Ders Notu bxb

özel bölüm 2

Yazabilecek miyim emin değilim. Bir deneyeyim bari. Hehe.

"Ben kapının orada bekliyorum seni!" Hala giyinen Ali'ye kapıdan seslenip mutfağa gittim. Ali ve kendime hazırlayıp poşetlediğim sandiviçleri alıp çantama attım ve dış kapının önünde beklemeye başladım.

Bugün üniversitenin ilk günüydü ve dün gece Ali'yi zar zor uyutabilmiştim. Ufak ve biraz sıkışık bir apartman dairesinde kalsak da beraber kalabilmek insana çok iyi hissettiriyordu. Sürüklene Sürüklene ilerleyen ayak seslerini duymamla gülümsedim. Gelmişti benimki.

Eliyle saçlarını düzeltmeye çalışıyor ama başaramıyordu. Gözleri uykulu ve şişikti. İçimden Ali'yi kucaklayıp geri yatağa yatırmak gelse de kendime engel oldum ve onun yerine önüne geçip saçlarını düzeltmesine yardım ettim. "Ata..." Mayhoş sesiyle adımı uzatarak söylemesi kalbime iyi gelmemişti. Ellerimi saçlarından  çekip  yanaklarına yerleştirdim. "Efendim yavrum?"

Bedenini benimkine biraz daha yaklaştırıp kafasını omzuma yasladı. "Biraz korkuyorum." Kollarımı etrafına dolayıp saçlarını okşamaya başladım. "Her şey çok iyi olacak. Seni bizzat bırakacağım fakültene, tamam mı?" Karşıdan bir ses gelmedi. Saçlarına yumuşak bir öpücük kondurdum. "Hm?"
Bu kez kafasını olumlu anlamda salladı. O geri çekilen kadar öylece durduk.

"Hazır mısın?" Elimi sıkıca tuttu. "İyiyim, iyiyim sorun yok." Kendi kendini ikna etmeye çalışması o kadar tatlıydı ki gülmemi tutamadım. Normalde böyle durumlarda ona kıyamaz hemen evde beraber kalmayı teklif ederdim ama bu kez beni önceden uyarmış nolursa olsun ilk gün gitmesini sağlamamı söylemişti. Ben de ilk gününü  deneyimlesin istiyordum.

Kapıyı açıp uykulu sevgilimi de peşimden ilerlettim. "Kucağımda taşıyayım mı seni?" Bu dediğime karşılık kıkırdayıp başını omzuma yaslamıştı.

...

Bilgisayarımı çantama yerleştirip fen ve edebiyat fakültesine doğru adımladım. Telefonumu elime alıp Ali'yi arayacaktım ki bana çoktan mesaj attığını gördüm.

Bebeğim: Ben eve geç gelebileceğim birkaç bir şey yapmam gerekiyor da

Bebeğim: Bensiz gitmen sorun olur mu?

Kaşlarım anında çatıldı. Kim ne yapmıştı benim Ali'me? Biri kalbini mi kırmıştı?

Ata: Yavrum biri bir şey mi yaptı

Ata: Benden saklama nolursun

Ata: Neredesin geleyim

Bebeğim: Yok korkma bir şey olmadı gerçekten bir şey yapmam lazım

Bebeğim: Yemin ederim iyiyim

Ata: Söz ver doğruyu söylediğine

Bebeğim: Söz iyiyim

Ata: Peki ama bekliyorum seni bir şey olursa haber ver bana

Bu durum normal değildi. Ali ilk gününü anlatmak için heyecanla bana koşmalıydı. Üstelik ne işi olduğunu da bana söylememesi onluk bir davranış değildi. Her ne kadar tereddütte de kalsam zar zor eve tek başıma gitmeyi başardım. İçimde bir huzursuzluk olsa da üstümü değişip siyah atletim ve pijama altımla koltuğa uzandım Ali'yi beklemeye başladım.

Uzun bir aradan sonra ders görmekten miydi bilmiyordum ama farketmeden vücudum rahatlamış gözlerim kapanmıştı.

"Ata?" Ali'nin sesini duymamla koltukta hızla dikleştim ve kapıdan yeni giren sevgilime baktım. Beni görünce kocaman gülümsemişti. Hemen ayağa kalkıp koşar adım yanına gittim. Tam sarılacaktım ki elindeki poşetler ilgimi çekti. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken o poşetleri yere bırakıp boynuma atlamıştı. "İyi ki doğdun!"

Gözlerim yaşaracak gibi hissederken ayağımla açık kalan kapıyı örtüp kucağımdaki oğlana kollarımı sardım. Yüzümü boyun girintisine sokup orayı uzunca öptüm. Ben dünyanın en şanslı erkeğiydim.

Ayrıldığımızda heyecanlı heyecanlı poşetleri alıp mutfağa götürmüş beni de zorla koltuğa oturtmuştu.

Üstünde yakılmış mumlar olan pastayla dikkatli dikkatli yaklaştı ve önümdeki sehpaya koydu. O kadar geniş gülümsüyordu ki içimden pastayı değil onu yemek geçiyordu ama sabredip uslu durmam lazımdı. Sonra kutlama içinde kalacaktı.

"Dilek dile." Yanıma oturup bana doğru sokuldu. Umarım hep seninle olurum. Mumları üfleyip gülümseyerek Ali'ye baktım. "En sevdiğin kurabiyelerden bir de o küçük tartlardan aldım yandaki pastaneden! Geçen gün denediğimiz o tuzlu kurabiyeyi de beğenmiş gibiydin ondan da aldım!" Yanağına bir öpücük kondurdum. Sanki doğru yapıp yapmadığı konusunda onay istiyor gibiydi çünkü. Zehir verse yerdim ama beni inceleyip sevdiğim şeyleri almaya çalışması beni duygulandırmıştı.

İstediği bu olmuş olacak ki devam etti. "Sana hediye aldım ama beğenir misin emin olamadım. Ben bilgisayarlardan çok anlamıyorum. Değişim oluyormuş. Eğer başka bir şey istersen-" "isterim."

Bu duraksamasına sebep oldu. "Ne istersin?" Kırılmış mıydı? Biraz hayal kırıklığına uğramış gibiydi. Boynuna doğru eğilip kafamı omzuna koydum. "Bana Ata deme." Nefesi kesilmiş kalbi hızlanmıştı. Kendimi tutamayıp Ali'yi kaldırıp kucağıma oturttum. Bana sevgi sözcükleri kullanamaması gözümden kaçmamıştı.

Yüzü kan toplamış heyecanlanmıştı. "Ne diyeyim?" Sesi pürüzlü çıkmıştı. "Aşkım de, sevgilim de istediğini söyle."yanağını  kavrayıp yüzünü yüzüme yaklaştırdım. "Yeter ki senin sevgilin olduğumu belli et." Yutkunup kafasıyla beni onayladı. Bu şaşkın hali beni güldürmüştü.

"Hadi söyle bakalım." Ağzını açıp denemiş ama sonunda utançla kafasını eğmişti. Kafamı sağa doğru yatırıp yüzüne baktım."Hadi bebeğim dene bir." Gözlerime baktı. "Çok utanıyorum söylerken." Daha fazla kıyamayıp  utançla kıvrılmış sevgilimi göğsüme yatırıp kollarımla sardım. "Ne zaman hazır olursan."

"Ben tabak getireyim." Ben pastayı unutmuştum bile. "Getir bakalım. Yardım edeyim ben de-" Kafasını  göğsümden  kaldırıp yüzüme baktı. "Gerek yok ben hallederim... sevgilim." O kendi kendini yiyemeden dudaklarına yapıştım. Ağzından bunu duymak kalbimi şaşırtıcı derecede hızlandırmış kalbimde bir sıcaklık hissettirmişti. Ayrılınca güzel gözlerine baktım. "Sevgilin ağzını yesin senin."

Hayatımın en güzel doğum günü olabilirdi. Tabii daha önümde Ali'ye geçireceğim onlarca doğum günleri olacaktı.

Heyyo. İnanılmaz korkuyorum cringe olmasından ama öyle. Napayım. Bir teselli verirseniz iyi olur tabii. Yalandan yok yok iyiydi falan deyin. 😭

Bir de Ata'nın ev falan kül baya. Ama Ata gibi davranmayacaksa birinin sevgilim olmasının da bir anlamı yok. Beklentileri gökte tutun aşkolar.

Öpüldünüz.