"လာနောက်နေတာလားငါကောင်မလေးတွေပြန်ခေါ်ပေးမယ်"
williamသည်တစ်ဘဝလုံးသွေးအေးရက်စက်စွာဖြတ်သန်းခဲ့သော်လည်းသူ့ကိုမျက်လုံးများနီရဲကာစိုက်ကြည့်နေသောလူနှစ်ယောက်ကြောင့်ကြက်သီးများတဖြန်းဖြန်းထလာရသည်။ဘဝတွင်ပထမဆုံးအကြိမ်ကြောက်ရွံ့မှုကိုခံစားရခြင်းပင်။
"အကိုကြီးဒူဒူမိန်းကလေးတွေကိုမလိုချင်ဘူး"
"ကျွန်နော်ရောပဲ"
Williamအန္ဓာရာယ်ကိုခံစားမိတာကြောင့်ထွက်ပြေးဖို့ပြင်သော်လည်းမမှီတော့ချေ။ဒူဒူနှင့်မိုးထက်ကwilliamကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တာကြောင့်ဆိုဖာပေါ်တွင်သုံးယောက်သားရောထွေးကုန်ကျသည်။
ပုံမှန်အချိန်မှာတောင်williamနဲ့မိုးထက်လက်ရည်ချင်းယှဥ်တိုင်းအမြဲwilliamချည်းရှုံးသည်မှာwilliamရဲ့အိမ်မက်ကမိုးထက်ကိုအနိုင်ယူဖို့ဟုဖြစ်လာသည့်အထိပင်။ယခုတော့ဒူဒူပါ,ပါလာပြီမို့သူလွှတ်နိုင်ဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တော့တာကြောင့်အပြင်ကိုအားကုန်သုံးကာလှမ်းအော်တော့သည်။
အပြင်ကသက်တော်စောင့်တွေထဲကတစ်ယောက်ကဤသို့ပြော၏။
"ငါတို့ဆရာကအမြဲတက်ကြွတာမှန်ပေမယ့်ဒီနေ့ပိုတက်ကြွနေသလားလို့"
"ဒါကြောင့်လည်းငါတို့ဆရာဖြစ်နေတာပေါ့ခွီး..ခွီး"
ထိုနောက်သက်တော်စောင့်တစ်အုပ်ကြီးသည်အားရပါးရရီမောနေကြတော့သည်။
"အကိုကြီးကနားညည်းတယ်ဗျာ"
"ဒူဒူငါ..ငါကွမင့်အကိုကြီးလွှတ်စမ်းပါမိုးထက်သတိဝင်စမ်းပါ"
အတွေ့အကြုံမရှိသောလူပျိုရိုင်းလေးနှစ်ယောက်မှာအဘယ်ကြောင့်သတိဝင်ပါတော့မည်နည်း။ဆေးရှိန်ကြောင့်အပြင်ရှေ့ကလူကလည်သဘောကျနေရသောသူဖြစ်နေသောအခါမိုးထက်နှင့်ဒူဒူမှာမြင်းရိုင်းကြီးများသဖွယ်ဖြစ်နေတော့သည်။
အသိစိတ်လွှတ်နေသောလူနှစ်ယောက်မှာတစ်လှည့်စီစောင့်နေရသည်ကိုစိတ်မရှည်နိုင်ကြတော့တာကြောင့်အလယ်ကလူကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာနှစ်ခုလုံးကိုတစ်ပြိုင်နက်ထိုးထည့်လိုက်ကြတော့သည်။
YOU ARE READING
NO LOVE(Complete)
Science Fictionငါလိုး!ငါတို့ကြားမှာဘာအချစ်မှမရှိဘူးတဲ့ငါတစ်ယောက်ထဲအရူးထခဲ့တာပဲ Mr.William စတွေ့တဲ့နေ့ကတည်းကဒီလူသားကငါ့အပိုင်မှန်းကြိုသိပြီးသား မိုးထက်မြင့် ဒီလူယုတ်မာကခင်များနဲ့တွေ့မှပျော့ညံ့ညံ့ကောင်ဖြစ်သွားတာအဲ့တာကြောင့်ကျွန်တော်တို့ကြားမှာအချစ်မရှိဘူးလို့မပြောနဲ...
