Ne kadar silersen sil ya yırtılır defterin ,ya izi kalır cümlelerin...

"İmkansızın bittiği yerde kader başlar"

Gözlerini sımsıkı yummuş kulagına gelen davul zurna sesine itiraz eder gibi kafasını iki yana salladıgında gözleri açılmış boş gözlerle tavanı süzüyordu. Uzun kıvrımlı kirpiklerinin arasında Sim siyah gözleri kömürün karasını gecenin karasını yalancı çıkarır gibi Işıl ışıl parlıyordu.

Tamamen kendisine gelmiş beyninin içinde yankılanan davul zurna sesine odanın içinde gözlerini gezdirip hiç bir şey bulamayınca büyük odanın balkona açılan kapısına koştu .

Balkonun kapısını açmış serin rüzgar yüzünü okşarken kadın avlunun ortasında halay çeken insanlara anlamsız gözlerle bakarken kocasını görünce yüzünde kocaman gülümseme olmuştu.

Elleriyle yüzünü kapattı yanakları kıpkırmızı olmuştu Azad onu göstererek halay cekiyor ,dilin de de Zeynep'i nin türküsü...

Azad davulu davulcudan almış ustalıkla tokmagı davula vuruyor şarkı söylüyordu.

Karşı köyden davul sesi geliyor...
Baba valla Zeynep gelin oluyor...
Ben Zeynepsiz dünya malı neylerim...

Zeynebimi başkasına vermeyin ...
Anasına ha layıklar gönderin...
Zeynebi almadan geri gelmeyin...
Ben Zeynep siz dünya malı neyleyim...

Azadın türküsü bittiğinde kan ter içinde kalmıştı. Hem oynuyor hem çalıyor hemde türkü söylüyordu.

Zeyno ellerini yüzünden indirdi. Türkü bittiğinde .

"Azad napıyorsun?"Etrafa baktı utançla herkes odasının camına çıkmış.Avluyu izliyordu ev halkı yine al al oldu yanakları.

Azad da herkese baktı ama umrunda değildi. Onun içi içine sığmıyordu.

"Herkes duysun Zeyno" Herkes şaşırmıştı neyi duyacaktı herkes . Zeyno yine elleriyle yüzünü kapattı o kadar utanmıştı ki.

Azad merdivenleri iki iki koşarak karısının yanına geldi . Derin nefes alıp birden kucağına aldı Zeynoyu . Önce kendi etrafında döndürüp sonra da kucağın da ki kadınla merdivenlerden koşarken avluya herkes bağırıyordu. Deliydi bu Azad düşürecekti karısını şimdi. Zeynonun. Bütün yalvarmalarına rağmen dinlememiş avlunun ortasında sırtındaki kadınla dönüyordu.
Zeynonun miğdesi bulanmış başı dönüyordu.

Berivan hanım gelininin renginden anlamış akılsız oğlunun önünde durup omzundaki Zeyno yu almıştı omuzundan.

"Kure kere öldürdün kızı hele haline bak kızın."

Zor nefes alıyordu Zeyno simsiyah saçları aydan aydınlık yüzüne düşmüş gece karası gözleri korku dolu titriyordu.
İçinden milyon kere küfür etti Azad kendine bir ayarı yoktu bu adamın.

İri parmaklarının avuçunun içine aldı.Baş parmağıyla kadife gibi yumuşak yanağını okşadı.Yüzüne düşen saçlarından yüzünü kurtardığında. En değerli elmas gibi parlıyordu Zeynonun gözleri. Yusuf'un düştüğü dipsiz kuyuya düşer gibi düştü.İçi taşıyordu karısına bakarken. Bir insan bir insanı nasıl bunca severdi?
"Zeyno hamile .Benim Zeyno'm ana oldu."

Birden mutfaktan kadınlar çıkmış zılgıtlar çekerken Konak titriyor herkes birbirine sarılıyordu.

Baran ağa göbeğini sıvazlarken bir yandan da bir eli post bıyıklarında boriton sesiyle kahkaha atıyordu. Torun geliyordu konağa aşiretin soyu Zeyno'nun karnındaydı . Nihayet beklediği müjdeyi almıştı.

Azat karısının alnından öpüp merdivenlerde yan yana duran anne babasına koşup ellerini öpüp başına koydu.

"Hayırlı uğurlu olsun evlat.Babası gibi yiğit aşiretimize yakışır Aslan parçası olsun."