*Hailie stała na schodach i słyszała, że Dylan powiedział wszystko ojcu, zaszkliły jej się oczy i pobiegła do swojego pokoju*
*Wzięła żyletkę i przyłożyła ją do nadgarstka, wtedy do pokoju wszedł Dylan*
Dylan:Hailie!
*Krzyknął I wyrwał z ręki Hailie żyletkę, a potem przytulił Hailie*
Dylan:Przepraszam...boli cie coś dziewczynko?
Hailie:To ja Przepraszam Dylan...
Dylan:Nie Hailie...
*Dylanowi zaszklily się oczy*
Dylan:Ja Przepraszam...Tak cie cholernie przepraszam...
Hailie:Dylan nie płacz...
Dylan:Hailie nie rób tego więcej....proszę... kocham cię wszyscy cie kochamy, nie ważne co się dzieje zawsze pamiętaj że masz nas pamiętaj, możesz nam powiedzieć wszystko...
Hailie:Nie, nie Dylan nie mogę wam powiedzieć wszystkiego, nie zrozumiecie tego. Wogole nie zwracasz na mnie uwagi jak byś nie wiedział że ja też mam uczucia Myślisz tylko o sobie!
*Hailie wyszła szybkim krokiem z pokoju, a Dylan został sam w jej pokoju i położył się na łóżku, zaczął myśleć o tym co robi źle i że mógł być lepszym bratem*
*Na dole zobaczyła Willa, Vincenta i bliźniaków*
Will:Hej malutka!
Hailie:Will, mówiłeś że nie będziecie przyjeżdżać
