Bir Çocuğun Gözünden İslam

3. bölüm

Yüzlerde buruk bir sevinç ısısı... Hüzün ve sevinç iç içe geçmişti.

Şu zalimlerden kurtulmak büyük nimet olacaktı ama; ya doğdukları, büyüklükleri topraklar? Öylece bırakıp başka yerlere gitmek kolaymı?

Oysa bu topraklarda onların izleri, hatıraları, hayatlarından parçalar var.

Bazıları, geride inkarda ısrarlı anne, anne, bacı, kardeş baba gibi en yakınlarını bırakıyordu.

Veya yakınken uzaklaşmış olanları. Ah ne olurdu, onlarda ebedi saadeti tadabilselerdi ? Fakat bunların hepsinden çok acı olan Resulullah'tan ayrılmak...

Sevgili peygamberimiz, dikkatli olmalarını kâfirleri şüphelendirecek hareketlerden uzak durmalarını, küçük topluluklar halinde ve gizlice göçmelerini bilhassa tavsiye buyurdular...

Müminler, büyük Peygamber'in tavsiyelerine aynen uydular...

Geç saatleri ve tenha yerleri tercih ederek, canlarını Medine'ye; kardeşlerinin yanına atıyorlardı.

İlk hicret eden; yani muhacir Ebü Seleme.
Ebü Seleme radıyallahü anh, daha evvel de artık mü'minlere gurbet olan Mekke'yi terk etmek istemiş;

Fakat yakalanmıştı. Eşini ve oğlunu ondan zorla koparmış; kendisine de olmadık kötülükleri reva göstermişlerdir. O yüzden bu topraklara İlk veda eden, bu toprağın küskünü; vatanda gurbet hüznünü tadan; işkenceyi hücrelerine kadar yaşayan, Hazret-i Ebü Seleme...