𓆙 kazutora hanemiya. -avukat-

Davaya son üç hafta

İyi okumalar... Seviyorum seni <3
------------------------------------------------

Kazutora...'

Yanağının soğuk zemin ile buluşması ile acı dolu bir inleyiş bırakmamak için dişlerini sıktı.

"Aptal herif." Karnında hissettiği yakıcı darbe ile çok şey yapmak istedi... bağırmak, çağırmak, bu adama haddini bildirmek... Ama kendin de bunu yapacak gücü bulamıyordu.

Uzun saçları tutulup çekilince yüzü adamın yüzü ile yakın bir duruma girdi. "Ben bir şey istediysem köpek gibi yapacaksın."

Tulumunun içine sıkıştırdığı kitap düşmek üzereydi ve o kitabı kaybetme olasılığı onu bir hayli korkutuyordu, üstelik kitabı bitirmesine sayfalar kalmıştı.

Başka bir adam gelip beline dokunuca kitabı hissetmesi ile pis bir sırıtışla çekip aldı beraberinde gözleri kocaman açılmıştı Kazutora'nın.

"Bak bak bak neler varmış burda, şu aptal kitaplar yerine bizim hapları kenarına köşene sıkıştırsan bu kadar dayak yemezdin galiba."

Uzanıp kitabı almaya çalışınca itilerek engel olundu.

Yalnızca avukatı ile olan görüşmesinden önce duş almak istemişti, zaten ortak alanlara kolay kolay gitmezdi koğuştakiler ile her ne kadar iletişimleri iyi olsada koğuş dışındakiler ile bu gibi durumlar yaşayabiliyordu.

Yakasını çekiştiren adam elini beline koyunca gözleri mümkünmüş gibi daha da açıldı. Elini çekmiyordu hatta ufak ufak beli üzerinde hareket ediyordu.

"Baya da güzelmişin." Elinin hareketi devam ederken yanındaki diğer adamlardan pis bir kıkırdama geldi ve ilk darbeyi indiren kişi gözünün içine bakarak kitabın ilk sayfasını yırttı.

En son 10 yıl önce yaşadığı transa girme olayının tanıdık hissizliğini fark edince gözünü kırpmadan yırtık olan kitaba ve beli üzerinde hareket eden iğrenç ele bakıyordu.

Sık sık nefes alıyordu, terlemişti ve midesi bulanıyordu.

Adam ikinci sayfayı da yırtmaya hazırlanırken insan üstü bir güç ile kendisini zapt eden kişinin tutuşundan kaçmış ve kitabı yırtanın suratına öfkeli bir yumruk indirip tıpkı az önce kendisine yaptığı gibi yanağının soğuk zemin ile buluşmasını sağlamıştı.

İğrenç elin sahibi bir adım geriye giderken ona da yumruğunu indirdi ve kasıklarına güçlü bir tekme indirip yakasını tutarak duvara çarptı.

"Piç." Yerdeki burnunu tutup ayağa kalkmaya çalışırken kapıdaki adamları içeriye doğru seslendi. "Gardiyan geliyor, Hadi. Gitmeliyiz."

İğrenç elin sahibi çöktüğü yerden kalkıp parmağını tehditkâr bir şekilde kendisine salladı. "Bu iş burada bitmedi."

Kendisine en düşmancıl bakışlarını yollayıp ortak duş alanını terk ettiler.

İfadesiz bir şekilde yerdeki yırtık kitaba bakarken ilerleyip eline aldı ve yırtık sayfayı kitabın arasına sıkıştırdı.

En beğendiği alıntılardan birinin üzerine su sıçarmıştı.

"Şairler dolunayı severler, hakkında binlerce şiir yazmışlardır. Oysa Veronika en çok yeniayı severdi, çünkü daha gelişecek, büyüyecek, kendi yüzeyini tümüyle ışığa boğacak zaman olurdu, kaçınılmaz yok oluşundan önce."

Kitabı güvenli bir yere koyup tekrar duşa girdi zaten duş almış olmasına rağmen, az önceki iğrenç elin dokunuşlarını yok etmesi gerekiyordu.