Trust Me...

Deel 1.

{Naomi}

Khad niet geslapen deze nacht. Ik was aan het denken over alles en nogwat..

Wat als ik Daan nooit ontmoet had. Had ik dan nu ook een vriendje?

Ik zat de hele nacht recht op in bed. Ik was bang.. Dat er iets zou gebeuren en, misschien moest ik dat ook zijn. Misschien komt er ook iets ergs. Ik had die gedachten maar in mijn hoofd. ''Er gaat iets gebeuren, Naomi.'' Ik stapte mijn bed uit rond 4 uur en maakte koffie om mijn gedachten wat bij te scheppen. Ik snapte het niet. Toen ik mijn koffie op had dacht ik gelijk weer aan Daan.. Daan zat in m'n hart gegroeit als een diamant vast in een steen gegraven. Het was 5 uur nu.. Ik ga Daan maar is appen..

Heey Daan..

Hoi, schoonheid hoe gaat het?

Gaat, 'k heb de hele nacht rechtop

gezeten. Maar, waarom zo vroeg op?

Ik ben geen uitslaper. En dat is lastig..

Ja zeker maar ik ga wel even liggen.

Kijken of dat helpt. Doei. Love you.

Bye Babe. Love you too.

Ik was weer gerust gesteld en ging nu maar slapen. Ik was dood op.

Ik ging naar de kroeg rond 6 uur.. Misschien waren daar al wat vrienden van me. En ja, daar stond Daniël vol tegen de muur aan. 'Hoi' had hij gezecht. Ik voelde me echt lomp en gunde hem een scheef glimlachje. 'Wat heb ik vandaag.' Zei ik maar, Daniël had geen flauw benul waar ik het over had. Daar kwam Madd aan maar die zag er ook niet al te vrolijk uit. En daar kwam ook Kathlin aan hoor, die bitch probeert mijn leven zo goed als te ruïneren. Met Daan heeft ze ook al een paar keer lopen zoenen en als ik me niet vergis ook met Daniël en Tom. Wat een nachtmerrie is zij. Ja hoor Kathlin keek me meteen met haar felle ogen aan alsof ze me nu wilde vermoorden. Maar dan echt. Daniël liep naar haar toe en zoende haar. Die Kathlin weet wel iemand te krijgen he? Ik zat er als een Arend naar te gluren alsof ik niks anders te doen had. Maar dat had ik ook niet. Mijn gedachten waren stil en dacht nergens aan. Niks kon mij nu kwetsen of nu raken. Tot ik thuis kwam en ik wat kreeg te horen... 'Naomi, we gaan verhuizen.' Zei mijn vader. 'K was zo m'n kamer ingerend en heb uren gehuild. Ik sloeg de muren, heb geschreeuwd en gooide alles eruit. Ik heb meteen Daan gebelt en gezecht dat ik hem en Madd ga verlaten.. Hij snapte me niet en was helemaal in de war.. 'Wat?' Had hij gevraagd. Ik had gezegt dat ik ging verhuizen. Hij hing op en belde me na 3 uur weer. 'Daan, wat heb je die drie uur gedaan?'

'Gehuild, gehuild en in tranen uitgebarstte...' Ik vond hem zo schattig als hij eerlijk was en als hij mijn reactie wilde. 'Daan, niet huilen. Ik kom je vaak genoeg opzoeken om niet uit elkaar te groeien...' Een klein kwartiertje later kwam Daan m'n kleine maar toch zo fijne kamertje binnen. 'Hee, Naomi.' Hij toonde me zijn kleine maar zo'n warme, lieve glimlach. Ik rende zo hard als ik kon naar hem toe en had hem 10 minuten omhelsd en geknuffelt. Ik wilde hem niet loslaten. Totdat mijn telefoon ging en ik zo erg ging blozen naar Daan toe. Voor mijn gevoel dan. 'Neem maar op, Naomi. 'T is geen probleem!' Oké, het was mijn vader. 'Hallo, papa?' Ik vroeg me af wat hij te zeggen had maar, ja het ging over die kut verhuizing. 'Schat, ik heb besloten..' Ik had hoop dat hij ging zeggen dat het niet doorging maar... Ik had te vroeg gejuicht.. 'Ik heb besloten om in München te gaan wonen..' 'Papa! München ligt helemaal onderin van Duitsland! Fuck you, papa. Hoe kan je dat nu doen. Tenslotte waarom? Waarom verhuizen? We hebben alles wat ons hartje begeert. Pap! We hebben een fucking groot huis en dan wil jij gaan verhuizen?! Ik keten me nog liever mijn levenlang aan de trap vast. Ookal wonen die mensen daar..!' Mijn vader werd echt heel boos. Hij wilde net wat gaan zeggen maar, toen viel mijn batterij uit en had ik weer de tijd voor Daan..