Merhaba,ben Batu Demirel. 18 yaşındayım fakat bu zamana kadar bir kez bile aşık olmadım,tabi kitapları saymazsak. Onlar benim sığınağımdı. Bu dünyada temiz ruhlu kalan bir tek onlar vardı. "BATU GEL LAN CAMIŞ SAAT 14.30 OLMUŞ SEN HALA YATIYOSUN!"bu bağıran mal benim kardeşim. Biraz kıtdır ama iyi kiz ya. Yani sanırım. "TAMAM O..... Ç..... NE BAĞIRIYOSUN"
Üstüme klasik siyah gönlek ve siyah kot takımımı giymiştim. Sonrasındada prk uzatmadan aşağı indim,yemek yedim ve şuan okuduğum kitabımı alıp dışarı çıktım. Azıcık yürüyünce ağacımın altında alışık olmadığım bir sima gördüm.
"Pardon kitap okumanızı bölüyorum ama lütfen birazcık tana kayarmısınız? Ben hep burda okurumda.."
"Cidden çok çok özür dikerim buranın size ait olduğunuu bilmiyordum isterseniz gidebilirim!" Bana tüzünü döndüğü an bi farklılık hissettim. Sanki..sanki böyle hayatım şu ana kadar siyah beyazmışta şimdi renk geldi. Şu ana kadar sağırmışımda onun sesiyle duymaya başlamışım gibi. O, gerçekten hayran kalınası bir güzelliğe sahipti. Sanki tanrı onu kudretinin bir kanıtı olarak yaratmış gibiydi...
YOU ARE READING
İncir ağacı..
General FictionBir ağaç başlattı sevgimizi bir incir ağacı. Bir incir birleştirdi bizi ve bir yangın bitirdi bizi... İyi okumalar~
