𝑺𝑯𝑰̇𝑻𝑯𝑶𝑳𝑬 / Manjiro Sano

-19-

(cingene gibi bu sarkiyi dinleyerek yaziyorum, neyse.)

Mikey hâlâ bana sarılıyordu, dediğim gibi bende duraksamıştım. İçimde değişik bir his oluşmuştu
"Mikey?"
Soru sorarmış gibi bir ses tonu yapıp cevap vermesini bekledim

"Efendim bebeğim?"

"Biz niye sürekli kavga ediyoruz ya?"

Uzun bir iç çekip bana biraz daha sıkı sarıldı, tabi dikişlerime dikkat ederek
"Her şey benim suçum."

Cevap vermedim.

"Özür dilerim, seni sevdiğim için.
Duygulanmıştım aniden, gözümden bir yaş düşmüştü ama Mikey bana sarıldığı için bunu göremüyordu. Görmesinde zaten amk.

"Saçmalama, böyle düşünmeyi kes."

"Ben seni ilk gördüğüm an sana âşık olmuştum Akiko."

Offf, içten içe çıldırıyordum şu an.

"Sus."
Daha fazla konuşmaması için sus demiştim ama tam tersi bana sarılmayı bırakıp oturma pozisyonuna geçti,
Noldu der gibi baktım

"Böyle düşü-"
Sözünü kesip elini tuttum ve kalkmaya çalıştım
"Akiko, napıyorsun otur çabuk."

"Dikişlerim umurumda değil, kalk Hastane'nin çatısına çıkalım."
Mikey suratıma sinir püskürterek bakarken ben ise ona tatlı surat yapamaya çalışıyordum
"Hadiii."

"Peki tamam, senin için."
Heheheuehuhh tabi ki de yine AKİKO RYUGUJİ KAZANDII!!!!

Yavaş yavaş kalkmaya çalışıyordum, Mikey de bana yardım ediyordu.
"Ahhg"
"Akiko bence gitmeyelim meleğim, hm?"
Hayır ya hayır, gidicez amk inat değil mi?

"Banane, taşı beni köle."
Mikey anlamsızca suratımın ortasına tükürecekmiş gibi bakıp aniden kahkaha patlattı,
"Ay gülme be."
"PUAHAHAHA çok ç-çok komik oluyorsun"
Sözünü tamamladı ve gülmeye devam etti.

Ay tamam amk senin de ya
Bi kaç saniye daha bu malın gülmesini bekledikten sonra beni kucağına aldı ve odadan çıktık, dikişlerim biraz acımıştı ama şimdi ses edersem çıkartmayacaktı. Bu yüzden sustum. Etraftaki insanlar bize ters ters bakıyordu, umarım etrafta doktor veya hemşire yoktur.
Mikey asansör'e ilerledi ki çok şükür asansör bu kattaydı
"Yehuhehhuhh, Tanrı benim tarafımdaaa"
Mikey mutluluğumu görüp gülümsedi ve asansöre bindik, en üst katı tıklayıp bekledik. Çok şükür asansörden çıkıp 37 katlı hastane'nin çatısına gelmiştik, gerçekten burada Rüzgâr fazlasıyla esiyordu. Amaann ne olacak??

Mikey ile manzaranın olduğu yere gelip beni kucağına aldı ve oturdu, uçurum ile aramızda resmen 20 santim falan vardı.
"Eee, niye geldik buraya?"
Beni kucağında hafifçe dikişlerimin acımaması için tutuyordu.
Köşeye zorla çekilip kafamı Mikey'in bacaklarına koydum.
"Sevişelim hadi."

Başını bana doğru çevirip baktı
"Ne?"
Bu sefer ben kahkaha attım, ama kıkırtıyla çünkü dikişlerim çok acıyordu.

"Şaka yapıyorum aptal."

"Bence de şaka olmalı."
Diyerek cevap verdi

Derin bir iç çekip manzaraya baktım ve,
"Sence bu hayatın bi değeri var mı?"