Why oh Why tell me Why Not me ....
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့မိုးငယ်ရဲ့ကျောပြင်ကို ငေးနေတုန်း ဖုန်းringtoneသံက ထမြည်လာသည် ။
"ဟယ္လို "
"အေး သခင် ငါသွားနှင့်တော့မယ်နော် ။ နင် လိုက်ခဲ့တော့ "
"အော် ။ အေး အေး ။ ငါလာပြီ"
ဖခင်ဖြစ်သူရှိရာ ပြင်ဦးလွင်ကို သွားဖို့ပြင်ရသည် ။ မသွားချင်ပေမယ့် နေမကောင်းလို့မသွားမဖြစ်သွားရမည် ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ပြေးကြည့်မှ ဒီသားအဖ၂ယောက်ထဲရှိတာမလား ။
ချက်ချင်းပဲ နယ္ဘက္ကို မြေဝယ်ဖို့ကိစ္စနဲ့လွှတ်လိုက်တဲ့အတွင်းရေးမှူးကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။
"ဟယ္လို မနွယ် ။ ကားလက်မှတ် booking ပြီးပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ။ MD နွယ်bookingလုပ်ပြီးပါပြီ "
" ok,ok"
ကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ်သွားလို့ရပေမယ့် သခင်ခရီးအဝေးကြီးမသွားချင်ပါ ။ အခုလို public ကိုလဲ သူလေ့လာချင်သေးသည် ။
"ဟူးးးးးး "
သခင် သက်ပြင်းရှည်ကိုချလိုက်ပြီး သွားဖို့အတွက်ပြင်ဆင်လိုက်သည် ။
ဘာမှထွေထွေထူးထူးတော့မဟုတ်ပါဘူး ။ ၂ရက် ၃ရက်ပဲနေမှာဆိုတော့ အဝတ်အစား 4စုံရယ် ပြီးတော့ ပြင်ဦ
းလွင်ဆိုတော့ အနွေးထည် ၂ထည်ရယ် ။ သခင့်အတွက်သူများတွေလို skin careတွေအများကြီးမလိုပါဘူး ။ အမြဲအိတ်ထဲမှာဆောင်ထားတဲ့ lotion လေး၁ဗူးနဲ့ မိတ်ကပ် နှု
တ်ခမ်းနီ အဲ့ဒါတွေနဲ့လဲ ပြည့်စုံပြီးသား ။ သိတယ္မလား သခင်က လှပြီးသားလေ ။
ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့ သခင့်ရဲ့အတွေးတို့မှာ မိုးငယ်ဆီမှာပင် ။
"၂ရက်၃ရက်ပါပဲ ပြီးရင် ဆက်ဆက်လာတွေ့ပါ့မယ် ။"
သခင်ဟာ သခင် မပီသစြာ တခြားတယောက်အကြောင်းကို တွေးနေပြီး တဖက်လူတောင်မသိပဲ နဲ့ ကတိတွေးနေသည်တဲလေ ။ သခင့်မာနထိခိုက်လိုက်လေခြင်း ။
သခင်ဟာ ညေန 4နာရီကားကိုစီးပြီး မန္တလေး ကားဂိတ္ကို မနက် 6နာရီရောက်တာ သည် ။ ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်တာနဲ့ ဇြဲကို တန်းတွေ့လိုက်သည် ။ ဇွဲကတော့သူ့ကိုမမြင်ပေ ။
YOU ARE READING
သခင့္မာန ေျမခရသည္။
Science Fictionအခုမွစာစေရးတာမို႔အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။ 🙆♀️🙇♀️ Stallr
