worst-case'jercy

üç | evim şahane

annemi sahil kasabasına postalayıp ev tamamıyla bana kaldığında yapacağım ilk iş evi düzenlemekti.

kardeşim estelle için güzel bir oyun alanı ayarlamalıydım. bir de paul için (üvey ve en normalinden babam) çalışma alanı yapacaktım. ayrıca annem için mutfağı daha kullanışlı bir hâle sokacaktım ki bana daha fazla mavi yiyecek yapabilsin.

"neden bu işi profesyonellere bırakmıyorsun percy?" annabeth kollarını birleştirip benim ilkokul çocuğu çizimleriyle desteklenmiş planıma bakarken konuşmuştu.

"çünkü başıma iş almam gerek, rahat duramıyorum." dedim bıkkınlıkla. tek dileğim bu işin sorunsuz geçmesiydi. ancak ne ara davet ettiğimi hatırlamadığım ziyaretçilerim vardı. leo valdez, jason (tamam jason'ı hatırlıyorum), nico, will ve kıvırcık hippie arkadaşım.

başıma gerçekten iş almışım. bu ekiple bir şeylerin yolunda gitmesine imkan yok.

"tamam millet, sadece üç günümüz var. paul okullar açılmadan önce gelmek istiyor."

"eğer okulu patlatırsak..." nico'nun planı şahaneydi ancak will sevgilisini mapusta görmek istemiyordu. onu susturdu.

"sadece evi düzenliyoruz." dedim kararlılıkla. "yakmak yok, birbirimizi vidalamak yok. sadece boya yapıyoruz anlaştık mı? eşyaları sonra ben yerleştireceğim."

"bakın, boya işleri için bir alet yaptım." dedi leo. tabi o da bölümünün hakkını veren bir makine mühendisliği öğrencisiydi. çantasından tuhaf bir makine çıkardı. bir haznesi, otomatik hareket eden bir fırça ucu vardı. bana daha çok orta çağ'daki işkence aletlerini hatırlatmıştı.

"çok güzel ancak fırçayı biz kullansak sanki daha az riskli olacak." dedim leo'nun yeni icadını izlerken.

"lütfen denememe izin ver." diye yalvarınca reddetmedim. bir kerecikten ne olabilirdi ki? planı herkesin önünde bir kez daha gösterdim.

"will ve nico çalışma odasını düzenleyecek. kıvırcık ve annabeth mutfak sizin." kıvırcığın hevesle başını salladığını görünce durdum. "hayır, kıvırcık buzdolabını boşaltmak yok." yüzü düştü.

benim bu uyarıyı yapmamın kaba bir şey olduğunu düşünüyorsunuz ama lisede yatıya kalıp korku filmi izlediğimiz zaman arkadaşım korkudan buzdolabında ne varsa yemeye çalışmıştı. elbette, en yakın arkadaşımın karnını doyurmak tamamıyla benim görevimdi ama bu evdeki tüm rızkı yemesi gerektiği anlamına gelmiyordu.

"tamam... leo, jason ve ben de hem salon hem de estelle'nin odasını düzenliyoruz."

herkes başını salladı. ilk defa düzgün bir plan yapmıştım. belki her şey o kadar kötü gitmeyecekti.

jason ve leo boyaları hallederken diğerlerini son kez kontrol ettim. her şey yerli yerindeydi.

daha küçük olduğu için estelle'nin odasından başladık. odanın bir duvarına tek boynuzlu atların olduğu duvar kağıdından döşeyecektik. leo da o sırada yeni icadını deniyordu.

bir saate bile kalmadan işlerimizi durdurduk. her şeyin sorunsuz gideceğine inanmam biraz ütopik bir şeydi.

herkesi salonda topladım ve neler yaptığımıza baktım.

köpeğim bayan o'leary, leo'nun makinenin kontrolünü kaybetmesiyle pembeye boyanmıştı, jason duvar kağıdına takılıp sarmalanmıştı. kendisini kurtardım ama kafasında biraz daha yapışkan kalmıştı. kıvırcık su şişesine koyduğum yeşil boyayı smoothie sanmıştı ve annabeth onu önlemek isterken boya kovasına düşmüştü. will ve nico ise yeni masayı kurarken bir şeyleri atladıkları için mini bir gemi kurmuşlardı.

"öncelikle her şeyi geçtim, will ve nico, gemiyi kurun desem kuramazsınız bunu nasıl becerdiniz?"

nico matkabı birkaç kez çalıştırdı. "yönergeleri kimse okumaz diyerekten yönergelere bakmadan giriştik işe."

güzel. gerçekten harika.

"bence güzel oldu ya, her yer." leo etrafa bakarak konuştu. mutfakta yer beyaz boyaya bulanmıştı, tezgah yeşil. estelle'nin odası o'leary yüzünden pembe damlalara ve pati izlerine sahipti. (tabi, tüm ev pembe patilere bulanmıştı.) paul'un odasında bir gemi modeli kuruluydu ve oturma odası da biz toplaşınca otomatik olarak dağılmıştı.

"değil mi?" nico leo'ya destek verdi.

"evim şahane'yi duymuş muydunuz?" will araya girdi, "aynı onun gibi oldu. saçma."