𓆙 izana kurokawa. -everest-

|🌑|

Normalde Mikey kitabı için yb atacaktım ama bu kitabın sınırı dolmuştu beklemek istemedim.

Medyada ki şarkı ile birlikte okumanızı öneririm.

İyi okumalar... seviyorum seni <3
----------------------------------------------------
🌔🌖

Haitani Kardeşler...'

Gözlerden ırak diğer mahkûmların onları rahat duymayacakları bir yerde otururlerken küçük olan abisinin amaçlarını öğrenmeye çalışıyordu. Bu lanet yerde neredeyse iki ayları geçmişti.

"O herife neden elimizdeki Rezors ile ilgili tüm bilgileri anlattın abi?"

Ran ifadesiz bakışlarını önündeki en az bakışları kadar boş soluk renkli duvardan ayırmazken söyledi.

"Gözüne girmek için."

Rindou hayretle ve sinirle karışık bir gülüş ortaya koydu.

"Vay be koskoca Roppongili kardeşler anca koğuşunda düdüğünü öttüren herifin tekinin gözüne girmeye çalışıyor, Ran Haitani-..."

"Koskoca Roppongili kardeşler diye bir şey kalmadı ortada anlamıyor musun?"

Ran asla yapmayacağı bir şey yapıp sesini en değerlisine karşı yükseltip onu susturunca Rindou ilk defa gördüğü bu tepkiye karşılık şaşkınlıkla suskunlaştı.

"Bu saatten sonra yalnız hiçbir halt beceremeyiz burdan çıktıktan sonra insanların bize karşı güvençleri, çekinceleri ve korkularının aynı kalacağını mı düşünüyorsun?"

Ran uzun süredir içinde biriktirdiği öfkeyi dışarı en sert şekile sunuyordu. Sinirden elleri titriyordu, terlemiş ve gözleri büyümüştü.

Rindou ise olayın ciddiyetini anlıyordu artık.

"Sen olsan çetesini bile olayın içine katmaya tenezzül etmeyen bir kız tarafından alt edilen iki insana karşı korku ve çekince hisseder miydin? Alay konusuyuz Rindou."

Yumruğunu sıkıp duvara son derece sert bir şekilde geçirirken aynı öfke ve nefret Rindou'nun da damarlarında gezinmeye başlamıştı.

İkisi de hayatlarında ilk defa yenilgiyi tadıyordu ve bunun öfkesini ve yetersizlik hissini en derin şekilde tüm bedenlerinde hissediyorlardı.

"Artık yalnızca 'Haitani Kardeşler' olarak bir hiçiz. Yanlarında yükselebileceğimiz ve isimimizi yine eski konumuna hatta daha yükseğe getirebilecek birine ihtiyacımız var."

Rindou sinirden gözlerinin dolduğunu hissetti. Bir şeye ihtiyaç duymak onlara çok yabancıydı... Şimdiye kadar.

"İzana bunun için en uygun kişi, bize ılımlı,güçlü ve zeki. Kurnaz ve ideallerine bağlı, boş eleman değil."

Rindou anladığını belli edercesine kafasını salladı ve toparlanıp çöktükleri duvarın kenarından ayrılıp ayağa kalktı.

Üstünü sirkeleyip elini abisine uzattı. "Birlikte güçlüyüz abi, bizi sendeleten taşlar hep olacak ama onlar taş olarak kalmaya bizde sürekli ayağa kalkmaya devam edeceğiz."

Ran Haitani'nin yüzünde gurur gülümsemesi oluşunca kendisine uzatılan, hayatındaki en güven verici, eli sıkıca tutup ayağa kalktı.

Kardeşler birbirine gülümserken yanlarına yaklaşan gölge ile irkilip dikkatlerini o yöne verdiler.

Madareme.

Memnuniyetsiz bir ifade ile sıkkınlıkla kardeşlere baktı.

"İzana bekliyor öcük ile böcük, toplantı var."