! Aşiret, Berdel konuludur!
! Yetişkin içerik!
-Alıntı-
"Seni ilk gördüğüm de o konakta ki aklı başında tek insan olduğunu düşünmüştüm."
Sesini duymamla ürkek bakışlarımı camdan ona doğru çevirdim.
Sesi ilk karşılaşmamızda ki gibi naif değildi...
Öncelikle yaşadığımız bu doğal afet felaketinde evleri zarar gören, canı yanan, kayıp yaşayan dostlarıma çok geçmiş olsun ve başı sağolsun diyorum.
Umarım hepiniz iyisinizdir. Daima sizlerin yanında olmak isterim bu nedenle yardımcı olabileceğim herhangi bir konu olursa benimle konuşmaktan çekinmemenizi size söylemek istedim.
Bölüm atmak pek içimden gelmese de bu duygularımı sizinle paylaşmanın en iyi yolunun bu olduğunu düşündüm. Sizi seviyorum Sis'ler.
SİZLER İÇİN YENİ BÖLÜM. "OY VE YORUM" beklerim. Emeğime karşılık olarak Canlar.
Satır arası yorum da atabilirsiniz minik birer kırmızı kalp olabilir mesela ne dersiniz?
İnstagram: BİLİNMEYENBİKADİN8 Tiktok :lmindd8
Sınır koymadım dedim ki benim canlarım kırmaz beni atar bol bol oy ve yorum. O zaman uzatmadan bölüme geçelim💗
KEYİFLİ OKUMALAR
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yazardan
Mardin Güzeli genç kadın, yaklaşık iki aydır her gün olduğu gibi bugün de odasın da cama bakan kırmızı sedir'inin üzerinde oturmuş, Mardin'in kararan havasına bakıp bir futbol topu büyüklüğünde ki karnını severek onunla sohbet ediyordu.
Yüzünde de en buruğundan bir tebessüm.
Bebekleri 3 aylık olmuştu artık. Gerek sabah bulantıları gerek ise minik tekmeler ile kendini ev ahalisine ve annesine belli etmeye başlamıştı bile.
Çok zorlanıyordu genç kadın. Gencecik yaşında, tüm cahilliği ile hem bebeğine iyi bir anne hemde umud'u kırık bir eş olmak ona ağır geliyordu. Tüm desteği ile yanına olan ev ahalisi olmasaydı bunca zaman hayatta kalmayı bile beceremezdi o.
"Ah." kasıklarında hissettiği minik baskı ile bakışlarını şişmiş karnına çevirdi. Sanırım bebeği, tüm övgüyü başkalarına vermesini kıskanmıştı. Elbette o da vardı tabi.
Yanında kanlı canlı durmasa bile kendi kanında canında durduğu hali ile bile ona büyük destek oluyordu. Ona yaşam enerjisi sağlıyordu.
Aylar önce bir başına kalışı, kocasından aylardır haber alamayışı, ondan kırgın ayrılışı.. Hepsi çok ağırdı.
"Annecim, affet beni.. Elbette sen benim en büyük dayanağımsın. Ama biraz yavaş mı olsan bebeğim ha? Bu gidişle Mihrimah halanın oğlundan önce çıkacaksın diye ödüm kopuyor." kendi sözlerine güldü kadın burukça.
