ထယ်ယောင်းရေချိုးခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတော့ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကိုအပေါ်ကုတ်သေချာဝတ်ထားပေမယ့် အောက်မှာတော့ရေလဲပုဆိုးကြီးနဲ့လက်ထဲမှာလဲနက်ခ်တိုင်ကြီးကိုင်လို့.....
"အမောင်ဂျင် အဆင်ပြေရဲ့လား"
"မပြေဘူး အရမ်းခက်တယ်"
ဂျင်တစ်ယောက်အပေါ်ကုတ်ကိုသေချာဝတ်ထားပီး နက်ခ်တိုင်မချည်တတ်လို့ဒုက္ခရောက်နေသည့်အပြင်ခါးပတ်ပါမပတ်တတ်တော့ဒေါသကထွက်နေလေပြီ ဒါကိုအဆင်ပြေရဲ့လားလာလဲမေးရော ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့အော်ချလိုက်မိသည်
"အဲ ကန်တော့ကန်တော့ သခင်ကြီး ကျနော်ဒေါသထွက်သွားလို့"
"နက်ခ်တိုင်မချည်တတ်လို့မလား လာ ကျုပ်ချည်ပေးမယ်"
လက်ထဲကနက်ခ်တိုင်ကိုယူပီး သေသေချာချာလေးဂရုတစိုက်ချည်ပေးနေတဲ့သခင်ကြီးကိုကြည့်ရတာဘယ်လိုတောင်ကံကောင်းခြင်းမျိုးပါလိမ့်....
"ဘာတွေများစိတ်ဝင်စားစရာရှိနေလို့အဲ့လောက်ကြည့်နေရတာလဲအမောင်ဂျင် ကျုပ်ကိုမင်းပိုင်ပီးသားပဲဟာ"
"အယ်ဗျာ"
နက်ခ်တိုင်စည်းပေးနေတာကိုအနှီလူသားလေးမှာလူကိုလာပီးငေးကြည့်နေသတဲ့လေ မေးလိုက်တော့ရှက်သွားသည်ထင်ပါရဲ့ သူ့ခေါင်းလေးသူကုတ်လို့....
"ကဲပြီးပြီ"
ဂျင်တစ်ယောက်နာရီဝက်နီးပါးစည်းနေရတဲ့နက်ခ်တိုင်ကထယ်ယောင်းစည်းပေးတော့ခဏအတွင်းမှာပဲပြီးသွားခဲ့လေပြီ...
"အောင်မလေးဗျာ သခင်ကြီးကတကယ်တော်တာပဲ"
"ဒီကလေးတော့လူကိုမြှောက်လားပင့်လားနဲ့ ကဲကျုပ်အဝတ်အစားလဲပီးလိုက်ခဲ့မယ် အောက်မှာစောင့်နေ ဟုတ်ပလား"
"ဟုတ်ကဲ့သခင်ကြီး"
အနောက်တိုင်းဝတ်စုံဝတ်လိုက်တော့ကလေးလေးနှင့်တူသည့်သူ့အသည်းညှာကခုတော့ရင့်ကျက်တဲ့လူကြီးတစ်ယောက်နှယ်......
