kırık kalp tamiri (+18)

32

Aklıma gelen en son yaşadıklarımla birlikte panik olmuştum. Her şey çok ani gelişmişti. Melis neredeydi?  

"Asrın." Dedim bağırdığımı sandığım ama  sadace fısıltıdan ibaret sesimle. Korkuyordum.  Yataktan kalkmaya çalıştığımda ani sırt ağrısıyla sadace fısıltıyla bağırdım. Yanımda olan komidinden telefonu almaya çalıştım. Haraketlerim benden bağımsız hareket ediyordu. Kendimi konturol edemiyordum. NERDEYDİ BU ADAM? 

Bana saatler gelen ama sadace 2 dakika olan süreden sonra yanıma sarı saçlı hemşire içeri geldi. 

"Hanımefendi kalkmayın lütfen. Ben şimdi size bir iğne yapıcağım uyuyacaksınız. Lütfen sakin olun."  Beni yerime oturtu. Uyumak istemiyordum.

"Asrın gelmeden uyumak istemiyorum. Lütfen yapmayın!" Dedim yine sesizce. Kafasıyle red etti. kollumu sertçe çektim. Bana şaşkın şaşkın bakıyordu. Hayır Asrın gelmeden hiç bir şey yaptırmıyacaktım. 

"Hanımefendi lütfen zorluk çıkarmayın. Dinlenmeniz lazım." Dedi yine iğneyi yapıcakken yine kolumu çektim.  Zorlukla iğne yapmaya çalışınca yanımdaki bardağı aldım ve yere fırlattım. 

"Ne oluyor?!" Kapı kırılır gibi açılınca hemen o tarafa döndüm. Arın ellinde kağıt ve kalemle içeri  girdi. Yataktan kalkıp ona koştum. 

"Konuşman için kalem ve kağıt getirdim Ne oluyor şu an anlatır mısın?"  Ellinden malzemeleri aldım ve yazmaya başladım.

"Sen gelmeden önce hemşire iğne yapmaya çalıştı. İstemiyorum ben. Senle konuşucam. İğne yapmasın sende gitme." Yazdım ve ona uzattım. Okuması bittince gıcık hemşireye bir kafa işaretti yaptı. Hemşire odadan çıkınca ona yapışık olan kolumu tutup beni yatağa oturttu.

"Sana olanları anlatıcam ama sakin ol güzelim." Asrın'nın sesi tedirgindi. Sadace kafa salladım. "Eve geldiğimde sadace sen vardın ve kriz geçiriyordun. Melis nerede bilmiyoruz ve onu arıyoruz şu an. Senin bana söylemediğin ama hastalığın yüzünden sürekli geldiğin hastanedeyiz." Dediğinde şaşkın bir bakış attım ona. Nerden öğrenmişti? Ağzımı açtım sanki sesim çıkacak gibi ama olmamıştı. Sadace fısıltılar vardı. "Yorma kendine bebeğim. Deniz söyledi bana da. Uzun bir süre burada kalıcaksın. Hem güvende hem sağlıklı olman için uğraşıyorum. Bana yardımcı ol ve üzme beni  güzel kızımm lütfen." 

Yorgundu... Sesi bile yorgundu. Onu üzme düşüncesi bile canımı yakıyordu. Kafamla onayladım. Hastalığımı öğrendiğinde tepkisi ne olmuştu? Ne halde bulmuştu beni? Ne zamandır uyuyordum? Melis iyi miydi? 

"Kafanda olan soruları tahmin ediyorum ama bana neler olduğunu anlatman lazım ilk. Sonra hepsini cevaplıyacağım güzelim..." Sakince tek yapabildiğimi yapıp kafa salladım. Yatağın üstündeki kağıt kalemi aldım ve hatırladıklarımı yazdım. 

" İlk Mel bize geldi.  Abisinden gördüğü her türlü şiddeti anlattı bana. Zaten sonra abimi aradım. o sıra Melis'in abisi ve bir kaç kişi kapıya geldi. Bağırdılar ve kapıyı zorladılar. Abim telefondaydı ama ona açıklama yapamadım. Kapı daha çok zorlanınca çatı katına çıktık. Sonrasını çok hatırlamıyorum. Atak gibi bir şey geçirdim galiba. Abimin sesi,Melis'in yalvarışı ve  bir çok tanımadığım erkek sesi beni korkuttu. En son düştüm sonrası yok." 

Elimden yazıyı aldı ve okumaya başladı. Kaşları çatık,elleri yumruk, nefes alışları düzensizdi. Okumayı bitirdi ve bakışları bedenimde uzun uzun gezdi. Başka zaman olsa neler yapardım ama neyse...

"Senin bedenin de çok yara yok. Fiziksel olarak zarar vermemişler. Mecburi olarak istismar belirtisi var mı diye baktırdım. Sakin ol yoktu. Olsaydı zaten ben yaşayamazdım. Neyse...  Sesini sorucak olursan; çok bağırdığın için ve 2 gün bu bağırışlar devam ettiği için sesin kısıldı. Düzelicek merak etme. Melis'i bulmaya çalışıyoruz hatta abin şu an aramada o iyi merak etme. Hastalığın ise... Erva tedaviyi bir an önce kabul etmen lazım. Elimden geleni yapıcam buna inan. İstersen başka hastaneye gidelim. Daha kıdemli ne dersin? Okulu da dondurucaz bu yıl sakın karşı gelmeye çalışma." 

Hayatım bir anda güzel olurken şimdi yine boka  şarmıştı. Abimin üzüntüsünü tahmin edemiyordum. Annemin hastalığı ile annemin doktor olduğu hastanedeydim şu an.  Ataklarım çoğalmıştı. Melis... nerede olduğunu bile bilmiyorduk. Ne haldeydi acaba. 

Melis...

Bedenimde tanımadığım eller. Ölüm emrim verilmiş gibiydi. Korkuyordum...

"Bu orospuyla işimiz bitki şehir dışında olan hastaneye götürün. Kimlik olmasın üstünde bulana kadar kudursun pezevenk." Dedi tanımadığım bir ses. Kafamı kaldırıcak halim yoktu. Bir çöp gibi kollarımdan tutup arabaya attılar. Gözlerim kapalıydı. 

Araba durduğunda ellerimi çözmeden son taciz haraketleri ile yola fırlatıldım. Gündüz gibiydi. Hafif kullağıma dolan sesler ile umutla bekledim. 

"İyi misiniz?" Uyanmamı sağlayan sarsıcı haraketlerle bir çoğlık attım. Kafam çok karışıktı. "Hanımefendi sakin olun hastane buraya öok yakın ellerinizi şimdi açmaya çalışıyorum korkmayın lütfen." Konuşan bir erkek sesiydi ve bu beni geriyordu. 

Ona yakın doktor başımda toplanmıştı. Bedenimde kırıklar olabilirmiş. Tecavüze uğramış olabilirmişim. Yazıkmış bana. Hepsi kullağımda dolanıyordu. Bu kadar mı kötülüğü hak eden biriyim?

"Hastanın bir dizi,bir kolu kırılmış. Bedenin çoğu yerinde ezik var. İstismar girişimi olmui ama net bir şey yok ortada. Yüzü çok tanınmıyor ama illa tanıyan olur. 3. güne girdik ve artık uyanmak üzeri. Nefes almada zorlansa bile Bursa hastanesi olarak elimizden geleni yapıyoruz.  Kendisi uyandığında ismini alıcağız ve haber kanalları ile paylaşacağız teşekkürler..." 

Bu sefer uyanmıştım. Doktorların soruları ,polisler derken kendime geliyordum. Bursadaydım. Beni kim gelip alıcak bilmiyordum ama Deniz'in numarasını vermiştim. Deniz'e ulaşmaya çalışıyorlardı. Beni getiren beyfendi ise benimle burada bekliyordu. İstanbula beni adresime kadar bırakacağını söylesede korkuyordum.

"Verdiğiniz numaraya ulaşamadık bize isim soyisim verirseniz eğer polislerle birlikte haber  yollayabiliriz. İstanbul'a aktarılmak isterseniz hastanemiz bunu karşılar ama yine de yanınızda biri olmalı." Artık aşina olduğum doktor konuşunca beni getiren kişiye baktım. Yanımda doktorlar olucaktı ve korkmama gerek yoktu. 

SELAM SEVGİLİ OKURLARIM GELDİM GELDİM. SİZE BİR SÜRÜ BÖLÜM GETİRDİM.  Çok heycan yapıp bağırdım kusura bakmayın. Biraz mola verdim ve bölüm stokladım ama geldim. Melis çoğu kişinin ve benim isteğim üzerine daha az görülen yan karakter olucak. Biraz texting yazmayı özledim ve sonraki iki bölüm mesajlaşma olucak....

sevgiyle var olun ve var edin.