İlkler hep unutulmaz olmuştur lakin bu kitabın ilk cümlesi için bunu söyleyemeyiz. Bu kitabı yazan ben olduğuma göre son cümlesinin de unutulmaz olmayacağını şimdiden söyleyebilirim. Bu vakte kadar hiçbir konuda unutulmaz olmadığım hesaba katılırsa aradaki cümleler de unutulmaya mahkum olacaktır.
Hayatım bu kadar unutulmaya mahkum ve sıradansa ne yazacaktım ki o zaman, bu cümleler okunmaya değer miydi? Değmez sayın okur o yüzden bu kitabı tam da bu cümlede okumaktan vazgeçersen alınmam. Hatta anlarım bile seni, ben de sıradan bir vanilyalı dondurma yerine sakuralı bir dondurmanın tadına bakmak isterim nihayetinde.
Yine de yazıyorum. Çünkü herkes unutulmaz bir aşkı, büyük bir başarıyı yazdı, kimsenin aklına gelmeyecek çöküşler kaleme alındı bu zamana kadar. Oysa ben size sıradanlığın romanından başkasını vadetmekten fazlasını yapmıyorum.
Hazırlık okuyan bir üniversiteliyim. Alarmlarla kalkmam. Babam kumar oynayıp da beni bir mal gibi satmıyor. Sınava hazırlanıyorum, gece gündüz ders çalışıyorum. Sıradan bir Türk genciyim. İnsanları kıran bir salgın hastalık, asrın felaketi olan bir deprem, ekonomik çöküşler, siyasetçi diye gezinen palavracılar, ihmalkarlık ve ölüm yuvası olan madenler, tutuklu yazarlar ve korkunun kucağına doğdum.
Hem en iyi hem en kötünün çağında sıradan kalan bir gencim. Ben, Pelin.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
(Merhabalar, hoş geldiniz. Çok bir açıklama yapmayacağım, zaten okudukça anlaşılır diye umuyorum yazma amacım ve yazdıklarım. İyi okumalar. Ayrıca Pelin karakterinin de üstteki fotoğrafta bulunan kız olarak canlandırdım kafamda.)
