Jimin ve Taehyung ayrıldığından beri, Jimin odadan pek fazla çıkmıyordu. Aynı evde kalmamıza rağmen, Jimin'in yüzünü zar zor görüyordum.
YOONGİ
Bir şeyler yapmalıyım!
Oturma odasında oturuyordum. Aniden yerimden kalktım ve Jimin'in kaldığı odaya, üst kata çıktım. Kapıyı tıklamadan direkt odaya girdim.
JİMİN
SİKTİR!
Jimin sadece iç çamaşırıyla, saçları ıslak bir şekilde duruyordu. Odaya aniden girmem ve çıkmam bir olmuştu.
YOONGİ
Ç-çok özür dilerim Jimin! B-ben bilmiyordum!
Sessizce;
YOONGİ
Lanet olsun bu çok utanç vericiydi!
Kısa bir süre sonra;
JİMİN
Girebilirsin.
Yavaşça kapıyı açtım.
YOONGİ
Ben gerçekten üzgünüm-
JİMİN
Sorun değil. Aniden geldiğine göre bir şey olmuş olmalı. Ne oldu?
YOONGİ
Ben şey diyecektim...
Ne demeliyim?
YOONGİ
Film izleyelim!
Heyecanlı bir şekilde söylemiştim.
JİMİN
Bu yüzden mi bu kadar aceleyle geldin hyung?
YOONGİ
E-evet.
JİMİN
Anladım. Üzgünüm seninle film izleyemem. Oda da kalsam iyi olur.
Jimin'e yaklaştım.
YOONGİ
Hayır oda da kalamazsın. Film izlemesek bile en azından odadan çık.
JİMİN
Neden?
Biraz gergindim.
YOONGİ
Sen o günden beri hiç odandan ayrılmıyorsun-
JİMİN
Taehyung ile ayrıldığım günden beri mi?
Kafamı evet anlamında salladım.
JİMİN
Endişelenme hyung iyiyim. Sadece 7 yılın böylece kolay bir şekilde bitmesi...Her neyse.
