İyi okumalar.
Hemen abimin boynuna atladım. Gözlerim doldu.
Min-ji: Seni çok özledim.
Eun-woo: Ben de.
Eun-woo ile olan sarılma faslımız bittikten sonra içeri geçtik. Hepimiz koltuğa oturduk. Ben de abimle Hyunjin'in arasında oturdum. Birden aklıma ormanda gördüklerim geldi. Hemen Eun-woo'ya döndüm.
Min-ji: Abi?
Eun-woo: Efendim.
Min-ji: Sen ve Mina çıkıyor musunuz?
Eun-woo: H-hayır canım ne münasebet. Hem Mina da kimmiş?
Min-ji: BANA YALAN SÖYLEME.
Eun-woo'nun üstüne atlayıp saçını yolmaya başladım.
Eun-woo: AAAA KUDUZ ALIN ŞUNU ÜSTÜMDEN.
Min-ji: BİR DE YALAN SÖYLÜYOR!
Çocuklar gelip bizi ayırmıştı. İkimiz de yeniden koltuğa oturmuştuk. Eun-woo'nun saçı başı dağılmıştı. Bir birimize sert bakışlar yolluyorduk.
Eun-woo: Tamam be sevgiliyiz. Nolmuş?
Tam yine saldıracaktım ki, Chan beni durdurdu.
Chan: Yeter! Kavga etmeyi kesin. Küçük çocuk gibisiniz.
Chan'a hak vermiş usulca yerime oturmuştum. Sevgili olmalarında bir problem yoktu. Sorun bana söylememeleriydi.
Hyunjin: Chan haklı kesin kavga etmeyi.
Eun-woo: Min-ji'yi daha ne kadar burda tutacaksınız?
Bir dakika. Abimin haberi var mıydı?
Min-ji: Senin burda olduğumdan haberin var mıydı?
Eun-woo: Evet.
Min-ji: O zaman Hyunjin'in vampir olduğundan haberin var mı?
Eun-woo: Evet.
Ne? Herşeyden haberi var mıydı?
Hyunjin: Sadece ben değil, burdaki herkes vampir. Sen hariç.
Duyduklarımla ağzım bir karış açıldı.
Min-ji: A-ama nasıl olur? Abim de mi vampir?
Jisung: Aynen öyle.
Min-ji: Kafam karıştı bana herşeyi baştan anlatın.
Jisung: Öhöm öhöm. Başlıyorum.
Öncelikle ben deniz Jisung; Vampir ve insan meleziyim.
Vayy demek melez.
Jisung: Chan; vampir.
Seungmin; vampir.
Jeongin; melez.
Hyunjin; melez.
Changbin; vampir.
Felix; melez.
Minho; vampir.
Jisung: Vee son olarak Eun-woo yani abin insandı, ama ben onu vampir yaptım.
Kulaklarıma inanamıyorum. Abim vampir mi?
Min-ji: Nasıl?
Jisung: Isırarak.
Min-ji: Ama Hyunjin de beni ısırmıştı. Ben niye vampir değilim?
Jisung: Çünkü Hyunjin seni ısırırken zehir salgılamadı.
————
Dokuz erkeğin arasında tek kız kalmıştım. İki saattir konuşuyorlardı. Ben de oturup onları izliyordum. Arada Hyunjin'le göz göze geliyorduk ama hemen gözlerimi kaçırıyordum.
Susadığımı hiss edip yerimden kalkıp mutfağa gittim. Bir bardak alıp su doldurup içtim. Arkama döndüğümde Hyunjin'i görmemle irkildim.
Hyunjin: Korkma, benim.
Min-ji: Ben de su içiyordum. Müsadenle salona geçeceğim.
Tam gidiyordum ki beni tezgah ile arasına aldı.
Hyunjin: Hadi ama hemen gidecek misin?
Min-ji: Saçmalama bırak gideyim.
Hyunjin: Hmm.
Elini çenesine koyup düşünür gibi yaptı.
Hyunjin: Eğer beni öpersen gitmene izin veririm.
_________
Selam~~
Nasılsınız?
Sizce bölümleri kısa yazmaya devam mı edeyim? Yoksa daha uzun mu olsun?
Oy verip bol bol yorum yaparsanız sevinirim.
İyi günler~
