
