𝐓𝐑𝐎𝐔𝐁𝐋𝐄 - teen wolf

0.7 jeep

0.7 JEEP
footprint

"Bak Eli, ona iyi bakacak──"

"Stiles, çocuk gerizekalı değil. Anlayabiliyor."

Annem babamın Eli'a yaptığı uyarılardan sıkılmış bir şekilden babamın kolundan çekiştirdi ve evden dışarı çıkardı.

Eski sürüyü geri toplama kararı almışlardı ve buluşmaya gidiyorlardı. Eli ise benim başımda korumacılık yapacaktı, kendimi kaybedip kaçmayayım diye. Başta Malia kalacaktı ancak Scott, Eli'ın beni kendime getirebildiği için onun kalmasını istemişti. Bu şekilde sürüde kimse eksik olmayacaktı ve Scott çöpçatanlığını yapabilmişti.

"Dikkatli olun." dedim kapıyı kapatmadan önce. Babam hala endişe içindeydi. Neyseki onu ikna edebilmiştim. Sürüden kimse eksik olmamalıydı bana göre. Yıllardır görüşmemişlerdi hem, stresine iyi geleceğini düşünüyordum.

Kapıyı kapatıp arkamı döndüm ve Eli'a baktım. "Ee?" dememle omuz silkti. "Aklımda bir fikir var ama──"

"Aması yok Eli, neyse o fikir söyle. Mümkünse ev dışı bir fikir olsun, lütfen." dedim ona doğru adımlarken. Yüzüne yayılan sırıtmadan sonra, "Kesinlikle ev dışı. Ama baban──" diyordu ki, "Eli." dememle sustu. Ardından "Peki, gidelim?" demesiyle başımı salladım ve ceketimi aldım.

★

"Dikkat et."

"Eli beni nerelerden geçiriyorsun sen ya?" Tellerin üzerinden atlayan Eli'ın arkasından sessizce söylendim ve dikkat etmeye çalışarak bende tellerden atladım. Ancak ayağımın sızlamasıyla dengemi kaybetmiş ve başımı Eli'ın sırtına çarpmıştım. Eli ise hemen dönmüş ve dengemi sağlamam için kollarımı tutmuştu. "Ups, yakaladım."

Aramızdaki yakın mesafeyi fark ettiğimde yutkundum. Burun burunaydık, onun kalp atışını duyabiliyordum. "Ha, sağol." dedim bir adım geri çekilerek. Başını hafifçe salladı ve ensesine kaşıyarak, dişlerini göstererek güldü.

Boğazımı temizledim ve "Evet, şimdi?" dedim sorarcasına. Gözleri ile yanında durduğumuz üzeri kapalı arabayı işaret ettiğinde gözlerimi kıstım. "Araba çalacağımızdan bahsetmemiştin." dedim. Ardından, "Ama eğlenceli görünüyor." diye ekledim.

"Teknik olarak sen çalmış olmuyorsun. Neyse, gel!" Elimi tutup sürüklediğinde, "Nasıl ben çalmış olmuyorum?" diye söyleniyordum. O ise bana kulak asmayarak arabanın üzerindeki örtüyü hafifçe kaldırdı ve binmem için kapıyı açtı.

Arabayı görmemle bunun babamın o meşhur jeepi olduğunu anlamıştım ve içimi heyecan kaplamıştı. Gözlerim parlarken, Eli'ı bekletmeyerek arabaya bindim. Kendisi de bindikten sonra arabanın kablolarıyla bir şeyler yapmış, ardından çalıştırmıştı.

"Bu arabada olduğuma inanamıyorum." dedim heyecanla. Eli küçük bir kahkaha attı ve anayola çıkış yaptı.

Açık camdan yüzüme vuran rüzgarla gözlerimi kapadım ve rüzgarın sesini dinlemeye başladım. Yaprakların hışırtısı ve güneşli günün havası beni huzurlu hissettiriyordu.

"Lucinda."

O adamın sesini duymamla başımı kaldırdım ve aniden gözlerimi açtım. Eli'ı kontrol etmek için başımı ona çevirdim. Başımı bir anda kaldırdığımdan korkmuş gibi duruyordu. Arabayı durdurup bana döndü ve, "Hey, iyi misin? Yine mi aynı şey oluyor? Beni duyuyorsun, değil mi?" diye söylenmeye başladı.

"Duyuyorum, duyuyorum!" dedim endişesini dindirmek için. "O adamın sesini duydum, adımı söyledi. Bir anda──" Ellerimi tuttuğunda şaşkınca ona baktım. "O gerçek değil, tamam mı? Sakin ol ve derin derin nefes al."

"Senden bunları duymak şaşırtıcı Hale." dedim gülerek. Göz devirdi ve ardından, "Yardımcı olmaya çalışıyorum." dedi. Başımı hafifçe salladım ve dudaklarımı ıslatarak "Gidelim." dedim.

"Baş Belası, kötü görünüyorsun. Yürümek ister misin? Şurada bir orman yolu var." Eliyle gösterdiği yola doğru baktım. "Ya yine aynı şeyler olursa?" diye mırıldandığımda, "Ben yanında olacağım. Olmayacak." dedi. Başımı ona çevirdiğimde ise egolu bir şekilde, "Biliyorsun, seni kendine döndürmeyi meslek haline getirdim." diye devam ettim.

"Kes sesini Hiperaktif Çocuk." dedim ve arabadan indim. Peşimden hemen inmişti ve birlikte yürümeye başlamıştık.

İlk başta sessizdik ancak Eli aramızdaki sessizliği, "İlk tanıştığımızda..." diyerek bozmuştu. "Sen içeri girdiğinde bir bela olduğunu anlamıştım." Sözleriyle gözlerimi kıstım ve küstahça, "Bende senin bir kurt olabileceğini düşünmüştüm." dedim. Önündeki taşları tekmelerken başını öne eğerek güldü.

"Yani, kurtları bilen birisi olarak haklıydın. Sen bana bir şey demeden ben sana direkt kalem uzattım."

"Sonra da geri aldın." dedim kıkırdayarak. Ensesini kaşıdı ve bana bakarak, "Aslında almayacaktım ama neden aldığımı bilmiyorum. İşim gücüm insanları sinir edip şakalaşmak." dedi. "Bana orta parmak çektiğinde aslında gülüyordum." diye eklediğinde göz devirdim ve, "Beni sinir ettiğin için mi?" diye sordum. Dudaklarını birbirine bastırdı ve başını salladı. "Tebrikler, başarmıştın."

Ormanda yürürken, büyük bir alana geçiş yaptığımızda, bulunduğumuz yeri gözüm bir yerden ısırıyordu. Bir süre düşündüm ve kapana bastığım geceyi hatırladım. Ani bir şekilde Eli'a bakarken, kalbimin atışı hissetmiş olmalıydı ki merakla, "Ne oldu?" diye sordu.

"Kapana bastığım gece, buradaydım!" dedim ve etrafa bakınmaya başladım. "Kapana mı bastın?" diye mırıldanırken benimle bakınmaya başladı. Ne aradığımı bilmiyordum bile. Sadece bakınıyordum. Gerçekten orada olduğuma dair bir kanıt arıyor gibiydim.

"Aman Tanrım!"

Eli'ın bağırması ile arkama baktım ve sargılı adamı gördüm. Gözlerimi kapatıp açtığımda yok olmuştu ve Eli da yere eğilmiş bir şeyi kokluyordu. Derin bir nefes aldım ve yanına ilerledim. Başını kaldırıp bana baktı ve yerdeki kanı gösterdi.

"Bunu biliyorum, gerçekten buraya gelmiştim. Derek bulmuştu beni. Ancak asıl sorum o sargılı adam da burada mıydı, yoksa aklımda kurduğum bir şey miydi?" Sonlara doğru sesim sessizleşmişti, bu sırada Eli başka bir şey görmüştü. Ona doğru ilerleyip baktığı yere baktım.

"Bu koca ayak izin ne babama, ne de sana ait olamaz, Baş Belası."

biraz kısa oldu bölüm ama geçiş bölümü gibi bir şeydi, idare edin aşklarım<3

bir de biraz yavaş gidiyorum farkındayım ama eli ve lucinda arasındaki bağı biraz güçlendirmek istiyorum ki, ileride birbirlerini için bir şeyler yapabilsinler. eli için bir dayanak noktası ve lucinda için gerçekliğe dönüş..???