Bizden Olsun İsterdim |BxB|

Belki de yalnıştı doğrularım

Yaşam

Koca bir boşluğun arasında süzülerek amaçsızca yaşamaktı. Hayat denen illet şey yüzünden hala nefes alıyor olmak sinir bozucuydu. İçleri bataklığa benzeyen insanlarla aynı havayı, yaşamı sürdürüyor olmak tamamen saçmalık iken yaşamak denen aptalca şeyi devam ettirmek için Bir amaç aramaya koyulursun yıllarca. Bir de yetmezmiş gibi, nefret dolu bakışlara, sözlere maruz kalırsın neden mi? Toplumun kalıplarına uymadığın için. Sana iğrenç lakaplar, sözler yakıştırırlar çünkü bunu kendilerine hak görürler evet sen sesini çıkaramazsın ve o sesizlik hayatın boyunca seni yalnız bırakmaz..

Amaçsızca hayatını sürdürürken, biri gelir yaşam denen o saçmalığa sımsıkı tutunmanı sağlar, ama sen yaşama tutunmak için çok geç kalmışsındır artık yaşam da eskiden senin onu istemediğin gibi, seni istemiyordur.

"Hadi ama Laçin daha neyi  bekliyorsun?" Bakışlarımı beyaz mermerden çekmedim. Perçemlerim gözümün önünü kapatıyordu ama onları kaldırmak için bir hamlede bulunmadım. Ne değişecekti ki önümü görünce.

"Artık yap şunu! Yeterince güzel anılar yaşattın Evren'e şimdi huzura kavuşma sırası sende" Ruhum bedenimden ayrılınca gerçekten huzur bulacak mıydım? Evren'in göğüsünde yatarken ki huzurla kıyaslanabilir miydi ölüm?

Evren'in hayatıma katığı huzur ve mutluluğu ölüm fazlasıyla geri vericek miydi?

"Elbette! Sen ölünce ikiniz de mutlu olacaksınız, Artık acı yok" Acı.. o neydi. İğnelerden, ilaçlardan vücudumda ve göz altlarım oluşan morluklar mıydı Acı? Yoksa Evren'in bana bakarken göz bebeklerinde ki ifade miydi acı?

"Hadi yap artık şunu!" Emre'nin öfkeli çığlığıyla mermere yasladığım sırtımı çekip ayağa kalkabilmek için yerden destek alarak doğruldum. Yatak odasına gidip, çekmeceyi açtım. O ağır metal silahı titreyen ellerimle avuçladım bileğimi zorlayan ağırlığını umursamadan tutma yerini sıkıca kavradım.

Her şey artık bitti..

Tetiği çekip, şakağıma dayadım "Özür dilerim Sevgilim ikimiz için" göz yaşlarım dudaklarımı ıslatırken sertçe yutkundum ellerim titriyordu Korkmamalıydım.. Bunu ikimiz için yapmam gerekiyordu.

"Sevgilim kapıyı çalıyorum kaç saatir duymuyor musun?" Hayır hayır şimdi gelmemeliydin..

"Laçin?" Sana bakamam hayır gelme N'olursun..

"Sevgilim bırak o silahı" üstüme atladığında geri çekilip kendimi kurtarmayı denedim ellerinden ama hayal kırıklığıyla bakan gözlerini görünce elim ayağım boşaldı onun için ölürken bana öyle bakmamalıydı..

"Ne yapıyorsun sen ya? Ben burda olmasam gerçekten intihar edicek miydin Laçin!?" Böyle olmamalıydı.. hayal kırıklığıyla bakan gözleri, çaresizce titreyen sesiyle beni suçlamamalıydı her şey onun içindi.

"Ver onu bana Evren" donuk sesime karşı o şaşkınlıkla tepki veremezken, halinden faydalanarak, avucundaki silahı  çektim ama Evren hemen karşı çıkıp vermemekte direttip çekiştirince gücümün son kalanını diretsem de Evren öfkeyle daha hızlı atılınca silahın tuttuğum kısmı da avuçlarımdan kaydı.

"Bakma bana öyle" dolu gözleri hayal kırıklıklarıyla bakarken yüzünde ki o çaresiz yorgunluk nefesimi kesiyordu. İkimiz de bu yaşamdan çok yorulmuştuk. Benim aptalca krizlerim gece nöbetlerim ve Emre'nin sık sık ikimizin huzurunu bozacak sözleri yüzünden benim öfke nöbetleri geçirmem.. Çok yormuştu bizi kurtulmanın yolu vardı ama Evren buna engel oluyordu işte.

"Ne yapmak istiyorsun Laçin? İkimiz her şeye rağmen çabalamaya çalışırken neden pes ediyorsun! Kendini düşünmüyorsun peki ben ne olacağım? Bu siktiğimin Dünyasında sensiz ben nasıl yaşayayım ha!" Öfkeyle yükselen sesi odada yankılanırken, kızaran gözlerinde damarlar belirginleşmişti şimdi o hayal kırıklıkları yoktu.

"Ben gidince çok mutlu olacaksın Evren yemin ederim" Elline uzanmaya çalıştığımda, sözümle beraber öfkeyle arkasındaki duvara döndü.  Boş olan elini yumruk yapıp, duvara vurmaya başladı. "Ya olmayacağım 4 yıl nasıl sensiz, ölüden farksız iken!  şimdi  ruhumu bile bile öldürüp duruyorsun!" Bana dönen bedeni üstüme yürürken, kızaran gözlerine baktım belki son dakikalarımdı.

"Laçin ben senin yaşadığını bilerek nefes aldım o 4 yıl boyunca. Varlığın, var olmam için tek sebepti bu iğrenç yaşama rağmen tek amacım senin yaşadığını bilerek yaşamaktı. Şimdiyse diyorsun ki nefes almadığım dünyada nefesin olmadan yaşa. Bencilce değil mi?"