AVIM SENSİN

9.Bölüm:Kanıtlar

Doğru muydu gerçekten? İnanmalı mıydım?

"Ne saçmalıyorsun sen?" dedim zorlukla.

"Biliyorum Azra, inanmak istemiyorsun ama doğru olan bu." Ona bakmaya devam ettim. Afallamıştım. "Kendine gel Salih, amcam böyle bir şey yapmaz."

"Ne kadar eminsin Azra? Zaten teyzen ve amcanın aynı evde yaşama saçmalığı yetmiyormuş gibi bir de teyzeni öldürme saçmalığı çıktı."

"Bilmediğin şeyler var."

"O zaman söyle de bilelim Azra." dedi Salih bana bakmaya devam ederken. "Yok artık ya." dedi Rüya ardından devam etti. "En düşünmediğimiz kişi katil çıktı."

Eva onu düzeltti. "Katil çıkmadı, fakat şüpheler onu gösteriyor."

"Şüpheler değil, kanıtlar lazım bize." dedi Ekin. "Kanıtlara ulaşacağız zaten. Yardımınıza ihtiyacım var bu yüzden."

"Ben yardım edeceğim. Amcamın katil olduğuna inanmıyorum ve bunu kanıtlayacağım." dedim Salih'e bakarak. Ekin bana bakarken ben devam ettim. "Ne gerekiyorsa yapacağım, amcamın katil olma ihtimali yok."

"Lan ne demek ihtimali yok?" dedi Salih bana bakarak. "Sen nasıl bu kadar eminsin Salih!"

"Şöyle düşün Azra, amcanın kumar borçları vardı. O da bu borçları ödemek için teyzenden yardım istedi. Teyzen de yardım etmedi. Amcan da bu sinirle teyzeni öldürüp mirasına çökecek. Hatta belki de çöktü."

"Saçmalıyorsun." dedim ona bakarak. Böyle bir ihtimal olamazdı. Bilmedikleri bir şey vardı. Bunları öğrenmeden onlara kanıtlamam gerekiyordu amcamın katil olmadığını.

"Elimizde somut kanıtlar yok dediğim gibi, ama bu gerçek ise..." Yutkunup etrafıma baktım."Yarın akşam yemeğinde konuşacağım herkes ile. Siz olmayacaksınız yemekte, kanıtlamak için elimden geleni yapacağım."

"Tamamdır, inşallah dediğin gibidir Azra. Ama pek sanmıyorum." Bu gerçek olamazdı. Amcam katil olmazdı.

Arkamı dönüp eve doğru yürümeye başladım. Yanıma Eva'nın gelmesi ile durdum. "Ne oldu?"

"Konuşalım mı? Kötü görünüyorsun."

"Ben kötü olmam." dedim ve yürümeye devam ettim. Ekin'in bana baktığını hissediyordum.

"Tamam... Ama yine de konuşalım." dedi ona doğru dönüp durdum. "Mutfaktan şarap alıp odama gel."

Başını salladı. Ben içeri geçip merdivenlerden yukarı doğru çıkmaya başladım. Odama geldiğimde pencerenin önüne gelip durdum.

Rüya ve Ekin konuşuyordu. Kaşlarımı çatıp onları izlemeye başladım. Kapı açıldığında içeri Eva'nın girdiğini düşünerek dönmedim ona doğru.

Ancak gelen Eva değildi.

"Niye geldin?" diye sordum ona dönmeyerek.

"Küçüktüm, arkadaşlarım ile dışarıda oyun oynadığım için dalmışım. Eve gitmem gereken saatten daha geç gitmiştim. Babam eve geldiğimde fazla sinirliydi. Titreyerek yanına gittim babamın. Korkuyordum. Çocuktum. Ne yapabilir diye düşünüyordum desem yalan olur. Daha önce de dövmüştü babam beni." Ona doğru döndüğümde dişlerini sıktığını fark ettim.

"Babam o gün kemer ile dövdü beni. Daha önce de dövmüştü fakat bu kadar acı çekmemiştim. Canım yanıyordu. Bağıramıyordum. Sesim çıkmıyordu ve bu daha acıydı. Annem yardım edemiyordu. Kardeşime hamileydi. Ben orada acı içinde kıvranırken annem sadece ağlıyordu."

Ellerimi yumruk yaptım. "Annemi hiçbir zaman dövmedi. Benim sayemde annem her zaman kurtuldu. Bunun için hiç pişman değilim. Çünkü annem benim canımdı. Ona hadi gidelim buradan dedim. Baban rahat bırakmaz bizi dedi. Gelmedi benimle. Onun için çok fazla şey yapmıştım. Fakat annem benimle değil o adamla kalmak istedi. Ben korurum bizi dedim anneme. Fakat annem gelmedi. Ben annemi ve kardeşimi o adamın yanında bırakıp buraya geldim Azra."