<< 𝘿𝙚𝙖𝙙 𝙎𝙤𝙪𝙡 >> Tom Marvolo Riddle

Geçmişin Kalıntısı

✰✰✰

Koşar adımlarla bir yere yetişmeye çalışıyordu kadın.

İstediği yere ulaştığında içeri girmek için üstünü başını düzeltti.

Hazır olunca kapıyı tıklattı.

İçeriden tanıdık bir ses geldi.

"Gelebilirsin."

Aldığı onaylama ile acaleyle içeri girdi.

"Bayan Pomfrey? Çok korkmuş görünüyorsunuz. Bir sorun mu oldu."

"Öncelikle böyle alel acele içeri girdiğim için beni affedin profesör. Fakat çok ani ve önemli bir gelişme oldu."

Eliyle sandalyeyi işaret etti adam.

"Sakinleşmek için oturun lütfen."

Kafasını iki yana onaylamazcasına salladı kadın.

"Sakinleşmek için zaman yok profesör. "

Kaşlarını çattı adam.

"O zaman direkt konuya geçelim lütfen Bayan Pomfrey."

Derin bir nefes aldı.

"Şu taşa dönüşen çocuklar. Profesör Sprout ile onları iyileştirebilecek ilaçlar yapmaya çalışıyorduk. Ve galiba bulduk."

Kaşları daha da çatıldı adamın.

"Bunun iyi bir haber olduğunu düşünüyorum. Sanırsam sani panikleten şey ilaç değil. "

Hızlıca kafasını salladı kadın.

"Uyanan kişi profesör."

Yavaşça ayağa kalktı profesör.

"Kim uyandı Bayan Pomfrey?"

Terlemeye başladı Pomfrey.

Elini göğsüne koymuş nefes almaya çalışıyordu.

"Bayan Pomfrey? Kim uyandı?"

"İsmi Lazım Değil."

Kendisinin bile duyamayacağı bir ses tonuyla konuşuyordu kadın.

"Lütfen biraz daha sesli konuşun Bayan Pomfrey."

Sıkıca gözlerini kapattı kadın.

"Geçmişin Kalıntısı."

Kanın çekildiğini hissetti adam.

"Bana şaka yaptığını söyle Pomfrey."

Başını iki yana salladı kadın.

"Aida Weasley. O uyandı."

✰✰✰

Revirin kapısı ani bir hızla açıldı.

İçeri koşar adımlarla yürüyen iki kişi girmişti.

Birisi çok tanıdıktı.

Diğerini hiç görmemişti.

Daha doğrusu uyandığından beri gördüğü hiç kimseyi tanımıyordu.

O hariç.

Daha demin aceleyle içiri giren adam.

Profesör Dumbledore.

Onu en son gördüğünden beri çok yaşlanmış, sakalı uzamış eski halinden eser kalmamış gibiydi.