Ang Boss Kong Masungit

chapter twenty eight

DENISE POV...

“you two are so noisy”cold kung saad

“Aba nag eenglish pa sya HAHA”

Biglang silang sumugod na yung isa susuntukin na sana nya ako ng mabilis akong umilag

Sinuntok ko ang muka nya ng ilang beses nakita kung tinutok sa akin ang baril nung kasama nya kaya mabilis pa sa alas kwatro na hinarap ko sa kanya ang kasama nya

*/BANG

baril nya at unti unting natumba ang kasama nya

Napatingin sya sa kasama nya na pin*t*y nya mismo kaya mabilis kung sinipa ang kamay nya dahilan para mahulog ang baril na hawak nya

Sinuntok ko sya sa muka pati na din sya tiyan

“Ah!”daing ko ng bigla nya akong suntukin dahilan para mapaupo ako

Kinuha nya ang baril sa lapag at tinutok sa akin “HAHAHAHA”tawa nya na parang demonyo “talo pala kita bata”ngising saad nya

“DENISE!!!”biglang sigaw ni Rhian

Napansin kung tinutok ng lalaki ang baril nya kay Rhian kaya mabilis akong tumayo at sinikmuraan sya at ilang beses na pinagsusuntok dahilan para mahimatay sya

“p-pin*t*y mo s-sila?”utal na saad ni Rhian

“Rhian!”saad ni Lanz at lumapit sa amin “anong ginawa mo Denise?”

“hindi Rhian, hindi ito p*t*y yung isa naman pin*tay nya”saad ko at tunuro ang sinuntok na nahimatay

Biglang lumunkot ang muka ni Rhian “Mauuna na ako, Lanz umuwi kana, Denise gamutin mo ang sugat mo”saad ni Rhian at walang ganang naglakad

Susundan na sana ni Lanz si Rhian ng pigilan ko sya “hayaan mo muna sya”saad ko

“Denise nahihibang kaba?! Malungkot sya ngayon, kailangan nya ng dadamay sa kanya tapos sasabihan mo akong hayaan ko sya?! Kaibigan mo ba talaga si Rhian ha?!”galit na saad ni Lanz

Tinabig ni Lanz ang kamay ko at naglakad “nagkamali nanaman ako”bulong ko sa kawalan

AFTER 1 WEEK

RHIANNA POV...

Nandito ako ngayon sa sementeryo sa puntod ni Lola, kanina pa natapos ang pag buburol sa kanya

Isang linggo akong umiyak at isang beses lang akong kumain sa isang araw dahil sa kakaisip kay Lola. Araw araw din akong lutang.

Hindi ko alam ang gagawin ko ng wala si Lola

“God b-bakit ganon */sob si Lola */sniff na lang a-ang nag iisa */sob kung p-pamilya */hik pero bakit k-kinuha nyo s-sya agad”umiiyak kung saad

Hindi ko kayang tanggapin na wala na si Lola, hindi ko kayang mag isa lang

Mas lalo pa akong napaiyak ng maalala ko ang mga ngiti ni Lola

May biglang naglahad sa harapan ko ng panyo kaya tinignan ko iyon “s-sir?”saad ko

“tanggapin mo na itong panyo, nangangalay na ako oh”saad nya, kinuha ko ang panyo at pinunasan ang luha ko

Naupo si sir sa tabi ko “isang linggo na hindi tayo nagkita”aniya

Tama, isang linggo kaming hindi nagkita hindi ako umuwi sa kanila. ayaw ko din na pumunta sila sa bahay gusto kong mapag isa noon. Hindi ko din sila kinakausap o kinakamusta dahil wala ako sa mood na gawin yun

Misan na silang pumunta sa bahay at pinagsabihan nila ako, pero hindi ko sila inintindi sa halip ay pinaalis sila

“alam kung hindi ka parin ok sangayon at gusto mo paring na mapag isa”aniya “pero Rhian kaibigan mo kami, nag aalala kami sayo araw araw dahil puro iyak na lang ang ginagawa mo, hindi ka man lang namin malapitan dahil iyon ang gusto mo at hindi ka na rin kumakain dahil ang tamlay mo na. Rhian please alagaan mo naman ang sarili mo”dagdag nya