Kabanata 04

230 10 0
                                    

Kabanata 04

Both busy

As the days passed, naging busy na kami. Eve and I don't talk much, dahil sa mga quizzes at mga project na kailangan namin gawin, plus the rehearsal of our ceremony for completing high school. But even though we have a lot of things to do, we still don't forget to remind ourselves to rest sometimes.

Hindi ko rin nasabi kay Eve ang nangyari last week. As much as I wanted her to know, but natambakan na kami ng mga paper works. Kaya, I don't have a chance to tell her. But as I realized that, it was not a big deal anymore to tell her. Wala naman sa 'kin 'yon, at naka move on na ako doon. Not telling my best friend about the things that are not too big a deal to me won't make me less of her best friend. Ang hirap rin sabihin sa kaniya dahil kaibigan niya si Kent.

Hindi naman siguro 'yon basehan hindi ba?

"Fely, ikaw na lang dito sa topic na 'to, tapos send mo sa 'kin around six para may maipasa na tayo," sabi Lily na leader sa grupo na 'min.

Nakatingin na ako sa librong sinabi niyang topic for report namin. Tumango ako sa kaniya habang nilalagyan ng marka ito para hindi ko makalimutan. Patuloy pa rin siya sa pagbibigay sa 'min ng topic hanggang sa maubos na ang library time namin.

Kahit pilit kong kinakalimutan ang nangyari noong nakaraan, hindi siya mawal-wala sa isip ko habang tinitignan ko sa kabilang table si Kent. Every time I caught him glancing at our table, he immediately looked away. Hindi naman nag topic ang mga kagrupo ko tungkol doon. All his words that day painted a picture in my dream. Slowly by slowly, the more I tried to push it away to forget, the more I could still hear his voice.



Kahit 'yon ang nasa utak ko. Pilit kong pinalitan ng magandang alaala na kasama ko si Eve. I felt sad. But whenever I think about her, it all fades away.

Hindi ko gaanong nakakasalamuha sa Eve ngayon kahit magkaklase naman kami, nandoon kasi siya naka-upo sa ka-grupo niya kasama si Kent. Hindi naman ako nag reklamo dahil totoo namang sobrang dami daming gagawin.

While our professor is still on the front, teaching us the last lesson for this quarter, Today is a lazy Wednesday. Halos two weeks na kaming babad sa mga gawain. I yawned a lot of times; hindi ko naman pinapakita 'yon dahil, it's very disrespectful. I slept late last night, so wala talaga akong ayos na tulog. Dahil sa sobrang raming pinapagawa. At the upcoming prom, pa kami before the graduation. Hindi kami natuloy nong November, kaya this month na lang.

Hays, mag asawa na lang kaya ako?

Tinungkod ko ang siko ko sa arm desk at pinapahiga ang ulo sa aking kamay. Gano'n ako nakikinig sa professor namin na nagsasalita sa aking harapan. Hindi naman ako nabo-boringan sa subject pero I feel so weary. Ang sakit ng ulo ko na parang gusto ko nalang humiga sa sahig.

Makinig na nga lang tayo. Ang gwapo pa naman ni sir.

"Hays, nakakatamad naman makinig," bulong ng katabi ko.

Napatingin ako sa kaniya. She tangled the ballpoint pen in every corner of her hands, while her head was a bit siding on me. Hindi nakatali ang maitim at wavy niya buhok.

Ito pala ang mayaman na kaklase ko. Leana, kaibigan namin ni Ethel.

"Leana, kukunin ka ba ni Aiken ngayon?" tanong ko sa kanya.

Inosente siyang napalingon sa 'kin habang ang paningin ko ay nasa prof namin.

"Hindi ko alam," bulong niya. Pagkatapos kinurot ng konti ang tagiliran ko. "Crush mo kuya ko? Akala ko ba si Kent lang?"

My brows furrowed as I gazed at her. Pinalo ko ang kamay niya. Ano ang pinagsasabi nitong babaeng ito. Hindi kaya ako magkakagusto sa lalaking mukha unggoy.

How Love Grows (Completed)Where stories live. Discover now