My Silly Ex

prologue

"Let's break up."

He finally said it. The words that I'm afraid to hear. But now...I heard it already. Ngayong narinig ko na akala ko hindi ako masasaktan pero nasasaktan ako. Akala ko hindi na ako masasaktan dahil sa mga sakit na pinaranas nya sa'kin.

Huminga ako ng malalim pilit nilalabahan ang luhang pumatak sa pesngi ko.

"I-iyon ba ang gusto mo?"

Unti-unti sya'ng tumango. "I'm sorry..."

You don't mean it! Lunokin mo sorry mo gago!

Ngumiti lang ako. Ngiting hindi aabot sa mata ko. "Okay. Break na tayo." Nagpakawala ako ng hininga saka tumawa ng pagak. "Hahaha! Hindi ko din naman kasi kaya makita ka'ng nasasakal sa'kin. Tsaka masakit kung mananatili pa tayo, noh?"

Nakayuko lang sya. Hindi nya ako tinitignan. Ayaw nya'ng tumingin sa mga mata ko.

How dare him to not look at me!

Parang binibiyak ang puso ko sa ginagawa nya. Parang sinasak-sak ng matulis na kutsilyo ang dibdib ko dahil sakanya.

"Before I leave...I just want you to know that I didn't cheat on you."

Ulowl! Eh ano yung nakita ko'ng may kahalikan ka!?

"Nakikipag break ka na nga, nanggagago ka pa. I'm not dumb. Huwag mo'ko ginagago." Sabi ko bago mahulog ang isang butil ko'ng luha sa kaliwa ko'ng pesngi.

Umangat ang ulo nya para tignan ako. I saw his eyes were sad. Ayaw ko'ng paniwalaan ang mga mata nya kaya tumingin ako sa ibang direksyon.

"Hindi kita ginagago. I'm saying the truth..."

"Liar."

"Fine kung 'yan ang gusto mo'ng paniwalaan. Hahayaan na kita. I'm going now."

"Go leave. Please huwag ka ng magpapakita sa'kin.

"I assure you."

Tuluyan na sya'ng lumabas ng café. Tuluyan na sya'ng umalis. Akala ko hindi ito masakit, eh! Akala ko hindi masakit pakawalan ang isang tao'ng mahal mo.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko'ng lumuha dahil sa sakit nararamdaman ko.

2 years... Kaming nagsama. Iwawala nya lang ng ganito kadali? Paano sya nakakakuha ng lakas ng loob para hiwalayan ako?  Ang kapal-kapal ng mukha nya! Sya na nga nagloko sya pa nakipaghiwalay!

"Ha! Gago." Hindi makapaniwalang sambit ko.

Bumaling ang atensyon ko sa kape'ng lumamig na. Kinuha ko iyon at ininom. Nilagok ko iyon ng diretsahan. Pabagsak ko'ng nilapag ang walang lamang tasa sa lamesa.

My tears still flowing on my cheeks. It's so hurt. It's so hurt that he cheated on me, he even have the gots to break up with me. Ang kapal-kapal nya! Ang lakas ng loob nya. Nakakainis sya! Buwesit sya.

Hindi ko matanggap. Mas lalong hindi ko matanggap ang pagloloko nya sa'kin.

Napahilamos ako sa mukha ko'ng basa dahil sa luha. Pinatong ko ang magkabila ko'ng siko sa lamesahan habang nasa mukha ko ang mga palad ko.

"Tama na sa kakaiyak, Maru. Tama na. Nagsasayang ka ng luha sa maling tao." Nagmulat ako at naupo ng maayos.

Huminga ako ng malalim bago punasan ang mga luha ko'ng nanlalagkit. Nilabas ko ang pulbos ko'ng baby powder mula sa bag ko. Naglagay ako sa kamay saka ko iyon pinulbos sa mukha ko. Inayos ko narin ang pagkakabun ng buhok ko. Ayaw ko namang mag mukha ako'ng haggard pag labas ko. Iniwan na nga ako mag mu-mukhang pa ako'ng bruha. Hindi ata makatarungan iyon.

Nang masigurong maayos na ang lahat tumahak na ako palabas ng café. Ayaw ko'ng bumalik rito. Dito kami nagkakilala, dito narin kami naghiwalay. Nasa café na 'to ang masasayang araw na ginawa namin. The sweetness we're doing is too much. Pati ang langgam hindi kinaya ang kasweet-an namin.

Nang tuluyan na ako'ng nakalabas sa cafè nakita ko ang pamilyar na kotse'ng papalayo. Napa-awang ang labi ko. Akala ko ba umalis na ang manloloko'ng iyon???

Sigurado ako'ng kotse nya iyon. Hindi ako nagkakamali. Hindi makapaniwalang pinanood ko'ng lumayo ang kotse mula sa cafè.

"Makapal na nga ang mukha may lakas pa ng loob para bantayan ako!"

SEVENLIFES