Capella Black, ağabeyi Sirius Black ile birlikte Grimmauld Meydanı 12 numaradan kaçarak James Potter'ın evine sığınırlar. Fakat Capella her ne kadar annesinden kaçmayı başarsa da, hoşlandığı bu çocuktan kaçabileceğini pek sanmıyordu.
*
the marauder...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
14.03.1978
Capella, Regulus'a doğru ilerlerken yüzünde küçük bir tebessüm vardı. Kardeşi Regulus, o aptal Slytherinli arkadaşları ile takılmak yerine bir başına kitabını okuyordu ve bir süre de olda tüm kötülüklerden uzak görünüyordu.
"Hey," dedi yanına vardığında. Regulus kafasını kitabından kaldırıp ona baktığında Capella yanına oturmuştu bile. "Ne okuyorsun?"
"Hiç." dedi Regulus kitabın kapağını kapatarak. Yere indirdiği çantasını dizlerine koyup fermuarını açtı ve kitabı içinde koyduktan sonra Capella'ya döndü. "Niye geldin? Bir şey mi oldu?"
Capella gözlerini devirerek, "Ne demek niye geldin? Kardeşimin yanına gelemez miyim?" diye homurdandı.
"Onun için demedim." dedi Regulus oldukça sakin bir sesle. "Son karşılaşmamızda pek iç açıcı sohbete girmemiştik." Duraksadı ve gözlerini kaçırdıktan sonra, "Küsmüşsündür sanıyorum." diye mırıldandı sessizce.
"Ben sana asla küsmem ki Reggie!" Capella, kocaman gülümseyerek Regulus'un yanaklarından tuttu ve kendine çekerek sağ yanağına sesli bir öpücük kondurdu. "Küsersem üzülür müsün?"
"Ne yapıyorsun?" Regulus homurdanarak kendini geri çekti ve Capella'nın ellerinden kurtulduktan sonra yanağını sildi. "Çocuk muyum ben Capella? Ne bu insan içinde yaptığın?" Birileri onları izliyor muydu diye gözlerini bahçede gezdirdi. Kimsenin umrunda olmadıklarını görünce rahat bir nefes alarak Capella'ya döndü. "Bir daha sakın insan içinde öpme beni..."
Capella hiçte alınmış görünmüyordu. Başını sağ omzuna eğerek gülümsedi. "Kimsenin olmadığı bir yerde rahatça öpebilirsin diyorsun yani?" Omuz silkti. "Bana uyar. Biliyor musun - bende herkesin içinde sevgi gösterisi yapmayı sevmem. Hemde hiç!"
Regulus gülümsemesini bastırmaya çalıştı fakat Capella çoktan onun tebessüm ettiğini görmüştü bile. En sonunda Regulus gülüşünü saklama çabasına son verdi ve kıkırdayarak Capella'nın saçlarını karıştırdı.
"Ya-" Capella, Regulus'un elini ittirerek kendini geri çekti. "Lütfen Regulus sende başlama." Saçlarını düzeltirken, "Saçlarımla derdi ne bunların ya?" diye homurdandı kendi kendine.
"Öylesine gelmedin." dedi en sonunda Regulus gülmeyi keserek. Capella onun bir anda ciddileştiğini fark ettiğinde istemsizce gerildi ve ellerini saçlarından çekerek kardeşine sorgularcasına baktı. "Gördüm sizi," Çenesiyle hâlâ Sirius ile James'in altında olduğu ağacı gösterdi. "Bir şeyler konuşuyordunuz ve sen buraya geldin... Ne oldu Capella?"
"Ama sen kitap okuyordun?" dedi Capella şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırarak.
Regulus omuz silkti. "Kitap okusam da algılarım kapanacak değil ya. Birilerinin beni izlediğini hissettim ve şansa bak. O birileri sen, abim ve arkadaşları. Sonra ne tesadüfse bu üç kişiden yanlızca biri yanıma geldi. Benimle anlaşabilen biri."
