the girl

σκαστε γαμω

Ολοι μας βιαστικά βγήκαμε αθόρυβα μέσα από μια ξεκαρβαλωμενη πόρτα στο βάθος της αποθήκης-σκοτεινή,μαύρη και κρύα, το στέκι τους; απεικόνιζε ίσως τις ψυχές τους, ποιος ξέρει;
ο καθένας θα μπορούσε να διακρίνει μια ψυχρα μέσα από τις μάσκες τους ,είναι περίεργο δεν τους ξέρω μα νιώθω λες και γνωριζόμαστε χρόνια, αλλά γιατί?
Μάσκα! μάσκες φοράνε όλοι για καλύψουν την σαπίλα που έχει κολλήσει η κοινωνία, μάσκες φοράνε για καλύψουν την ασχήμια, την εσωτερική, αλλά πράγματι καλύπτεται; μάσκες φοράνε και αυτοί για να καλύψουν τα πρόσωπα τους από τους υπόλοιπους
Το αγόρι με τα όμορφα πράσινα ματιά , περπατούσε επιβλητικά πρώτος, κρύφτηκε πίσω από τον οπίσθιο τοίχο της αποθήκης και έβγαλε από την τσάντα ενα.. εκρηκτικό; τι -
Ε:ει τι πας να κάνεις, του λέω και πάω κοντά του, δεν θέλουμε να τους σκοτώσουμε, ξανά λέω
Ι:ω ναι αυτό ακριβώς θέλουμε, όλοι οι μπάτσοι τα ίδια σκατα είναι, όσο βρίσκονται στον δρόμο μου θα τους αποκρουω, λέει χωρίς κανένα απομεινάρι αισθηματος, πέτωντας το εκρηκτικό προς τους μπάτσους, ένας δυνατός κρότος ακούστηκε και έκλεισα ενστικτιωδως τα μάτια μου
Κοιταχτηκα με την στεφάνια κατευθείαν και εκείνη έστρεψε το βλέμμα της στην κόλαση φωτιάς που απλώνοταν σαν πέπλο, λίγα μέτρα μακριά μας
Τον κοιτούσα, φαινόταν να το απολάμβανε, μέσα από τα μάτια του καθρεπτιζοταν η φωτιά αλλά όχι έτσι όπως την έβλεπα εγω
Οι σειρήνες χτυπούσαν αδιαλειπτα και τα αυτιά μου άρχισα να πονούν
Ι:γρήγορα φεύγουμε, λέει και όλοι τρέχουμε μαζί του
Ι:δεξιά, είπε και μπήκαμε μέσα στο δάσος που ήταν γεμάτο από ψηλά έλατα
Ε:γ-γιατί τους ερ-ριξες εκρηκτικό πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω πρώτη όσο προσπαθούσα να βρω την φωνή μου στηρίζοντας τα χέρια μου στα γόνατα μου
Ι:ω ρε πουστη μου, γιατί και γιατι, όλο ερωτήσεις είστε, εάν δεν γουστάρετε μπορείτε φύγετε, εξάλλου δεν σας κρατάμε ,λέει εκείνος ανάβοντας ένα τσιγάρο
Ε:έλα στεφάνια παμε της λέω και την πιάνω από τον ώμο, πάμε να φύγουμε από εδώ, της λέω αλλά εκείνη μένει σιωπηλή
Σ:δεν-δεν ξ-ξερω εάν θέλω να φύγω, παραλίγο να μας πιάσουν εμμα , δεν το διακινδυνευω ξανα
Ε:τι- της λέω αφουγκραζωντας τα λόγια της, και που θα πας στεφάνια με δουλεύεις, που θα πας με αυτούς, είδες το είναι ικανοί να κάνουν της λέω και τους δείχνω ενώ εκείνοι με κοιτάνε σαν να είμαι δασκάλα που παραδίδει μάθημα, εκτός από αυτόν έχει γυρίζει το κεφάλι του πλαι και γελάει ειρωνικά οσο φυσάει τον καπνό του τσιγάρου
Δεν τους ξέρουμε καν, τις λέω γελώντας υστερικά, απλώς μας '' σώσανε την ζωη''
Στ:εσείς εισασταν εκείνες που '' ζητούσαν για βοήθεια '' μιμείται τις κινήσεις μας, γυρνώ και κοιτάω την στεφάνια
Στ:δεν είναι απλώς ρε εμμα, λέει ενώ κρατάει με το δεξί της χέρι τον αγκώνα του άλλου χεριού, τους ξέρουμε δεν τους ξέρουμε, μας ΈΣΩΣΑΝ, φύγαμε από κει για πάντα είπε σαν να μην το πίστευε ούτε η ίδια
Ε:στεφανια, δεν είναι δυνατόν αυτό που λες, καταρχάς που θα πας να μείνεις, με ΠΟΙΟΝ θα πας να μείνεις λέω πλέον φανερά εκνευρισμενη
Στ:εσύ ΠΟΥ θα πας να μείνεις , μόλις το σκάσατε από;<<από που το σκάσατε βασικά? >>
Ρωτάει το ίδιο αγόρι με πριν
Ε:δεν έχει ση-
Σ:από το ορφανοτροφειο, με διακόπτει η στεφάνια
Ε:ξερετε κάτι εγώ ΔΕΝ μπορώ να το κάνω αυτό, Αυτή την συζήτηση , είναι όλο εντελώς παρανοϊκό,ναι ευχαριστώ που μας σώσατε, αλλά αυτό δνε ήταν σωστό, επίσης μιλάω μαζί σας ενώ δεν  σας ξέρω καν, πριν λίγα λεπτά πρώτη φορά σας είδα, τιναξατε ένα αμάξι στον αέρα λες και ήταν τόσο απλό και τώρα καθόμαστε, λες και είμαστε μια όμορφη παρέα στην μέση του πουθενά, με δέντρα να μας περιτριγυριζουν και συζηταμε  για το εάν θα έρθεις μαζί μου στεφάνια η εάν θα κάτσεις με εκεινους, της απευθύνω τον λόγο, και εκείνη δεν μιλάει και στρέφει το βλέμμα της προς το έδαφος
Ε:άστο κατάλαβα, εξάλλου δεν έχω λόγο να στο επιβάλω, δεν είμαι κάποιος κηδεμόνας σου, ανεξάρτητη δεν είσαι; ότι θέλεις κάνεις,ξέρεις να φροντίζεις τον εαυτό σου, εγώ όμως δεν μπορώ να το κάνω αυτό, φεύγω λέω και απομακρυνομαι από το μέρος εκείνο, κοιτάω για μια ακόμη φορά την φωτιά και στρεφω το βλέμμα μου πάλι πίσω στον δρόμο, δεν ξέρω τι ώρα είναι, που είμαι, και  φως δεν υπάρχει πουθενά στον δρόμο, ο '' προορισμός'' μου φαινεται απροσεγγιστος
Περπατούσα αρκετή ώρα μόνη μου, άνοιξα το κινητό, το οποίο είχα κλεψει από την κ. Μιρα - ήταν υπεύθυνη για τον θάλαμο μας, το ιδιο σκατα με τους άλλους -
1.04
Φυσικά και δεν είχε κωδικό, άνοιξα τον φακό και συνέχισα την διαδρομή μου , είναι παράλογο σκεφτόμουν -μόλις το έσκασα από το ορφανοτροφειο,έτρεχα από τους μπάτσους, είδα ένα περιπολικό να εκρήγνεται μπροστά στα μάτια μου και τώρα περπατώ μόνη μου στον δρόμο βράδυ, χωρίς να έχω ιδέα που βρίσκομαι και που έχω σκοπό να φτάσω
φώτα σιγά σιγά πλησίαζαν από πίσω μου, ήταν ένα αμάξι, τα φώτα όλο και έκαναν λαμπερή εμφάνιση  και εκείνο μείωνε ταχύτητα, προσπάθησα να το παίξω άνετη παρόλο που είχα χεστει από τον φόβο, έκλεισα τον φακό μου και μπήκα δρασκελιζοντας στο δάσος και κρυφτηκα πίσω από ένα δέντρο, το στερνό μου ανεβοκατεβαινε τόσο γρήγορα που πιστεύα ότι θα λιποθυμουσα, τα πόδια μου δεν με κρατούσαν έτρεμαν, τι και αν με βρήκαν, αν ήρθαν να με πάνε πίσω στο ορφανουροφειο, η χειρότερα σε αναμορφωτηριο, χριστέ μου και αν είναι κανένας δολοφόνος και με σκοτώσει, έλεγα από μέσα μου, ένα ξύλο ακουστηκε να σπάει πίσω μου και γύρισα απότομα το κεφάλι μου, τίποτα, το αμαξι είχε σταματήσει λίγα μέτρα πιο κάτω και είχε σβήσει τα δώρα , ξανά ακούστηκε κάτι και γύρισα ξανά έντρομη να δω τι συμβαίνει, ξανά τίποτα, τι θρίλερ και μαλακιες, εδώ έχω χεστει πάνω μου,
Κάποιος μου έκλεισε το στόμα και αντανακλαστικα του κλοτσισα το πόδι του με την φτέρνα μου προσπαθώντας να φωνάξω βοήθεια
Ι:ΣΚΑΣΕ λέει ψιθυριστά αυτή η γνωστη φωνή και γυρνάω να δω αν ήταν όντως αυτός
Ε:Τι ΚΑΝΕΙΣ, του λέω βγάζοντας το χέρι του απο το στόμα μου , και τον χτυπάω στον ώμο
Ι:βουλωστο μια φορά ρε πουστη μου, λέει εκείνος και μου ξανακλείνει το στόμα
Ε:να με σκοτωσεις θέλεις, του λέω και απομακρυονομαι από κοντά του
Χ:σκάσε και κοίτα, λέει και μου δείχνει έναν μαυροντυμενο τύπο, που στέκεται στον δρόμο γυρω στα 25 με 30,αυτος είναι ο Μάικ, και είναι κάτι σαν αντίπαλος μας, δεν το χει σε τιποτα να σου φυτέψει μια σφαίρα στο κεφάλι, λογικά έμαθε για την φωτιά και τώρα μας ψάχνει
Ε:οι άλλοι που είναι, θεέ μου η στεφάνια
Ι:κρυφτηκαν
Ε:και εσύ γιατί είσαι εδώ?