Wir Sinken /Minsung

Röportaj

Ficdeki olayları kendi içinizde hissetmek istiyorsanız kesinlikle bu şarkıyı dinlemelisiniz

22 Şubat 2019

Bazı şeyler, üzerinden ne akıp giderse gitsin unutulmaz.

Her acının bir zaman olduğunu, o zaman dolduğunda eskiyeceğini, gerisinde belki ufacık bir iz bırakıp gideceğini düşünürdü Minho. Ta ki o güne kadar.. Ta ki o hüsran ve aşk dolu güne kadar.. Öyle olmadığını fark etmişti. Bazı acıların ne zamanı doluyormuş ne de acılar eksiliyormuş. Minho'nun ki de halen ilk günkü tazeliğini koruyordu. Hatta bazı zamanlarda ilk günkünden bile fazla acıyordu. Mesela bir fotoğraf karesine baktığınızda, bir aynaya bakıp maziyi hatırladığınızda, asla gülümsemediğinizin farkına vardığınızda..

Çok şey yaşandı ama hiç bir şey yaşanmamış gibiydi. Minho halen oradaydı, ölümün gerçekliğinde. Oradan çıktıktan sonra, orada yaşadığı her şey daha anlaşılır oldu.

Minhoyla konuşmak, onu anlamak insanlar için çok zordu çünkü olan biteni anlatmak onun içinde çok zordu. Herkes ondan bir şeyler duymayı, olayın derinliğine inmesini, nasıl hayatta kalabildiğini anlatmasını istiyordu. Beklentileri karşılamak Minho için çok zor olmuştu, üstelik bu kadar paramparça hissederken..

Sudan çıktığı ilk zamanlarda çok fazla polisle konuşmuş, onlara söylenen tüm anonsları ve o ölümlerin nasıl gerçekleştiğini anlatmıştı. Sonra öğrendi ki polisler sadece onu değil gemiden sağ çıkan tüm öğrencileri sorgulamışlardı. Çoğu şey ortaya çıktığında Minho'ya her şeyi anlattılar. Doğrusu şu ki, o gün olanların hepsi tamamen; onlara eşlik edecek olan kaptanın yerine ehliyetsiz sadece bir kaç aylık tecrübesi olan 26 yaşında bir adam gelmişti. Adamın gemide inanılmaz keskinlikte bir dönüş yaptığı için depoda bulunan arabalar bile onlar gibi yana devrilmişti, ve bundan öncesinde de gemiye hiç bir şekilde güvenlik checklisti yapılmamış olan hatalar düzeltilmemişti. Onlara korkmamaları gerektiği yerlerinde durmaları için bir anons yapılmıştı. Minho, Jisung ve tüm öğrenciler bu denileni yapmak zorunda kalmıştı çünkü başka çareleri yoktu, fakat şimdi hepsi pişmandı.. daha sonra polisin yaptığı bir kaç araştırma mürettebatın ve kaptanın bir bota binip kaçtığı öğrenildi. Bir çok öğrenci hava cebinde hayatta kalmaya çalışmasına rağmen soğuk su etkisiyle donarak ölmüştü, çoğuna kapı, dolap gibi büyük eşyalar çarptığı için cesetlerin kıyafetleri kan içerisindeydi..

Bu gemiden öğretmenleri Oh Seuhun'da sağ çıkmıştı fakat, bir kaç gün sonra intihar etmişti. Ardında bıraktığı intihar notunda şöyle yazıyordu; 'Küllerimi batık geminin bulunduğu yere dağıtın, böylece öbür dünyada kurtulamayan öğrencilerime öğretmen olabileyim.'