Bir gün elinde kahven ve yüzündeki sessiz gülümsemeyle, kimsenin yarım, eksik sevgisine kendini muhtaç etmediğin için, doğana uymayana uymadığın için, seni sen yapan taraflarını kabul edemeyenleri hayatından uğurladığın için, kendine teşekkür edeceksin. Bir gün arkana yaslanacaksın ve sevmekten vazgeçmediğin için, sıkıntılı zamanlarda dahi neşenin kaybolmasına izin vermediğin için, aksini yapmanı söyleyenler olmuş olsa da seni mutlu eden ne varsa yapmaya devam ettiğin için kendine teşekkür edeceksin.
"Yolda yürürken aniden adımlarını yavaşlatan bir düşünce olamadıysam sende, bu hayat bana çok ayıp etmiştir..."