TWILIGHT || YM° [completed]

2 °

[ Unicode ]

မင်ယွန်ဂီဟာ မြင်းကို ခပ်ဖြေးဖြေးသာ
မောင်းနှင်ခဲ့သည်။ တစ်လမ်းလုံးလည်း
စကားတစ်ခွန်းပင်ထုတ်မပြောခဲ့။ အရင်
သူ့ရဲ့ ကိုယ်ရံတော် ဖြစ်စဥ်ကတည်းက
စကားနည်းတတ်တာကို သိပေမယ့် အခု
လိုမျိုး ခက်ထန်တဲ့ မျက်နှာမျိုးတော့ မရှိ
ခဲ့ပေ။ အခု ယွန်းဂီရဲ့ မျက်နှာက ကြောက်
စရာကောင်းလောက်အောင် ခက်ထန်နေ
သည်။

" သေချာကိုင်ထား ... အခုကစပြီး မြင်း
ကို အမြန်မောင်းတော့မှာမို့လို့ "

ယွန်းဂီလက်တွေက သူ့ခါးကို ခပ်ဖွဖွပွေ့
ထားရာကခပ်တင်းတင်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ
နှင့် ပိုနီးကပ်စေရန်ထားလိုက်သည်။ထို့
နောက် မြင်းကို အရှိန်တင်နိုင်သလောက်
တင်ရင်း မိုးမသောက်မီ နန်းတော်ဆီ ပြန်
ရောက်စေခဲ့သည်။

မြင်းပေါ်က ဆင်းတော့လည်း တောက်
လျှောက်သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ထားဆဲ။ ထို့
နောက်တော့ သူ့ကို ခေါ်သွားသည်ကား သူ
နေသည့် အိမ်ရှေ့စံ အဆောင်တော်ဆီ။

" သမားတော် ခေါ်လိုက်မှာမို့လို့ အနားယူ
တော်မူပါ .... အရှင့်သား "

သူ့မျက်လုံးတွေ ပြူးသွားရလောက်အောင်
အံ့အားသင့်မိသည်။ အခုချိန်ထိ သူ့ကို ထို
အခေါ်အဝေါ်မျိုး ဘယ်လိုစိတ်နဲ့များ ခေါ်
နိုင်ရတာလဲ။ သူက နန်းကျအိမ်ရှေ့စံ ဖြစ်
နေပြီ။ တနည်းအားဖြင့် ဆိုရလျှင် ရာဇဝတ်
သားပင်။ သတ်မခံရလျှင်တောင် နယ်နှင်ခံ
ရမည့် ရာဇဝတ်သား။

" အဲ့လို မခေါ်နဲ့ .... ငါက အခု မင်းလက်ခုပ်
ထဲက ရေပဲလေ ... မင်းကြိုက်သလိုလုပ်စမ်း
ပါ "

" အရှင့်သား အခု တိုင်းပြည်ရဲ့ အရှင်သခင်
ကို...  ဘယ်လို အသုံးအနှုန်းမျိုးနဲ့ ခေါ်ဝေါ်
လိုက်တာလဲ ? အရင်လို အရှင့်သားရဲ့ ကိုယ်
ရံတော်လို့ ထင်နေတုန်းလား "

" ဒါဆို ငါ့ကိုရော ဘာလို့ ဒီလို ဆက်ဆံနေ
တာလဲ  ? ... သတ်ပစ်ရမယ့် လူကိုအခုလို
ဆက်ဆံတာကရော ? "

သူ့ကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းတချက် ချ
လာသည့် အရှင်မင်ယွန်ဂီဟာ မျက်နှာမှာ
ဒေါသရိပ်တွေရှိမနေခဲ့ပေမယ့် မျက်ခုံးနှစ်
ခုကိုတော့ တွန့်ချိုးထားတုန်း။