Arat: Uzun zamandır yazmıyorsun?
Arat: Neredesin?
Valeriya Baleriya: Bilmem.
Valeriya Baleriya: Nerdeyim?
Arat: Dalga geçme.
Valeriya Baleriya: Dalga geçmiyorum.
Valeriya Baleriya: *Konum*
Arat: Nerenin konumu bu?
Valeriya Baleriya: Sadece bu konuma gelebilir misin?
Valeriya Baleriya: Gidene kadar soru sormak yok.
Arat: Neden?
Arat: Buraya gittiğimde ne olacak ki?
Valeriya Baleriya: Soru sormak yok dedim.
Valeriya Baleriya: Hadi artık çık evden.
Arat: Sen beni mi izliyorsun?
Arat: N'oluyor oğlum?
Valeriya Baleriya: Kızım hani ben¿
Arat: Aman her neysen.
Valeriya Baleriya: Öff Arat.
Valeriya Baleriya: Hadi ama şu evden biraz uzaklaş sadece.
Valeriya Baleriya: Lütfen.
Arat: Sebep?
Valeriya Baleriya: Tamam, boşver.
Arat: Sebebini söylesen uzaklaşırım.
Valeriya Baleriya: Boşver dedim Arat.
Valeriya Baleriya: Boşver işte.
Valeriya Baleriya: Yat o sıcacık yatağında.
Arat: Tamam dur çıkıyorum evden.
Arat: Kızma.
Arat: Boş veremem ayrıca.
Arat: Çıktım evden.
Arat: Bu konuma gidince ne bulacağım?
Arat: Valeriya?
Arat: Hehh
Arat: Aynı üvey kardeşim gibisin.
Arat: Dediğini yapmayınca o da böyle yapıyor.
Valeriya Baleriya: Bana ne senin kardeşinden.
Valeriya Baleriya: Ben senin kardeşin değilim!
Arat: Sakin ol.
Arat: Şu an verdiğin adresteyim.
Arat: Sen nereye gittin yine ya?
Arat: Of lan
Arat: Seninle bir ömür böyle geçer mi kızım.
Arat: İstediğin yerlere götürmeye çalışıyorsun.
Arat: Sonra istediklerini bu şekilde almaya çalışacaksın.
Arat: Öff lan.
Arat: Yanımda olsan bin kat daha iyi olurdu.
-Son 6 mesaj silindi.-
Arat çevrimdışı...
Valeriya Baleriya çevrimiçi...
Valeriya Baleriya: Odana girinci sakın korkma.
Valeriya Baleriya: Çok tatlı bir şey bıraktım yatağının üzerine.
Valeriya Baleriya çevrimdışı...
🧸
Arat'tan...
Olduğum yere tekrar tekrar baktım. Bu yıkık dökük binaya beni neden yolladığını merak ediyordum ama büyük ihtimalle bir sebebi yoktu.
Kenarda etrafı cam gibi parlayan bir kutu gözüme çarptığında gözlerimi kırpıştırdım. Gözlerimi fazla kamaştırmıştı.
Valeriya'nın koyduğunu düşünerek yanına ilerledim. Büyük değildi. Küçükte değildi. Orta boyda olan kutuyu alıp yırtılmış koltuğun yırtılmamış yerine oturdum.
Dizlerimin üzerine koyduğum kutuyu yavaşça açtım. İçinden 100'ü aşkın fotoğraf karesi çıktığında gözlerim büyümüştü. Benim fotoğraflarım değildi bunlar. Büyük ihtimalle Valeriya'nındı.
Elime bir fotoğrafını alıp, inceledim. İlk aldığım fotoğrafta yan profili görünsede diğer fotoğrafta tam yüzü vardı. Çok tatlı bir kızdı. Yüzüme bir tebessüm konduğunda umursamadım. Diğer fotoğrafları da sırasıyla incelemeye başladım.
Arkamdan gelen sesle yerimde sıçrayıp elimde ki fotoğrafı bırakmıştım. O bırakmamla yere ters bir şekilde düşmüştü. Gelen sesin kaynağını öğrenmek için arkama baktığımda siyah bir kedinin olduğunu gördüm. Umursamazca önüme dönüp fotoğrafı almak için yere eğildiğimde fotoğrafın arkasında bozuk yazıyla küçücük bir halde yazılmış yazı kaşlarımı çatmama sebep olmuştu.
"Baba, Arat'ın babasına baba diyeceğim artık. Keşke yanımızda olsaydın. Bizi bırakıp gitmeseydin eğer belki büyüyünce Arat'la evlenirdim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendimi Buldum/Texting
Random"Kendimi kaybettiğimde sende bulmaktan hep nefret ederdim. Ama artık çok seviyorum bunu." Derin bir nefes aldım ve gözyaşlarıyla ıslanan yüzümü göğsüne gömdüm. "Kendimi buldum, seni kaybettim. Özür dilerim." Hikayemiz bittiği için kendimden nefret...
